Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

«Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί». (Α΄ Πέτρ.1,16) Επαληθεύεται η ρήσις του Αποστόλου Πέτρου εις την εορτάζουσαν την 25 Νοεμβρίου, Αγίαν Αικατερίναν.

Αγίασε, διότι η θεία Χάρις την εμψύχωνε και ζούσε ενάρετη ζωή. Ακολουθούσε την οδόν του Κυρίου, δόξασε τον Θεόν με τα έργα της και εγεύθη την ευλογίαν του Παραδείσου.

Οι Άγιοι, που προβάλλονται κάθε ημέρα από την Εκκλησίαν μας, είναι απόδειξις, πως όλοι μπορούμε να γίνομε Άγιοι, φτάνει να το επιδιώξομε. Έχομε χρέος να τους μιμηθούμε.

Τον βίον της δεν μπορούμε να τον περιγράψομεν λεπτομερώς, διότι απαιτούνται πολλές σελίδες, θα περιοριστούμε στα κυριότερα.

Εγεννήθην στην Αλεξάνδρειαν το 282μ.Χ., από γονείς ειδωλολάτρες. Ανώτατος Άρχων της Αιγύπτου ήτο ο Μαξιμίνος, διώκτης των Χριστιανών. Ονομαζόταν Δωροθέα, όταν έγινε χριστιανή, ονομάσθη Αικατερίνα. Δίδαξεν και διέδωσεν τις αιώνιες, αναλοίωτες και ακατανίκητες αλήθειες, που απεκάλυψεν ο Κύριος, ο οποίος είπεν «Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου, ου μη παρέλθωσι» (Ματθ.24,35)

Η Αγία απέκτησεν μεγάλην μόρφωσιν, είχεν ρητορικήν δεινότητα, ήτο ευφυεστάτη και φιλομαθής. Γνώριζε ρωμαϊκήν και λατινικήν φιλολογίαν. Θεωρείται προστάτις των Γραμμάτων.

Η εκθαμβωτική της ομορφιά και τα πνευματικά της χαρίσματα, την έκαναν περιζήτητη νύφη, αυτή όμως ζούσε  ως «νύμφη Χριστού».

Ο Έπαρχος βλέποντας τον ζήλον της για την διάδοσιν του Χριστιανισμού, κάλεσεν 150 φιλοσόφους, σε συζήτησιν για να την αποστομώσουν με φιλοσοφικά επιχειρήματα. Η Αικατερίνη καταρτισμένη στα δόγματα της πίστεως, όχι μόνον εφίμωσεν τους ρήτορες, αλλά πίστεψαν και αυτοί στον Χριστόν και εβαπτίστηκαν. Ο Έπαρχος εξοργίστηκεν και την κατεδίκασεν σε αργόν θάνατον, στον οδοντωτόν τροχόν, ο οποίος όταν άγγιξεν το σώμα της έσπασεν και αμέσως διετάχθην ο αποκεφαλισμός της Οι παρακολουθούντες το μαρτύριόν της, πίστεψαν, καθώς και η σύζυγος του Επάρχου.

Όταν η Αγία παρέδωσεν τα Πνεύμα, το 307μ.Χ, το σώμα της μετεφέρθην «επί πτερύγων Αγγέλων», εις το όρος Σινά. Η Μονή του Σινά, είναι γνωστή παγκοσμίως ως Μονή της Αγίας Αικατερίνης. Από το 2003, το μοναστήρι βρίσκεται στην λίστα των μνημείων Παγκοσμίου Κληρονομιάς της Unesco.

Τελειώνοντας ας υμνήσομεν και ημείς την Αγίαν, ψάλλοντας μαζί με τον Ιερόν Υμνωδόν, το Κοντάκιον, μίαν υμνογραφικήν σύνθεσιν, της οποίας το περιεχόμενόν είναι περίληψις της τελουμένης εορτής.

«Χορείαν σεπτήν, ενθέως φιλομάρτυρες, εγείρατε νυν γεραίροντες την πάνσοφον, Αικατερίνην. Αύτη γαρ εν σταδίω τον Χριστόν εκήρυξεν και τον όφιν επάτησεν, ρητόρων την γνώσιν καταπτύσασα».

Και εις την καθομιλουμένην: «Ας εγερθούμεν, όλοι οι φιλομάρτυρες, κάνοντας σεπτόν κυκλικόν χορόν, να επιβραβεύσομεν την πάνσοφον Αικατερίνην, η οποία εκήρυξεν τον Χριστόν, στο στάδιον της ζωής, καταπάτησεν τον όφιν της αμαρτίας και με την σοφίαν της έκλεισεν τα στόματα των ρητόρων.

Την ημέραν της μνήμης της εορτάζεται και η μνήμη των 150 ρητόρων, που επίστεψαν στον Χριστόν και δια πυρός ετελειώθησαν.

Αγαπητοί μου Αναγνώστες, εύχομαι «η πανεύφημη νύμφη του Χριστού Αικατερίνα, να εμπνέει, να φωτίζει τους νέους να αποφεύγουν τις προκλήσεις της εποχής μας, να ζουν κοντά στον Χριστόν και να ακτινοβολούν, ως φως μέσα στην κοινωνίαν. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ  ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ

Σήμερα θα κάνομε μίαν αναφοράν στην γυναίκα, διότι η 25^η Νοεμβρίου, έχει οριστεί παγκοσμίως, ως Διεθνής Ημέρα, καταπολέμησις της βίας των γυναικών. Η απόφασις ελήφθην από την Γενικήν Συνέλευσιν του ΟΗΕ, η οποία συνήλθεν στις 17 Δεκεμβρίου 1999.

Όταν Θεός εδημιούργησε τον κόσμον, το τελευταίον και τελειότερον  δημιούργημά Του ήταν ο άνθρωπος. Πρώτα έπλασε τον Αδάμ από πηλό και την Εύα από την πλευράν του, για να μην είναι κατώτερή του, αλλά να βρίσκεται πάντα στο πλευρό του. Εδημιουργήθη από την ίδια ουσία και είναι φανερή η ισοτιμία της. (Γένεσις 2^ον βιβλίον).

Στην Π.Δ. η θέσις της γυναίκας βρισκόταν στο περιθώριον, ως άνθρωπος δευτέρας κατηγορίας.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας υπερασπίστηκαν την θέσιν της και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τοποθέτησεν την γυναίκα, σε υψηλό επίπεδον, την στόλισε με επαίνους, διότι την θεωρεί ισότιμη με τον άνδρα.

Η γυναίκα στους κόλπους της Ορθοδοξίας, έχει μίαν σπουδαίαν θέσιν και σημαντικόν ρόλον, διότι το πρώτον όνομα γυναίκας είναι η Παναγία, η μητέρα του Θεανθρώπου. Δυστυχώς την σημερινήν εποχήν αντιμετωπίζομεν ένα νέον φαινόμενον, την βία κατά των γυναικών, είναι η πιο επαίσχυντη παραβίασις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι μία  έκφρασις ισχύος, μεταξύ ανδρών και γυναικών,  που οδήγησεν στην κυριαρχίαν των ανδρών.

Μαρία Τσακανίκα