Έλληνας ο απρόβλεπτος!
Όλοι γνωρίζουν ότι οι αδυναμίες των Ελλήνων δεν είναι λίγες, όπως εξάλλου και οι ζημιές που έχουμε υποστεί από αυτές. Είναι βέβαια, εντελώς φυσικό αυτό το φαινόμενο, όπου δηλαδή υπάρχουν μεγάλες δυνάμεις (πνευματικές, υλικές κλπ), κρύβονται και μεγάλες αδυναμίες. Για να κλέψεις, πρέπει να υπάρχει και κάποιος που έχει χρήματα, και για να γίνεις καλός στρατηγός πρέπει να γίνονται πόλεμοι. Έτσι συμβαίνει πάντοτε. Οι μεγάλες εφευρέσεις και ανακαλύψεις μέσα από τέτοιες καταστάσεις ξεπήδησαν.
Όμως, όπως και να το κάνουμε έχουμε και κάποιες ιδιαίτερες ευαισθησίες, που πολλάκις ξενίζουν. Είμαστε λαός απρόβλεπτος, με λίγα λόγια. Θα αναφέρω μία που δείχνει πολλά, τουλάχιστον στην σύγχρονη εποχή μας, που είναι επιρρεπής στον υλισμό, την καλοπέραση και τον χωρίς κόπο, εύκολο πλουτισμό.
Μας διδάσκουν λοιπόν οι παραδόσεις και τα ιστορικά βιβλία ότι, στην αρχαία Κόρινθο, υπήρχε μια σημαντική Εταίρα που ονομαζόταν Λαΐς. Ο ρόλος των εταίρων στην παλιά εποχή δεν έχει να κάνει με το ρόλο που τους δίνουμε σήμερα, ήταν πρόσωπα ευυπόληπτα, πολύ μορφωμένα, με λεπτούς τρόπους, εμφανίσιμα, και έχαιραν κάποιας γενικής εκτίμησης. Διακρινόντουσαν ως συνοδοί υψηλά ιστάμενων προσώπων της κοινωνίας και πλησιάζουν, ως προς τα καθήκοντα, στο ρόλο που έχουν οι Γκέισες στην Ιαπωνία. Και αναφέρονται όλα αυτά για να φανεί η δύναμη και η πραγματική έννοια των παρακάτω γεγονότων.
Αυτή λοιπόν η ονομαστή εταίρα που είχε σαγηνεύσει με τα κάλλη της όλο τον αρχαίο κόσμο, όταν έγινε ο μεγάλος σεισμός του 420 π.χ, που ισοπέδωσε κυριολεκτικά την Κόρινθο, πήγε στους άρχοντες της πόλης και τους πρότεινε τα εξής, αδιανόητα. Τους έκανε γνωστό ότι έθετε την τεράστια περιουσία της στη διάθεσή τους, για την ανοικοδόμηση της πόλης. Και ενώ, με τα σημερινά δεδομένα, όλοι θα περίμεναν να γίνει αποδεκτή, μετά πολλών επαίνων, η δωρεά, οι Κορίνθιοι δεν την αποδέχτηκαν. Και αυτό για ένα και μοναδικό λόγο, τον οποίο και εξήγησαν επιγραμματικά. «Όχι, γιατί αυτό θα είναι κακό παράδειγμα για τις γυναίκες και τα παιδιά μας».
Σκεφτείτε τη σκηνή. Μια κατεστραμμένη πόλη που κλαίει τους νεκρούς της και χτυπά το στήθος από την απελπισία, να αρνείται τη γενναία αυτή προσφορά. Για ένα λόγο που φαίνεται, μάλλον λανθασμένος, με τα σημερινά μέτρα. Και η Κόρινθος εθεωρείτο ως η πλέον ακόλαστη πόλη της αρχαιότητας. Αρνήθηκαν να δεχτούν χρήματα, που δεν ήταν μαύρα, ούτε ξέπλυμα εμπορίου όπλων, ναρκωτικών ή λαθραίων. Και όμως το έπραξαν για να παραδειγματίσουν την κοινωνία. Δεν είναι πάντοτε οι άρχοντες υπεύθυνοι για την κατάντια του λαού, όπως δεν είναι και φταίχτης ο Θεός για τις αμαρτίες των ανθρώπων.
Σήμερα, διαπιστώνουμε με θλίψη, ότι δεν υπάρχει φραγμός. Αρκεί να δηλώσεις μια δωρεά, και δεν σε ρωτάει κανείς, που βρήκες τα λεφτά. Το κράτος, ακόμα και αν ξέρει τις επικίνδυνες και παράνομες δραστηριότητές σου, είναι σε θέση να σε παρασημοφορήσει αντί να σε τιμωρήσει.
Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά του σήμερα και του χτες. Η πνευματική απόσταση των αρχαίων από τους σύγχρονους Έλληνες, όσο πάει και μεγαλώνει. Εκεί στηρίζονται και όλοι οι επικριτές των σημερινών Ελλήνων. Μα είναι δυνατόν, λένε, αυτό το φτηνό συνονθύλευμα, να κατάγεται από μια τόσο ένδοξη ράτσα; Και έχουν δίκιο οι άνθρωποι, από το «πας μη Έλλην Βάρβαρος», περάσαμε στους Παρίες της Ευρώπης και τους αυλοκόλακες των μεγάλων.
Οι Κορίνθιοι δεν υπέκυψαν στον πλούτο, που τους ήταν τόσο αναγκαίος για την σωτηρία της πόλης. Οι σημερινοί Έλληνες, για μια χούφτα δολάρια, είναι ικανοί να καταστρέψουν το κράτος τους. Και ποσώς τους ενδιαφέρει το παράδειγμα που δίνουν στις γυναίκες, τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους κλπ.
Τι να πει κανείς; Να φωνάξει αίσχος; Να πιει κώνειο όπως ο Σωκράτης; ή να προσπαθήσει να κονομήσει όσο μπορεί περισσότερα;