Αβούρης Μιχάλης

Τα δέκα επτά ευρώ

 

Αδέλφια μου σωθήκαμε,

μας κάνουν ελαφρύνσεις,

τον χρόνο δέκα επτά ευρώ,

τρέξε να τους τιμήσεις.

 

Μας πήρανε τα εσώρουχα,

και όλη την ενδυμασία,

και μας γυρίζουν τα κουμπιά,

μα τι φιλοτιμία!

 

Η μεσαία τάξη χάθηκε,

την έκαναν φτωχή,

αυτοί που δεν γνωρίσανε,

πως βγαίνει το ψωμί.

 

Και τώρα να, καμώνονται,

πως ήλθαν να μας σώσουν,

μα ένα είναι το σίγουρο,

να μας αποτελειώσουν.

 

Εάν δεν με πιστεύετε,

ρωτήστε τους ανέργους,

που περιμένουν να εργαστούν,

στο βάθος του ερέβους.

 

Οι επενδύσεις έρχονται,

η μία πίσω από την άλλη,

και έγινε το κεφάλι μας,

τούμπανο από την ζάλη.

 

Τώρα όμως θ’ ανασάνουμε,

με τα δέκα επτά ευρώ,

θα τρέξω κι’ εγώ σίγουρα,

να ξαναπαντρευτώ.

 

Αλλά θα βρω μία κοπελιά,

με άλλα δέκα επτά ευρώ,

κι’ έτσι με τριάντα τέσσερα,

στα ύψη θα πετώ.

 

Μιχάλης Αβούρης

Από την ποιητική συλλογή

«Τι έχεις Γιάννη; Ότι είχα πάντα».