Το παραμυθάκι της Φωνής

Το Θείον βρέφος μας οδηγεί

Καλήν εσπέραν άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας, Χριστού τη Θείαν Γέννησιν να πω στ’ αρχοντικό σας.

Πάντα κάτι σημαντικό ζωντανεύει στην ανθρώπινη ψυχή με τον ερχομό  της εορτής των Χριστουγέννων.

Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλη, οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρει η φύσις όλη.

Και η φύση θέλει ο άνθρωπος να κοιτάζει τον κόσμο με  σωστό τρόπο, ώστε  να αναβιώσει την πίστη στην ανθρωπότητα αλλά και στον εαυτό του, παρ’ όλες τις δυσκολίες της ζωής.

Εν τω σπηλαίω τίκτεται εν φάτνη των αλόγων, ο Βασιλεύς των ουρανών και Ποιητής των όλων.

Άραγε γιατί τόσες χιλιετίες αυτό το θεϊκό Παιδί εμφανίζεται στην ανθρωπότητα ως κάτι που αξίζει την υψηλότερη ευλάβεια για την ανθρώπινη ψυχή;

Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι το “Δόξα εν Υψίστοις” και τούτο Άξιον εστί η των ποιμένων πίστις.

Γιατί όταν κοιτάζουμε ένα παιδί, μπορούμε να δούμε πώς αυτό το παιδί, που δεν μπορεί ακόμα να πει “εγώ” εργάζεται πάνω στο ανθρώπινο σώμα, σ αυτόν το ναό!

Εκ της Περσίας έρχονται τρεις Μάγοι με τα δώρα, άστρο λαμπρό τους οδηγεί. Χωρίς να λείψει ώρα

Αυτό το παιδί μπορεί ν’ αναβιώσει στα βάθη της ψυχής του το συναίσθημα της αγάπης και της ειρήνης, παρ’ όλη τη δυσαρμονία και τη διχόνοια.

Σ αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε πέτρα να μη ραγίσει! Γερά να είναι τα θεμέλια του σπιτιού γιατί κρατά ολόκληρο το οικοδόμημα. Κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει

Και να δείξει πως η ζωή είναι ωραία όταν είσαι άνθρωπος!

Ζωή Μπούζα