Μπούτος Δημήτρης
Ένας αλήτης
Ένας αλήτης κάθε βράδυ τριγυρίζει
ένα σκοπό σιγά – σιγά μου ψιθυρίζει
τις νύχτες έξω απ’ το παράθυρό μου
και μου ξυπνάει το χαμένο παρελθόν μου.
Δεν τόνε νοιάζει, κι ώρες έξω περιμένει
με την ματιά του, μες στην πόρτα καρφωμένη
από τις γρίλιες τον βλέπω να δακρύζει
και την καρδιά μου σαν γυαλί να την ραγίζει.
Έξω απ’ την πόρτα τις βραδιές παραμιλάει
σα νυχτερίδα στα σοκάκια τριγυρνάει
ψάχνει να βρει μέσα στη νύχτα λίγη αγάπη
αλλά μονάχος γέρνει στ’ άδειο του κρεβάτι.
Δεν τόνε νοιάζει, κι ώρες έξω περιμένει
με την ματιά του, μες στην πόρτα καρφωμένη
από τις γρίλιες τον βλέπω να δακρύζει
και την καρδιά μου σαν γυαλί να την ραγίζει.
Μπούτος Δημήτρης