ΖΑΡΙΦΗ Α. ΑΝΤΩΝΗ
Κόκκινο φόρεμα
στο κορμί της υδρόγειας σφαίρας,
πως θα σου λέω ποιήματα
και να τα ακούς.
Δεν έχω φτερά να υπερβώ τους πόλους,
δεν έχω χώμα στις τσέπες μου,
ν’ αποτυπώσω τις παλάμες σου,
απ’ το μέτωπό σου στάζει νερό
και τα χείλη σου ασπάζονται
με θέρμη ένα κομμάτι αντίδωρο.
Άνοιξε τα μάτια σου, θαρρώ
ένα κόκκινο φόρεμα διαλύεται,
ένα κόκκινο φόρεμα στάζει
το αίμα της ύφανσης.
Η ανάσα μου – να ξέρεις – ακολουθεί
τον ξέπνοο βηματισμό της παρέλασης.
δεν θα ξανανέβω στην κορφή,
τραυματίας θα μείνω για πάντα
με την αίσθηση του πόνου
μόνιμα και βασανιστικά,
να επικαλείται την ιερή μνήμη
ζέουσας χειραψίας μας.
ΑΝΤΩΝΗ Α. ΖΑΡΙΦΗ