Έφυγε η γιατρός Ιωσηφίνα Μανασάκη – Σπανάκη

Μακαριστή, καλή μας φίλη κυρία Φιφή

Αγαπητή γιατρέ

Είμαστε σήμερα εδώ κοντά σου, όχι απλά να σου πούμε ένα τυπικό αντίο, ούτε για να ξεπληρώσουμε ένα ελάχιστο χρέος απέναντί σου.

Στην επίγεια ζωή σου, δεν ήσουν μόνο μια φίλη ή ένας παιδίατρος, που φρόντισες τα παιδιά μας και πολλούς από μας προσωπικά.

Ήμουν μικρό παιδί όταν ήλθα στο ιατρείο το δικό σας και του μακαριστού συζύγου σας, επίσης γιατρού, Δημήτρη Σπανάκη, για να κρατώ τα τηλέφωνα όταν λείπατε και να ενημερώνω τους ασθενείς.

Έμεινα κοντά σας δέκα ολόκληρα, ευλογημένα χρόνια και ότι είμαι σήμερα το χρωστώ, κατά μεγάλο μέρος, σε σας τους δύο, αγαπημένους μου φίλους και δεύτερους γονείς, που με αγκαλιάσατε με την αγάπη σας και οι συμβουλές σας ήταν πάντα κάτι ξεχωριστό για μένα.

Σας θαύμαζα πάντα για το ήθος, την εργατικότητα, την επιστημονική σας παρουσία, αλλά και για την αγάπη που δείχνατε στον φτωχό κόσμο του Περάματος.

Με την ιατρική σας τσάντα ανεβαίνατε στα κακοτράχαλα βουνά της περιοχής για να δείτε άρρωστα παιδιά και θυμάμαι πολλές φορές, ότι όχι μόνο δεν παίρνατε χρήματα, αλλά και δίνατε, όταν βλέπατε την δυστυχία και την ανέχεια των δυστυχισμένων αυτών ανθρώπων, που δεν είχαν ούτε ψωμί να φάνε.

Πάρα πολλά παιδιά της περιοχής σας χρωστούν και την ίδια την ζωή τους, από την άμεση, σωστή διάγνωση, την αγάπη, την στοργή και την ξεχωριστή οικονομική αρωγή που τους δίνατε.

Είχαμε την χαρά να σας έχουμε νονά της αδελφής μου Ελένης και να βλέπουμε από κοντά την αγάπη με την οποία την φροντίζατε, τις σωστές συμβουλές που δίνατε και την χαρά που έλαμπε στα μάτια σας, όταν την αντικρίζατε αργότερα ως καθηγήτρια μαθηματικών.

Θυμάμαι μανάδες να σας φιλούν τα χέρια και να εύχονται στον Θεό για την υγεία και την ευτυχία σας, για τις φροντίδες που κάνατε στα παιδιά τους.

Όλη σας η ζωή ήταν ένα συνεχές λειτούργημα για τον άνθρωπο αλλά και ένα αδιάκοπο διακόνημα για τον Θεό, στις εκκλησίες του οποίου ήσασταν τακτική χορηγός και δωρήτρια.

Είχατε την μεγάλη άτυχη στιγμή και την αβάσταχτη οδύνη να χάσετε τον μονάκριβο γιό σας στον ανθό της νιότης του, τελειόφοιτο της ιατρικής.

Μεγάλο το χτύπημα, αλλά με την χάρη του Θεού και την δική σας δυνατή πίστη, το είδατε ως δοκιμασία και το υπομείνατε, όχι μόνο χωρίς να γογγύσετε, αλλά δίνοντας στον εαυτό σας κουράγιο, στηρίξατε και όλη την οικογένεια, τον άνδρα σας, την κόρη σας και ευλογηθήκατε να δείτε καλά και άξια εγγόνια.

Είμαι σίγουρος πως ο μεγάλος Θεός, ο πανάγαθος, παντοδύναμος και πολυέλαιος, σας έχει κοντά του, όπως και τους αείμνηστους, τον μακαριστό σύζυγο Δημήτριο και τον λατρεμένο σας υιό Γεώργιο, για χάρη και μνήμη του οποίου εκτίσατε εκκλησία και του την αφιερώσατε.

Σας αγαπάμε όλους, σας τιμούμε και ευχόμαστε στον Θεό να μας δίνει πολλά λαμπερά παραδείγματα στην ζωή σαν και τα δικά σας.

Ήσασταν φωτεινή οδός που μας οδηγούσε για να κρατάμε την σωστή πορεία.

Αιώνια θα είναι η θύμησή σας και η μνήμη σας πάντα ζωντανή στην καρδιά μας.

Καλό ταξίδι κυρία Φιφή. Αγαπημένη γιατρέ Ιωσηφίνα Μανασάκη – Σπανάκη.