Ήρθε η Άνοιξη

Η Άνοιξη ήρθε σα να μην έφυγε ποτέ, έτσι την περιμένουμε κάθε φορά, σα να μην μας έλειψε ούτε μια στιγμή. Μπαίνουμε σιγά σιγά όπου νάναι και στην Σαρακοστή που σημαίνει ότι το Πάσχα όλο και ζυγώνει, όσο και αν δεν θέλουμε να το καταλάβουμε. Ήδη τα τραπεζάκια έκαναν την εμφάνισή τους στις πλατείες και τα παραλιακά καταστήματα έχουν αρχίσει να ετοιμάζουν τις ξαπλώστρες για την ηλιοθεραπεία. Αυτή είναι η ζωή! Αυτή είναι η μεγαλειότητα της Φύσης. Κανένας δεν μπορεί να την αντιγράψει.

Τα δένδρα ανθίζουν σιγά σιγά και η γη στολίζεται από λογής λογής χρώματα λουλουδιών που σε καλούν δίπλα τους να τα μυρίσεις. Βέβαια το βραδάκι πέφτει και μια ελαφριά ψυχρούλα που όμως είναι πολύ δροσερή και δεν σου κάνει καρδιά να μαζευτείς σπίτι. Ο ήλιος είναι ζεστός τη μέρα και τη νύχτα έχεις ένα φεγγάρι που σου στέλνει μηνύματα να το ακολουθείς όπου και αν πηγαίνει. Είναι γεγονός πως κανείς δεν έχασε ακολουθώντας τον ήλιο και ακούγοντας το φεγγάρι. Είναι δυό πράγματα που ακόμα και αν δεν τα πιστεύεις, μπαίνουν μέσα σου τόσο δυνατά που δεν μπορείς να τα απαρνηθείς. Ανάβουμε και λίγο τη σομπίτσα για την παρεούλα άμα δεν θέλουμε να βγούμε έξω και ρομαντζάρουμε πίσω από τα τζάμια κάνοντας όνειρα για τη Λαμπρή που όπου νάναι ξημερώνει και για τις καλοκαιρινές διακοπές που θα ακολουθήσουν.

Προσωπικά ποτέ δεν πίστεψα ότι ο άνθρωπος έχει καταστρέψει τη Φύση ανεπανόρθωτα και αυτό το αντιλαμβάνομαι όταν αναλογιστώ ότι οι εποχές έρχονται και παρέρχονται με την ίδια πάντοτε συχνότητα. Άλλοτε είναι πιο χαλαρές άλλοτε δυνατότερες και καμιά φορά ακραίες. Πάρτε όμως τους ίδιους τους εαυτούς μας. Σε τι διαφέρουμε από τη Φύση που μας έχει γεννήσει; Έχουμε πάντα τις ίδιες αντιδράσεις; Έχω δει ανθρώπους, που τους νόμιζα αγαθά πρόβατα, να γίνονται κακοί λύκοι και άλλους που τους θεωρούσα για ότι χειρότερο να αποδεικνύονται καλοί και αγαθοί.

Οι παλιότεροι έβλεπαν τα σημάδια του καιρού και μπορούσαν να κάνουν κάποια υπόθεση για το τι πρόκειται να επακολουθήσει τις επόμενες μέρες. Οι σημερινοί επιστήμονες, με τα τέλεια μέσα που διαθέτουν, αδυνατούν να πέσουν μέσα στις εκτιμήσεις τους. Φυσικά δεν μπορούν να διαγνώσουν και τους ανθρώπινους χαρακτήρες αν και έχουν τόσο πολύ προσπαθήσει. Εκεί ακριβώς είναι και το ζητούμενο. Αν ένας άνθρωπος είναι αλλοπρόσαλλος δεν μπορούμε να ξέρουμε τις αντιδράσεις του. Είναι απρόβλεπτος κάθε στιγμή. Το ίδιο συμβαίνει και με τον καιρό. Έχει γίνει απρόβλεπτος, που σημαίνει ότι δεν πρέπει να κουραζόμαστε για να μαντεύουμε τις κινήσεις του. Μπορούμε όμως να είμαστε σώφρονες και να παίρνουμε τα μέτρα μας. Μόνο έτσι θα πούμε ότι ζούμε καλά και ότι δεν είμαστε αποκομμένοι από τη μητέρα γη.

Όλο το Χειμώνα που μια έβρεχε μια χιόνιζε και την άλλη σκάγαμε στη ζέστη δεν μου είχε δοθεί η ευκαιρία να πάω πιο έξω να δω τι λέει για όλα αυτά η ίδια η Φύση. Σήμερα διαπίστωσα σε ένα μικρό περίπατο στη Σαλαμίνα που έκανα, ότι η τίποτα δεν αλλάζει. Όλα έρχονται στον καιρό τους. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που χαλάνε τα πάντα με την ανυπομονησία τους. «Όλα θα έρθουν, μην είσαι ανυπόμονος. Ζούμε στην αιωνιότητα» μου έλεγε ένα φίλος προχτές και δεν είχε άδικο.