Έφυγε ο π. Ιγνάτιος Παπασπηλιόπουλος

Επικήδειος από τον Παύλο  Φήμη

Εκπαιδευτικό, Λογοτέχνη και Κριτικό

Τον μακαριστό π. Ιγνάτιο τον γνώρισα στη σύναξη της Χριστιανικής Λογοτεχνικής Συντροφιάς, της μετέπειτα Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων, όπου συχνά διάβαζε κείμενά του. Έκτοτε η φιλία μα ήταν δυνατή. Ήμασταν, βλέπετε, συνοδοιπόροι στη Θεολογική Επιστήμη και τα Ελληνορθόδοξα Νεοελληνικά Γράμματα.

Το 2007 μου πρότεινε να ιδρύσουμε μίαν ανάλογη Λογοτεχνική Κίνηση στον Πειραιά, στον τύπο της προαναφερθείσας εταιρείας. Έτσι δημιουργήθηκε το Λογοτεχνικό Εργαστήρι Πειραιά (ΛΕΠ). Με την ευχή του το ιδρύσαμε οι δυό μας και λειτουργεί πολύ καλά μέχρι σήμερα.

Αποχαιρετούμε λοιπόν σήμερα μιαν εκλεκτή φυσιογνωμία, με μεγάλη χριστιανική, πνευματική και λογοτεχνική πορεία.

Συγγραφέας και μάλιστα πολυγραφότατος και το πλείστον Πειραιογράφος, διοργανωτής Εκκλησιαστικών Εκδηλώσεων, Ραδιοπαρουσιαστής, Λάτρης του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Συνετός Οικογενειάρχης, Ικανός Ιεροκήρυκας, Διορατικός Πνευματικός, Άξιος και Εμπνευσμένος Ποιμήν της ενορίας και των πνευματικών του τέκνων, ακούραστος εργάτης του Χριστού… Είναι κάποια από τα ελάχιστα χαρακτηριστικά της παρουσίας και προσφοράς του.

Όλοι εδώ, μπροστά στο Άγιο σκήνωμά του, έχουμε μέσα μας χαρά και λύπη. Λύπη γιατί φεύγει από κοντά μας και χαρά γιατί θα ενωθεί με τον αγαπημένο του Κύριο, τον Ζωοδότη Χριστό και θα ενωθεί μαζί του στην Βασιλεία των Ουρανών.

Σεβαστέ Γέροντα, εν καιρώ θα επιληφθώ το ανέκδοτο πνευματικό σου έργο το οποίο είναι εξίσου σοβαρό και σπουδαίο όπως αυτό που μέχρι σήμερα με αγάπη δημοσίευσες.

Πριν λίγο καιρό μου έλεγες ότι κάθε χρόνο θα συνεχίσεις να δημοσιεύεις ένα νέο σου βιβλίο και με παρακινούσε να το επιμελούμαι και να το παρουσιάζω κριτικά. Ήταν γιατί αγαπούσες, γιατί ήθελες να μας κάνεις όλους κοινωνούς του έργου και της μεγάλης αγάπης που είχες για μας και τον Παντοκράτορα Χριστό.

Δεν πρόλαβες Άγιε και Σεβαστέ πατέρα, όμως η παρουσία σου είναι εδώ και πάντα θα είναι κοντά μας, όπως έλεγε και ο Άγιος Πορφύριος: «Θα είμαι πιο κοντά σας όταν θα φύγω από την ματαιότητα του κόσμου τούτου».

Θα κλείσω αυτό το σύντομο επικήδειο λόγο μου με μερικούς στίχους από το εξαιρετικό ποίημα: «Εξόδιος Στοχασμός».

«Όταν κάποιες φορές στοχάζομαι

Την ώρα της αποδημίας μου,

Η σκέψη αυτή δεν με τρομάζει

Μα ένας άλλος φόβος με πολιορκεί,

Ο φόβος της απολογίας μου…»

Εμείς τα πνευματικά σου παιδιά μακαριστέ πατέρα σου λέμε να μην φοβάσαι γιατί ο Κύριος σε έχει ήδη στην αγκαλιά Του και σε έχει κατατάξει μεταξύ των μακαρίων παιδιών Του και των Αγίων Του.

Αμήν