Ελεύθερη Άποψη.Η ΤΑΙΝΙΑ «1922» ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΥ ΚΑΙ Η ΑΕΙΘΑΛΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Την Κυριακή 13 Φεβρουαρίου, 2022, τα μεσάνυχτα, προβλήθηκε από την ΕΤ2, η σπουδαία ταινία, «1922», του αείμνηστου σκηνοθέτη, με διεθνή απήχηση κι αναγνώριση Νίκου Κούνδουρου (1926-2017).
Ο Νίκος Κούνδουρος, δεν υπήρξε τυχαίο πρόσωπο. Γιός του Υπουργού Δικαιοσύνης επί Ελευθερίου Βενιζέλου, Ιωσήφ Κούνδουρου, απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών, ζωγράφος και γλύπτης, αποφασίζει σε νεαρή ηλικία, μετά την εξορία του στη Μακρόνησο λόγω της συμμετοχής του στα Δεκεμβριανά, να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο.
Δε θα σταθούμε στις πολιτικές πεποιθήσεις του σκηνοθέτη, αλλά στο γεγονός, ότι η ταινία αυτή, περιγράφει γλαφυρά αλλά και ρεαλιστικά, με σκληρό τρόπο, την καταστροφή της Σμύρνης και την τύχη Ελλήνων και Αρμενίων, μετά την αποχώρηση των Ελληνικών δυνάμεων, δηλαδή και του τελευταίου Έλληνα στρατιώτη, από την περιοχή. Η ταινία, βασίστηκε στο αυτοβιογραφικό έργο του Ηλία Βενέζη, «Το Νούμερο 31328», όπου περιέχονται πλήθος μαρτυριών και εκείνης του ιδίου του συγγραφέα, κατά την αιχμαλωσία του από τους Τούρκους και την πορεία του στα περίφημα «αμελέ ταμπουρού» τα τάγματα εργασίας – θανάτου στα βάθη της Μικράς Ασίας. Τα τάγματα αυτά, υπήρξαν πιθανότατα γερμανικής εμπνεύσεως, δεδομένου ότι οι εκπαιδευτές του τουρκικού στρατού, υπήρξαν Γερμανοί στρατιωτικοί, πρόδρομοι των «πολιτιστικών μνημείων» του «μη Ελληνικής βάσης Ευρωπαϊκού πωληστρισμού», των στρατοπέδων συγκέντρωσης Νταχάου, Άουσβιτς και λοιπών έργων ντροπής. Οι αιχμάλωτοι, βάδιζαν απογυμνωμένοι φορώντας μόνο εσώρουχα, ξυπόλητοι, νηστικοί, σε ατέλειωτες πορείες, μέχρι να εκτελεσθούν είτε να καταλήξουν από δυσεντερία, πείνα, δίψα, κακουχία.
Η ταινία κατηγορήθηκε, από την νεοκουλτούρα του θολερού ύδατος, ότι παράγει ρητορική μίσους και δεν ευνοεί την ελληνοτουρκική «φιλία»!
Και όμως, στην ταινία, δεν περιγράφεται ούτε το ένα χιλιοστό, των ακροτήτων, που υπέστησαν οι Χριστιανοί της Μικράς Ασίας, το 1922.
Τότε ξεριζώθηκε το Ελληνοχριστιανικό στοιχείο, από το Κεμαλικό Τουρκικό Κράτος, με τις ευλογίες των συμμάχων μας και μετά την προδοσία του αήττητου στρατού μας, που αναίτια υποχώρησε χωρίς να ηττηθεί. Το ίδιο συνέβη και κατά την υποχώρηση του στρατού μας, αμαχητί, από την Ανατολική Θράκη. Είναι συγκλονιστική η αντίστοιχη μαρτυρία του μεγάλου Έρνεστ Χέμινγουεϊ, που ως ανταποκριτής της εφημερίδας Toronto Star, το 1922, περιέγραψε την εκκένωσή της.
Η ταινία του αείμνηστου Νίκου Κούνδουρου λοιπόν, κυκλοφόρησε το 1978 και αμέσως απαγορεύτηκε από την τότε Κυβέρνηση Καραμανλή, μετά κι από διαμαρτυρίες του υπουργείου εξωτερικών της αναμάρτητης Τουρκίας.
Η νέα τάξη πραγμάτων άλλωστε, από τότε, είχε εφεύρει νέους τρόπους εθνικής μυωπίας, όπως «ρητορική μίσους», «ρατσισμός», όταν πρόκειται να αλλάξουν τα ηθικά, θρησκευτικά πρότυπα, τα εθνικά σύνορα και η ιστορία ενός τόπου, ανάλογα με τα συμφέροντα των ισχυρών. Παλιά τους τέχνη, κόσκινο.
Ακριβώς αυτά, τα συμφέροντα, σημάδεψαν με μαρτυρικό θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες και Αρμένιους Χριστιανούς. Σφαγές, λεηλασίες, φωτιά και τάγματα εργασίας, ταυτόχρονα με αδυναμία μετακίνησης αυτών των πληθυσμών σε ασφαλέστερες περιοχές, χάρη σε εθνοσωτήριες Νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως ο περίφημος Νόμος 2870/1922, που απαγόρευαν την μετάβαση τους στην… μητέρα Ελλάδα, σφράγισαν την τραγική μοίρα του αφανισμού τους…
Αυτά, περιγράφονται με πολύ συνοπτικές εικόνες, στο αριστούργημα του Κούνδουρου, που καταστράφηκε οικονομικά, από το διωγμό, που υπέστη, τόσο από την Κυβέρνηση Καραμανλή του πρεσβύτερου, όσο κι από τις μετέπειτα κυβερνήσεις Παπανδρέου. Ο σκηνοθέτης, με δυσκολία, κατόρθωσε να πάρει αντίγραφο της κατασχεμένης ταινίας του, και να επιτύχει την προβολή της στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το 1978, όπου απέσπασε βραβείο καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, φωτογραφίας (Νίκος Κακαβουδάκης) πρώτου ανδρικού (Βασίλης Λάγγος) και πρώτου γυναικείου ρόλου (Ελεωνόρα Σταθοπούλου).Ευτυχώς, η ΕΤ2, με την προβολή της ταινίας μεταμεσονύκτιες ώρες, διέσωσε την τιμή της Ελληνικής τηλεόρασης για μια ακόμη φορά.
ΑΛΛΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ, ΜΙΑΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ, ΠΟΥ ΘΑΦΤΗΚΑΝ ΣΤΗ ΛΗΘΗ….
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΧΟΡΤΟΝ: “THE BLIGHT OF ASIA”… «Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ»
Ο George Horton (1959-1942), χρημάτισε πρόξενος της Σμύρνης την περίοδο 1919- 1922, αλλά και προηγουμένως, από το 1911 έως το 1917. Επομένως, δεν υπήρξε ούτε τυχαίο πρόσωπο στην περιοχή, ούτε αδαής, ως προς τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της περιοχής, αλλά ως έμπειρος διπλωμάτης, έβλεπε και καθαρά και γνώριζε σε βάθος το αντικείμενο του. Ωστόσο, το βιβλίο του, που περιγράφει την καταστροφή της Σμύρνης και την πυρπόληση της κάτω από το αδιάφορο βλέμμα των συμμάχων μας, παρέμεινε ουσιαστικά θαμμένο. Η δε μικρότερη θυγατέρα του, που διέμενε στην Ελλάδα, Νάνσυ Χόρτον, απεβίωσε στη λήθη της Ελληνικής πολυπολιτισμικής πραγματικότητας, το 2016, σε ηλικία 103 ετών. Ευτυχώς όμως, Θεός, ανταμείβει, με μακροζωία, τα τέκνα των δίκαιων!
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΦΑΛΤΑΙΤΣ
«ET VOILA LES TURCS» – ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ, αφηγήσεις από τις σφαγές της Νικομήδειας
Ο Σμυρνιός νομικός, φιλόλογος και δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Φαλτάιτς (Σμύρνη, 1891- Σκύρος, 1944), ήτο απόγονος της βυζαντινής οικογένειας των Φαλνταγηδών της Σκύρου. Υπήρξε πολεμικός ανταποκριτής, σε διάφορες εφημερίδες, από την περίοδο των Βαλκανικών πολέμων έως και την Μικρασιατική προδοσία. Ακολούθησε τον στρατό μας κατά τη Μικρασιατική εκστρατεία και συγκρότησε αρχείο, το οποίο φυλάσσεται σήμερα στο σπουδαίο Μουσείο Φαλτάιτς στη Σκύρο, που επιμελήθηκαν ο γιος του Μάνος και η σύζυγος του Αναστασία.
Το βιβλίο είναι δυσεύρετο… Ελπίζω το Κράτος, να βοηθήσει το Μουσείο Φαλτάιτς, ώστε να διασωθεί και να αναδειχθεί περισσότερο, το πολύτιμο αρχείο του.
Συμπερασματικά….
Ο Ελληνισμός, συνεχώς συρρικνώνεται, με κομβικό σημείο αυτής της διεργασίας τα τεκταινόμενα κατά την εποχή μας, όπου μυστικά και ύπουλα, τελείται ανταλλαγή πληθυσμών. Μας εξαφανίζουν. Καταδικάζοντας τα παιδιά μας σε εξορία ή ανεργία, εισάγουν ανερυθρίαστα αλλοδαπούς τριτοκοσμικούς Ασιάτες και Αφρικανούς, διευκολύνοντας την εισφοροδιαφυγή και φοροδιαφυγή των ισχυρών, ώστε να μην υπάρχουν πόροι για τους Έλληνες, που πατούν πάνω στα αίματα και τη θυσία των προγόνων τους.
Από τον Εφιάλτη των Τριακοσίων, ως τον προδομένο Ρωμανό Διογένη στη μάχη του Μαντζικέρτ, από το 1204 των «Σταυροφόρων της λεηλασίας» έως την Κερκόπορτα και τους εμφυλίους μετά τον άθλο του 1821, από τη δολοφονία Καποδίστρια, έως τον προκλητό Εμφύλιο του 1946-49, που κατάντησε τη χώρα από νικήτρια ζητιάνο δίχως πολεμικές αποζημιώσεις, που παρακαλούσε να στείλει νεανικό αίμα, για να ερημώσει η Ελληνική επαρχία και να ξαναχτιστεί η Γερμανία, από την επιλεκτική τύφλωση των ισχυρών του κόσμου στο δράμα της διχοτόμησης της Κύπρου, ως τις σημερινές διεκδικήσεις της Τουρκίας για τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και όχι μόνο, μια αναπνοή δρόμος και ίδια κούφια λογίδρια, δίχως πράξεις.
Η Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, δεν τεκμηριώνεται, ούτε από σύμβολα συμβίωσης, ούτε από ανταλλαγή του αυτόχθονος Ελληνικού πληθυσμού με αθρόα εισαγωγή κι εγκατάσταση αλλοδαπών στα εδάφη μας. Ιδιαίτερα όταν ταυτόχρονα, εμποδίζεται η αύξηση του πληθυσμού μας, που μαστίζεται από ανεργία και υπογεννητικότητα, λόγω των δυσβάστακτων και άνισων βαρών, που συνθλίβουν του Έλληνες και μόνον αυτούς.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό, ότι δεν μπορεί να επιβιώσει χώρα, που δεν παράγει απολύτως τίποτα και δανείζεται συνεχώς. Στην Ελλάδα, που άλλοτε βασίλευαν εκλεκτά εγχώρια προϊόντα, σήμερα, ακόμα και η ζάχαρη, εισάγεται από τα Σκόπια, η ρίγανη από τη Βουλγαρία… ακόμα και οι λευκές ηλεκτρικές συσκευές, αυτοκίνητα, λεωφορεία, τηλεοπτικά σήριαλ, κουλτούρα, όλα… από Τουρκία!
Πρέπει να γίνει αντιληπτό, ότι η χώρα, έχει ανάγκη από ιδίους πόρους και εσωστρέφεια στην οικονομία της. Αντί αυτών, έχομε εισαγόμενη κουλτούρα, για ανδρικά ή γυναικεία μαλλιά και φανφάρες για τρίχες κατσαρές, που δυστυχώς κρύβουν ένα μεγάλο εθνικό κίνδυνο, με τις ευλογίες των «φίλων μας», των Ευρωπαίων ηγετών, όχι των λαών τους, διευκρινίζω, που αυτή τη στιγμή, απογυμνώνουν την Ευρώπη από τον Ελληνορθόδοξο χαρακτήρα των πολιτιστικών αξιών της. Όσο για την περίφημη πανθρησκεία, που πολυδιαφημίζεται σήμερα, όπως φαίνεται, δεν θα είναι άλλη από το ισλάμ. Η δε Τουρκία έχει ήδη προχωρήσει σε διαμόρφωση συνθηκών αμφισβήτησης της Συνθήκης της Λοζάνης, έχοντας λόγο ως mega-εργοτάξιο της Ευρώπης πλέον, όσο η χώρα μας σφυρίζει αδιάφορα, χαρίζει ΑΟΖ και άλλα πολλά, εισάγοντας ακόμα και καρφίτσες, αλλά και φιλοσοφία του φραπέ, της τρίχας και -ας μου επιτραπεί-… της τσατσάρας.

Μαρία Μπουκουβάλα
Ιατρός