Σιαφλάς. Β. Γεώργιος

Μονόδρομος
Ένα αμάξι δίχως ρόδες έτρεχε στην λεωφόρο

δίχως έλεγχο στα φρένα, χωρίς να πληρώνει φόρο

στο τιμόνι οδηγό δεν είχε μα δεν είχε και επιβάτες

έτσι ο τροχονόμος πια δεν είχε για να γράψει παραβάτες.

 

Η ζωή μας κύκλους κάνει κέντρο αυτής ο εαυτός μας

τούτην εποχή που ζούμε, δεν μας ξέρει ο διπλανός μας

άνθρωποι στριφογυρίζουν σαν μελίσσι μες τους δρόμους

και βρωμάει η κοινωνία σαν να ζούμε σε υπονόμους.

 

Χρήμα, εξουσία, πλούτη σαν τρελοί όλοι κυνηγάνε

ούτε ξέρουνε τι θέλουν, το τι κάνουν και που πάνε

η ζωή δεν έχει αξία, ο Θεός τους είναι το χρήμα

πόλεμο παντού τριγύρω, άσπρη, μαύρη μα τι κρίμα.

 

Κοινωνίες μες την φτώχεια, στις αρρώστιες και στην πείνα

παιδιά γυμνά μέσα στους δρόμους μα αξία έχει η κομπίνα,

θα ‘ρθει άραγε μια μέρα άνθρωπος να μην πεινάει,

μην πεθαίνει από τη δίψα, διόλου πια να μην πονάει;

 

Μα ο δρόμος είναι ένας, όλοι τον ακολουθούμε

τόπος να συναντηθούμε ένας και όλοι εκεί θε να βρεθούμε

δεν χρειάζονται παλάτια, χρήμα, δύναμη, εξουσία

όλα αυτά εδώ θα μείνουν και αυτή είναι η ουσία.

 

Γεώργιος Β. Σιαφλάς