«Μπορώ να μείνω αγνός στην εποχή μας;» Ομιλία π. Δανιήλ Ψωΐνο στο «Ενορία εν Δράσει»

Η αγνότητα δεν είναι μόνο στο σώμα, αλλά είναι και στη σκέψη, στη συμπεριφορά, στα λόγια, στη στάση και παντού. Πολλοί άνθρωποι τελικά καταντούν υποκριτές, γιατί τηρούν την σωματική αγνότητα, και αμελούν την ψυχική καθαρότητα.   

Ομιλία με θέμα «Μπορώ να μείνω αγνός στην εποχή μας;», πραγματοποίησε ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ψωΐνος, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου.

Της ομιλίας, που δόθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», προηγήθηκε Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο τη Βηματάρισσα.

Ο π. Δανιήλ χαρακτήρισε το ερώτημα που αφορούσε την ομιλία του, δύσκολο, σύνθετο και πολύπλοκο, ίσως και βασανιστικό. Πάθος τρομερό, που υπάρχει σε όλους, είναι η φιληδονία, τόνισε, η υπερβολική αγάπη για την ηδονή, για την κάλυψη των σαρκικών σωματικών αναγκών.

Το ερώτημα της ομιλίας, υπάρχει πάντοτε, για κάθε άνθρωπο κάθε εποχής. Διότι το ζήτημα της αγνότητας, ήταν πάντα ένα καίριο θέμα, που όμως δεν απασχολούσε τους ανθρώπους και δεν καταγίνονταν με αυτό.

«Ιδιαίτερα τις ημέρες μας, τα πράγματα έχουν γίνει αφόρητα και τραγικά. γιατί οι ημέρες μας είναι εντελώς σαρκικές, η σαρκικότητα κυριαρχεί παντού.

Οι άνθρωποι που θα καταπιαστούν με το αν μπορεί κανείς στην εποχή μας να μείνει αγνός, θα μπορούσαν να χωριστούν σε διάφορες ομάδες. Είναι εκείνοι που θέλουν να ειρωνευτούν και μιλάνε για την αγνότητα, έχοντας στα λόγια τους μεγάλη δόση ειρωνείας.

Κυριαρχεί ακόμη η αντίληψη σε πολλούς, ότι κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο. Υπάρχουν και άνθρωποι, και μάλιστα νέοι, που ρωτούν, όχι απλά με περιέργεια, αλλά με διάθεση να μάθουν και να ακούσουν τρόπους και τακτικές, ώστε το δύσκολο αυτό εγχείρημα, να γίνει πράξη και τρόπος ζωής.»

Η αγνότητα και η καθαρότητα, συνέχισε ο π. Δανιήλ, όχι μόνο δεν βλάπτει την υγεία του ανθρώπου, αλλά τον ωφελεί και σωματικά, πολύ δε περισσότερο ψυχικά, σύμφωνα με τους αγίους και τους Πατέρες της Εκκλησίας, που μιλούν εξ’ εμπειρίας.

Αγνότητα, σημείωσε, είναι ο πολυμέτωπος, κουραστικός και πολλές φορές επικίνδυνος αγώνας, η πάλη δηλαδή με τον διάβολο και τον ίδιο μας τον εαυτό. Αυτό συνεπάγεται μόχθο, κόπο, ιδρώτα, ίσως και αίμα πολλές φορές.

Κυρίως, δύο είναι τα μέτωπα εκείνα στα οποία διεξάγεται ο αγώνας αυτός. Ο διάβολος, που είναι ένας εχθρός ορκισμένος και προσπαθεί να μας καταστρέψει, αλλά και ο κακός εαυτός μας, που είναι πιο επικίνδυνος εχθρός, γιατί ζει και δραστηριοποιείται μέσα μας.

«Αγνότητα είναι η εγκράτεια και η σωφροσύνη. Εγκρατής είναι εκείνος που αρκείται σε λίγα και ωφέλιμα πράγματα και δεν απλώνει τον εαυτό του σε πράξεις μιαρές που τον μολύνουν. Ταυτόχρονα είναι και σώφρων, δηλαδή συνετός, ζει όπως θέλει ο Θεός.

Είναι ακόμα η αγνότητα, η προσπάθεια να καθυποτάξουμε την σάρκα, δηλαδή το σαρκικό φρόνημα και το άκαρπο συναίσθημα. Σημαίνει αγώνας διαρκής, επίπονος, να μην κάνει τελικά το σώμα αυτά που θέλει.

Η λύση του προβλήματος μας για να μείνουμε ήσυχοι και να κάνουμε τον αγώνα της αγνότητας, είναι η ταπείνωση. Όταν ταπεινωθεί ο άνθρωπος, και η σαρκικότητα του θα μαραζώσει, και τότε ο αγώνας θα γίνει ευλογημένος και εύκολος.»