Αβούρης Μιχάλης

Το κραγιόν

 

Βγάλε απ’ τα χείλη το κραγιόν

και έλα να φιληθούμε,

η νύχτα έγινε για εμάς,

για όλο αυτό που ζούμε.

 

Έλα κοντά μου αστέρι μου,

φως μου χαρά κι’ ελπίδα,

να σε φιλώ ως να φανεί,

του πρώτου ήλιου η αχτίδα.

 

Την ευτυχία να νοιώσουμε,

που βγαίνει απ’ την καρδιά μας,

το σμίξιμο, τον έρωτα,

το τέλειο ταίριασμά μας.

 

Ξέχνα τις πίκρες της ζωής

κι’ έλα στην αγκαλιά μου,

να σε κοιτώ να σε φιλώ,

να ευφραίνεται η καρδιά μου.

 

Κράτα με αγάπη μου κι’ εσύ,

μες την ζεστή σου αγκάλη,

για να ξεχάσω αυτό που ζω,

το απαίσιο το χάλι.

 

Κι’ έπειτα βάλε το κραγιόν,

αν και χωρίς να βάλεις,

απ’ τις θεές την πιο όμορφη,

σε θεωρεί ο Μιχάλης.

 

Μιχάλης Αβούρης

από την σειρά ποιημάτων

«Ερωτικοί Παλμοί»