Ένας γίγαντας που τον έλεγαν Βαρβάρα
Δύο παίκτες του Ολυμπιακού πέθαναν φορώντας -κυριολεκτικά- την ερυθρόλευκη φανέλα. Ο ένας ήταν ο μεγάλος αγωνιστής Νίκος Γοδάς, και ο άλλος ο μεγάλος σκόρερ Μιχάλης Κρητικόπουλος.
Ο Κρητικόπουλος γεννήθηκε στην Καισαριανή. Τα καλύτερα χρόνια της νιότης του, τα έδωσε στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Έτρεξε, ίδρωσε, αγαπήθηκε, πρόσφερε, όμως έμεινε για πάντα “μακρινός” από την δημοσιότητα και τα παρεπόμενά της.
Σεμνός και αθόρυβος, άπιαστο ελάφι, ένας εκρηκτικός σέντερ φορ σκέτος κεραυνός, που έκαιγε με τα ασύλληπτα για τον ανθρώπινο νου γκολ του τα δίχτυα των αντιπάλων (176 γκολ στο Ελληνικό Πρωτάθλημα σε 422 παιχνίδια, όπου έλαβε μέρος στα 16 χρόνια της καριέρας του). Ήταν ο ποδοσφαιριστής που είχε καταργήσει το νόμο της βαρύτητας.
Από πλευράς απόδοσης τα χρόνια του στον Εθνικό ήταν πιο ενθουσιώδη, εντυπωσιακά και ομορφότερα στο μάτι, ενώ τα χρόνια στον Ολυμπιακό ήταν πιο γόνιμα, μεστά και δημιουργικά. Έχασε νωρίς τον πατέρα του, λιμενεργάτη στον Πειραιά και οπαδό του Εθνικου (γι’αυτό άλλωστε θέλησε να πάει στον Εθνικό από τον Παναιγιάλειο).
Το 1964 εντάχθηκε στον Εθνικό Πειραιώς έπειτα από πρωτοβουλία του Δημήτρη Καρέλλα. Παρέμεινε στον Εθνικό 9 αγωνιστικές σεζόν, συνθέτοντας φοβερή τριπλέτα στην επίθεση με τους Χατζηιωάννογλου και Νικηφοράκη.
Το 1973 αποφάσισε να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού. Ο Νίκος Γουλανδρής για να τον αποκτήσει από τον Εθνικό, έδωσε το αστρονομικό -για την εποχή- ποσό των 9 εκατομμυρίων δραχμών και 1,5 εκατ. δρχ. στον 27χρονο τότε Μιχάλη!
Σε συνεργασία με τον Υβ Τριαντάφυλλο ξεφτίλισαν επί τρία χρόνια κάθε έννοια άμυνας και διέλυσαν όλα τα συστήματα αντιμετωπίσεώς τους. Πόσοι δεν θυμούνται τα ξαφνικά τινάγματα ή τα απίθανα άλματά του μέσα στην αντίπαλη περιοχή, όπου είτε με το πόδι είτε με το κεφάλι πετύχαινε γκολ σπάνιας ομορφιάς, γκολ-χαριστήρια στα πλήθη που τον λάτρευαν και που τον θυμούνται πάντα, να πετάει πάνω από το χορτάρι και να ξετινάζει τα δίχτυα των αντιπάλων του. Βρέθηκε 14 φορές μέσα στους είκοσι πρώτους σκόρερ της χρονιάς (επίδοση-ρεκόρ).
Αξιοσημείωτο είναι πως ποτέ δεν σημείωσε γκολ από την «άσπρη βούλα».
Είχε πει: “Για μένα το ποδόσφαιρο ήταν και είναι, ένα κομμάτι μου, που θα διαρκέσει μέχρι να φύγω από τη ζωή. Δεν θα άλλαζα τον Ολυμπιακό για όλο το χρυσάφι του κόσμου”. Απεβίωσε την ώρα που έπαιζε σε αγώνα για τα εγκαίνια του γηπέδου της Άνδρου, “Ιωάννης Μ. Γουλανδρής”, από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου στις 20 Ιουλίου του 2002.