Σταυράκη Φραγκίσκη

Είναι αργά να ψάξω;

Λίγη παραίνεση χρειάζομαι.

Λίγη ενθάρρυνση.

Μιας γλάστρας χώμα

κι ένα κομμάτι θάλασσα

να κρατηθώ σ’ αυτή τη γη.

 

Να φυλακίσω στη γραμμή

της όρασής μου εικόνες κι έναν ήλιο

και μιαν αλήθεια ν’ ακουμπήσω.

 

Μες σ’ ανοιχτά παράθυρα να δω,

ν’ ακούσω ψίθυρους

να μη μετρήσω απονιά…

 

Κι όταν στενέψει ο κόσμος κι άλλο,

εγώ ν’ αρχίσω να μιλώ με τα πουλιά,

με τις αχτίδες και με το κύμα το μοναχικό…

 

Φραγκίσκη Σταυράκη

Από την ποιητική συλλογή

«Ανακωχή στον χρόνο»