Νίκος Αντύπας

Ε, όχι ρε Νίκο! ακόμα θυμάμαι το βράδυ που μας χαιρέτησες για να “πας να παρουσιαστείς και να γυρίσεις”. Και, πράγματι, σε λίγες μέρες ήσουνα πίσω! “πήρα κι άλλη αναβολή, να τελειώσω τις σπουδές” μας είπες και συνέχισες τη μελέτη με τον Τάσο Λιβέρη!

Και ξανακάθισες στα τύμπανα στο On The Rocks με τους Osiris κι ήμασταν εκεί όλα τα παιδιά. Ο Χάρης που έφυγε πριν από σένα) ο Μάκης, ο Πάνος, ο Πάντυ (πάει κι αυτός) ο Γιάννης, που είχε έρθει στη θέση του Μάριου, η Πωλίνα, η Πόλα, η Διώνη, ο Παύλος,  ο Αντωνιάδης, ο Ροζάκης φευγάτοι νωρίς κι αυτοί), ο Νίκος, ο Στέλιος! Τί όμορφα που περάσαμε δυο χρόνια κάθε βράδυ παρέα, ρε Νίκο! “Smiling faces” και εσύ να κάνεις την μπάσα φωνή κι ο Χάρης τις ψηλές και να δίνεις εκείνο το δαιμόνιο τέμπο!

Ρε Νίκο, δεν το πιστεύω, ρε φίλε! Κι όταν άρχισες να γράφεις με τη Χαρούλα, ήρθα στο στούντιο και θυμηθήκαμε τα παλιά, ρε φίλε!

Δεν έχω λόγια, ρε Νίκο. Τί διάολο γίνεται κι αραιώνουμε έτσι; Όπου κι αν πήγες, ρε μάγκα, πες τους χαιρετίσματα! Και φτιάξτε με τα παιδιά πάλι  καμιά γκρουπάρα, ρε Νικολάκη! Να σας ακούμε μέχρι εδώ κάτω, ρε και να σας σιγοντάρουμε, μέχρι να ’ρθούμε!

Δημήτρης Καπράνος