Ομιλία για την Νηστεία, από τον π. Δανιήλ Ψωΐνο Στο «ενορία Εν δράσει»
Η νηστεία πάντοτε μας προσφέρει, μας δίνει δύναμη, αντοχές, κουράγιο, εκείνη την υπέροχη αίσθηση ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Είναι άριστος δάσκαλος, γιατί μας μαθαίνει να είμαστε εγκρατείς, να περιοριζόμαστε στα λίγα και αποτελεί σπουδαία διδασκαλία.
Ομιλία με θέμα «Είναι αναγκαίο να νηστεύω;», πραγματοποίησε ο π. Δανιήλ Ψωΐνος, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Τετάρτη 24 Νοεμβρίου.
Η σαρακοστή των Χριστουγέννων, την οποία διανύουμε, ανέφερε ο π. Δανιήλ, αποτελεί περίοδο προετοιμασίας, αγώνα και προσπάθειας, για να μπορέσει ο άνθρωπος να βιώσει το μήνυμα της μεγάλης δεσποτικής εορτής.
Η προετοιμασία αυτή περιλαμβάνει τους τρόπους που συστήνει και διαθέτει η Εκκλησία, για να καθαρίσει ο άνθρωπος την ψυχή του και να λειάνουμε την καρδιά του. Ένας από αυτούς τους τρόπους, είναι ο θεσμός της νηστείας.
«Δεν νοείται χριστιανός, χωρίς να ζει πνευματικά. Και ζω πνευματικά σημαίνει ασκούμαι. Ο πνευματικός αγώνας, είναι πάντοτε αγώνας, δεν είναι ξεκούραση.
Και είναι ο δυσκολότερος από τους αγώνες που έχουμε να κάνουμε στη ζωή μας. Γιατί ο πνευματικός αγώνας, έχει να αντιμετωπίσει δύο τεράστια κεφάλαια στη ζωή μας, τον διάβολο και τον εαυτό μας.»
Ο πνευματικός αγώνας, και άρα και η νηστεία, είναι εκείνος ο τρόπος, για να πλησιάσει ο άνθρωπος τον Χριστό. Και μάλιστα, συνέχισε ο π. Δανιήλ, η νηστεία κατέχει σημαντική θέση στον πνευματικό αγώνα και αποτελεί μεγάλο όπλο στα χέρια του ανθρώπου, που τηρώντας την, χαριτώνεται και ενισχύεται ύπαρξη του.
Η νηστεία στηρίζει πάρα πολύ την ψυχή μας. Και είναι τόσο σημαντική, ώστε είδαμε να την χρησιμοποιεί και ο ίδιος ο Χριστός. Και η ζωή των αγίων μας, κάτι παρόμοιο έχει να μας δείξει, αφού είναι ζωή άσκησης, αγώνα, νηστείας και προσευχής.
Η λέξη νηστεία, εξήγησε ο π. Δανιήλ, αρχικά σήμαινε αφαγία, πλήρη αποχή από την τροφή. Αργότερα όμως, η Εκκλησία όρισε η νηστεία να μην είναι πλήρης, αλλά μερική αποχή, χωρίζοντας τις τροφές σε νηστίσιμες και αρτύσιμες.
Η νηστεία προϋπήρχε της χριστιανικής Εκκλησίας και την συναντάμε σε πολλούς αρχαίους λαούς την ανατολής, όπως και στην αρχαία Ελλάδα. Αποκτά ύπαρξη αμέσως με την δημιουργία του ανθρώπου.
Και όπως γράφει ο Μ. Βασίλειος, η νηστεία έχει την ίδια ηλικία με το ανθρώπινο γένος. Γιατί όταν δημιουργήθηκαν οι πρώτοι άνθρωποι στον παράδεισο, ο Αδάμ και η Εύα, ο Θεός τους έδωσε εντολή νηστείας, κατά τους Πατέρες.
Πριν αρχίσουμε να δικαιολογούμαστε και να προφασιζόμαστε, ας μπούμε στο στάδιο και τον αγώνα της νηστείας με χαρά, με μεράκι. Απέχουμε από το φαγητό, στερούμαστε για πολεμήσουμε τα πάθη και τις αμαρτίες μας.
Δεν φτάνουμε να μετανοήσουμε, αν δεν νηστεύσουμε, αν δεν κακουχήσουμε, αν δεν κακοπεράσουμε. Οι άγιοι μας γι’ αυτό τα κατάφεραν, γιατί υπέβαλλαν τον εαυτό τους, σε κακουχίες, σε νηστείες, σε στερήσεις, γι’ αυτό μετάνιωσαν και μπήκαν στον παράδεισο.