Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΙΝΟΥ.ΣΤΗΝ ΖΩΗΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
«Ο Οίνος ευφραίνει καρδίας ανθρώπου». Είναι η πιο γνωστή φράσις της Π.Δ., που προέρχεται από τους ψαλμούς του Δαυίδ (103,15) και παρουσιάζει την χρησιμότητα του οίνου στην ζωήν των ανθρώπων. Το κρασί όντως συνδέθηκε στενά με τον πολιτισμόν μας και με την θρησκεία μας. Η γέννησις του κρασιού χάνεται στα βάθη των αιώνων. Η άμπελος ευδοκιμούσε από παλαιοτάτων χρόνων, στις πολικές χώρες, την εποχήν των παγετώνων. Αργότερα οι άνθρωποι την μετέφεραν στις εύκρατες χώρες.
Θα κάνομεν μίαν αναφοράν εις την άμπελον και στο σταφύλι, γιατί είναι τα σημαντικότερα στοιχεία στην λειτουργικότητα της Εκκλησίας.
Στην Βίβλον απαντώνται πολλοί συμβολισμοί και παρομοιώσεις, που σχετίζονται με την άμπελον και τον οίνον.
Ο Χριστός χρησιμοποιούσε πολλούς συμβολισμούς και παρομοιώσεις, για να γίνεται κατανοητός από τους μαθητάς Του. Παρομοίαζε τον εαυτόν με την άμπελον και έλεγεν «Εγώ είμαι η άμπελος αληθινή και ο Πατήρ ο Γεωργός εστίν». (Ιωαν.15,1) Ο Χριστός ήταν η κληματαριά και κληματόβεργες οι μαθητές Του, οι οποίοι έγιναν κοινωνοί της δικής Του φύσεως και καρποφορούσαν έργα αγιότητος και αρετής. Αληθινή άμπελος είναι αυτή, που παράγει σταφύλια και όχι αγκάθια
Στα βιβλία της Π.Δ, το κρασί χρησιμοποιείται και ως παράδειγμα. Αναφέρει ο Σολομώντας ότι καλές είναι οι παρέες, που δοκιμάζονται με τον χρόνο, σαν το παλιό κρασί.
Στην Κ.Δ. γίνονται πολλές αναφορές για το αμπέλι και το κρασί.
Στο πρώτο θαύμα του ο Χριστός, στον γάμο στην Κανά, μετέτρεψεν το νερό σε κρασί, για να συνεχίσει η χαρά και το γλέντι των συνδαιτημόνων.
Αποκορύφωμα της χρήσης του κρασιού είναι ο Μυστικός Δείπνος. Η σύστασις του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας και παράδοσις στους μαθητάς Του. Κάθε δημιούργημα στην φύσιν κρύβει ένα ανέκφραστον μυστήριον. Ο Κύριος λοιπόν παίρνει από την φύσιν τον άρτον και τον οίνον, αφού τα ευλογήσει τα μετατρέπει σε «Σώμα και αίμα Χριστού», τα οποία και μεταλαμβάνομεν.
Η Εκκλησία χρησιμοποιεί το κρασί και σε άλλες περιπτώσεις.
Στο μυστήριον του γάμου οι νεόνυμφοι κοινωνούν από κοινόν ποτήριον, διότι το μυστήριον του γάμου είναι συνδεδεμένον με την Θείαν Λειτουργίαν.
Επίσης αναφορά γίνεται του παραδείγματος της Αμπέλου, μπροστά στην Ωραίαν Πύλην, διαβάζοντας ο Επίσκοπος την προσευχήν. (Ψαλμός οθ΄15-16): «Κύριε, Κύριε, επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην, και κατάρτισαι αυτήν ην εφύτεψεν η δεξιά σου». Ο Ψαλμωδός απευθύνεται στον Θεόν, Τον παρακαλεί και του υπενθυμίζει: «Εσύ που έσωσες, την κληματαριά Σου, δηλ. τον λαόν Σου από τους Αιγυπτίους και τον φύτεψες σε αυτά τα χώματα, ρίξε το στοργικόν Σου βλέμμα, από τον ουρανόν, κύτταξε την κληματεριά, που φύτεψες με το παντοδύναμο χέρι Σου, τώρα κινδυνεύει, οδήγησέ την στην προτέραν της δόξαν».
Πόσον συγκινητική και εμπνευσμένη είναι αυτή η ικεσία του Ψαλμωδού. Παρουσιάζεται η αγάπη και η φροντίδα του Θεού προς τον εκλεκτόν Του λαόν.
Ο Απόστολος Παύλος επισημαίνει την αξίαν του κρασιού, ως απλό ποτό, αλλά και τους κινδύνους, που προκαλεί η υπερβολική κατανάλωσις. Για να προφυλάξει τους ανθρώπους από το κίνδυνον της μέθης, έχει γράψει ομιλίες «Κατά μεθυόντων». Απευθύνεται όμως στους Χριστιανούς και τους λέγει ότι εσείς δεν πρέπει να γεμίζετε την κοιλιά σας με κρασί, αλλά με Πνεύμα Άγιον.
Όπως όλα τα επαγγέλματα έχουν κάποιον προστάτην Άγιον, έτσι και οι αμπελουργοί, έχουν ως προστάτην τον Άγιον Τρύφωνα, ο οποίος εικονίζεται να κρατάει στο ένα του χέρι το σταυρό και στο άλλο το κλαδευτήρι.
Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ας μένομεν ενωμένοι πάντα με τον στον Χριστόν, ώστε η αδύναμη κληματόβεργα της ψυχής μας να πλημμυρίσει από την αγάπη Του.
Ο ΘΕΟΣ ΜΕΘ’ ΗΜΩΝ
Μαρία Τσακανίκα