Μαρκοζάνη Σοφία

Ο δρόμος της ποίησης

Η ποίηση είναι ο δρόμος που περπατάει

η ψυχή ξυπόλητη,

που βλέπει με το απαύγασμα των αστεριών

τη μυρωδιά της φύσης. Την απόλυτη.

 

Το ρυάκι που κυλάει σαν ασημένιο μουρμούρισμα,

η φωνή της καμπάνας στο θεό τραγούδισμα.

όταν ο ήλιος φιλά το μπουμπούκι στα μάτια,

ο δρόμος της προσευχής που νικά τα πάντα.

 

Όταν το κύμα φιλάει την ακρογιαλιά,

το θαύμα του ναυαγού όταν αγγίζει τη στεριά.

το πρώτο κλάμα του μωρού.

τα χρώματα στην ίριδα του ματιού.

 

Ο δρόμος που οργιάζουν τα χάδια, τα φιλιά,

που κρέμονται σαν μαστάρια τα τσαμπιά,

που ρίχνει ο έρωτας την σαϊτιά

και σαγηνεύει με μια ματιά.

 

Η αγάπη που φωλιάζει στην καρδιά

και λαχταρά να σε πάει ολοκληρωτικά.

Το τρυφερό μονοπάτι του νου μας βαθιά,

το ξέσπασμα μιας ταραχής στα σωθικά.

 

Ποίηση ο δρόμος που δείχνει την αλήθεια της ζωής,

που ποτέ δεν πεθαίνει, γιατί

είναι το φως της ψυχής.

 

Σοφία Μαρκοζάνη

Από την ποιητική συλλογή

«Κοιτάζω τον ήλιο