ΗΜΕΡΑΣ ΤΙΜΗΣ ΤΗΣ 3ης ΗΛΙΚΙΑΣ
Σε μια κοινωνία, που δε θα πρέπει ποτέ να ξεχνά την “Αλληλεγγύη των Γονιών”, οι ηλικιωμένοι αποτελούν ένα πολύτιμο κεφάλαιο και πηγή εμπειρίας και γνώσης, η οποία δεν πρέπει να μένει αναξιοποίητη. Η στάση μας απέναντι τους είναι δείγμα πολιτισμού, τονίζουν ο υπουργός υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, και ο αρμόδιος υφυπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στο μήνυμα τους για την 1η Οκτωβρίου, σαν Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας.
Στο μήνυμα, αφού επισημαίνουν πως “ο εορτασμός της Ημέρας για την Τρίτη Ηλικία δεν πρέπει να είναι μόνο αφορμή για απόδοση τιμής”, αλλά αναφέρουν ότι στις προτεραιότητες του υπουργείου περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, η ιατρική και νοσηλευτική φροντίδα, η ψυχολογική στήριξη και υποστήριξη των ηλικιωμένων, η παραμονή τους στο οικογενειακό τους περιβάλλον και η ενίσχυση των προγραμμάτων Κοινωνικής Φροντίδας και Μέριμνας.. Αλλά ας δούμε πως καθιερώθηκε η 1η Οκτωβρίου σαν ημέρα τιμής για την Τρίτη ηλικία.
Με το νόμο 1931/15/2/1991, καθιερώθηκε από σύσσωμη τη βουλή των Ελλήνων, ο ορισμός της 1ης Οκτωβρίου σαν ημέρα τιμής των ατόμων της τρίτης ηλικίας, σύσσωμη η ελληνική Βουλή, σκέφτηκε και αποφάσισαν να εκτιμήσουν και να αποδώσουν τιμή στον άνθρωπο της τρίτης ηλικίας. Αποδίδουμε τιμή στον άνθρωπο γενικά,
Αν όμως μπορούσε κάποιος, αυτό να το δει απ’ έξω σαν τρίτος, θα μπορούσε άνετα να πει μερικά πράγματα. Δεν είναι μόνο οι ανάγκες που υπάρχουν στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας είναι και το χάσμα των γενεών. Πιστεύουμε όμως ότι με την καθιέρωση αυτή από το κράτος, από την πολιτεία της συγκεκριμένης μέρας απόδοσης τιμής με τις ανάλογες εκδηλώσεις, με τις ανάλογες κοινωνικές πρωτοβουλίες, θα υπάρξει η δυνατότητα να ξυπνήσει, να ενεργοποιηθεί το αίσθημα αγάπης, στοργής και ενδιαφέροντος στην ελληνική νεολαία» στην ελληνική νεότητα, αρετή, η οποία είναι πανάρχαιη σ’ αυτόν τον τόπο και απετέλεσε στάση ζωής για τις αρχαίες ελληνικές πολιτείες και για ορισμένες μάλιστα ιδιαίτερη κοινωνική και ηθική τάση, Ο νόμος αυτός έχει τρεις διαστάσεις είναι κοινωνικός είναι ηθικός είναι πολιτιστικός, γιατί αναγνωρίζει τις υπηρεσίες και τις προσφορές στον όποιο βαθμό, συγκεκριμένης ηλικίας ανθρώπων που αφού έζησαν με τον άλφα η βήτα τρόπο και άσπρισαν τα μαλλιά τους στον αγώνα της δημιουργίας, της προσφοράς και άφησαν στις νεώτερες γενιές μια συγκεκριμένη οικονομική κοινοτική και πολιτιστική κατάσταση, δικαιούνται μιας αναγνώρισης η οποία έχει επίσης ηθικό περιεχόμενο, γιατί καθιερώνει και αναδεικνύει μια βασική αρετή, που είπα προηγουμένως, την αρετή του σεβασμού προς την Τρίτη ηλικία, η οποία τελευταία έχει χαλαρώσει κάπως. Και ήταν καιρός να υπάρξει αυτή η ηθική αξία.
Τι εννοούμε όμως Τρίτη ηλικία. Ποιους θα κατατάξουμε βιολογικά. Συνδικαλιστικά μονάχα θα ξεχωρίσουμε, ότι εδώ, ανήκουν αυτοί που πήραν σύνταξη; Όχι βέβαια! Τη ζωή του ανθρώπου τιμάμε σήμερα. Τιμή για όλα όσα έπραξε. Και από κει και πέρα ας σκεφτούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων που πήραν σύνταξη, και δεν μπορούν να προσφέρουν στην παραγωγή. Γιατί για μένα αυτό είναι η διαχωριστική γραμμή.
Οι άνθρωπο! που έπαψαν να προσφέρουν στην παραγωγή, στη διοίκηση, στη διαχείριση, Όχι βιολογικό όριο, η προσδοκία της επιβίωσης, ο μέσος όρος ζωής. Γιατί αυτά δεν λένε τίποτα. Αγωνίζεται ο άνθρωπος, όπως βλέπετε μέχρι τα βαθιά του γεράματα και προσφέρει, Εκείνος δεν έχει ανάγκη από καμιά συνδρομή. Μόνο τιμή. Και με αυτό τιμούμε όχι μόνο την γενιά των Αλβανομάχων, των Αντιστασιακών, και όλων αυτών που έχουν δημιουργήσει το σημερινό οικοδόμημα, αλλά όλους τους ανθρώπους που ξεκινούν από το κύτταρο ένα, για να φτάσουν να γεράσουν και να έχουν κάνει τις καταθέσεις τους. Αυτά που παίρνουν οι ηλικιωμένοι είναι καταθέσεις των παροχών που έκαναν, την προσφορά που έδωσαν.
Η καθιέρωση αυτής της ημέρας τιμής, έχει την έννοια της αγάπης του σεβασμού της εκτίμησης του θαυμασμού που αξίζει για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Σεβασμό για τα πρόσωπα που μας έφεραν στη ζωή, μας μεγάλωσαν μας μόρφωσαν. Αγάπη και εκτίμηση απεριόριστη για τις θυσίες τους και την προσφορά τους. Θαυμασμό γιατί πέρασαν πολλές κακουχίες πολέμους δύσκολες καταστάσεις κατοχής και δεν δείλιασαν, Άσπρισαν τα μαλλιά τους στον αγώνα για ζωή για καλυτέρευση της κοινωνίας για πρόοδο και για προκοπή. Η καθιέρωση μιας μέρας εορτασμού είναι εκ: μέρους της πολιτείας η απόδοση τιμής η ελάχιστη ανταπόδοση.
Θυμάμαι και τελειώνω με αυτούς , τους στίχους του Καβάφη από το ποίημα του «Ένας Γέρος»…, «Στου καφενείου του βουερού το μέσα μέρος, σκυμμένος στο τραπέζι, κάθεται ένας γέρος» και συνεχίζει… «Και μες των άθλιων γηρατειών την καταφρόνια, – σκέφτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια που είχε και δύναμη και λόγο κι ομορφιά…» και τελειώνει, «Μα από το πολύ να σκέφτεται και να θυμάται, ο γέρος εζαλίστηκε κι αποκοιμάται…
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΘΩΔΟΣ