Ευγενία Μ.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ

Ήταν σαν χθες όταν η μάνα μου με έπαιρνε μαζί της διακοπές σε «μακρινά» τότε νησιά.

Δύο τσαμαδούρες απόσταση από τον Πειραιά κι όμως μου φαινόταν ατέλειωτο το ταξίδι. Ήταν βλέπεις κι οι ανέσεις που το έκαναν έτσι.

Μόλις ανεβαίναμε πάνω στο βαπόρι, έψαχνε νάβρει ένα απάγκιο να στρώσει κάτω μια κουβέρτα πούχε μαζί της και κει πάνω να ξαπλώσει εμένα, τις κονσέρβες, το ψωμί, το παγούρι με το νερό και την χοντρή πλεκτή ζακέτα.

Κω, Κάλυμνο, Μυτιλήνη, Κεφαλονιά από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη.

Σ’ ένα ταξίδι στην Κεφαλονιά, θυμάμαι αντίκρισα για πρώτη φορά τον Ισθμό της Κορίνθου (το βαπόρι πήγαινε τότε μέσω Ισθμού) και φοβήθηκα τόσο πολύ τους βράχους από πάνω, που πέρασαν πολλά χρόνια για να τον ξαναπεράσω και να τον ξεπεράσω!

Τα αθώα ταλαιπωρημένα μάτια μου μέχρι να φτάσουμε στο νησί, γέμιζαν χταπόδια, φάλαινες, καρχαρίες, γοργόνες και εκατομμύρια αστέρια!

Μόλις γινόταν ο έλεγχος των εισιτηρίων πήγαινα με περιέργεια και έβαζα το μουτράκι μου στα κάγκελα που χώριζαν τις θέσεις: Α΄ ΘΕΣΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ, Β΄ ΘΕΣΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ.

Αυτό το ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ με κυνηγούσε πολλά χρόνια αργότερα μέχρι να μπω σε κρουαζιερόπλοιο να νιώσω λεύτερη.

Βολτάριζα σ’ όλο το καράβι από τα «ΟΚΙΑ» της άγκυρας μέχρι το «ΠΟΥΠΙ» και από τη «ΓΕΦΥΡΑ» έως το «ΜΠΑΡΚΑΡΙΖΟ» για να βρω ένα απαγορεύεται να περάσω ανάμεσά του να το ξορκίσω.

Μάταια όμως!

Κουρασμένη ξάπλωνα δίπλα στην πισίνα κι έμπαινα στην μηχανή του χρόνου και ταξίδευα με το «ΠΑΝΤΕΛΗΣ» για Σάμο.

Ξεθώριαζαν σιγά – σιγά: η πισίνα, οι ομπρέλες, οι ξαπλώστρες, ο μπουφές, η ορχήστρα κι έμενε μόνο μια κουβέρτα σ’ ένα απάγκιο, μισοβρεγμένη απ’ τ’ αγιάζι κι η αγκαλιά της μάνας μου.

Και τότε η ψυχή μου, δεμένη στο «ΚΑΜΠΟΥΝΙ» πλημμύριζε αρμυροδροσοσταλίδες.

Ευγενία Μ.