Γιάννης Κανατσέλης
Ανεμώνα
Όσες φορές
κι αν σε κοιτάξω,
δεν θα πω φτάνει.
Αρκετό δεν θάναι να πω
πως η ομορφιά σου
είναι το πάν για μένα.
Μικρή Ανεμώνα του Χειμώνα,
σε παίρνω στα χέρια απαλά
και ψηλά σε σηκώνω.
Θέλω να με δεις και συ,
να μου χαμογελάσεις
και να μου δώσεις
λίγο από το χρώμα σου,
απ’ την τρυφεράδα σου,
ένα κομμάτι
και από τη λάμψη σου
μια μικρή μπλε αχτίδα.
Ζω στο σκοτάδι
κι είσαι το φως μου
είσαι η ελπίδα της Άνοιξης
που προσμένω.
Γιάννης Κανατσέλης