Αφιέρωμα στον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο στο «Ενορία εν δράσει»
Συνεχίστηκε την Τετάρτη 16 Μαρτίου, με την 6η διαδικτυακή συνάντηση, η σειρά παρουσιάσεων με γενικό τίτλο «Πατερικός λόγος», που πραγματοποιείται κάθε Τετάρτη, στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Η συνάντηση ήταν αφιερωμένη στον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Τη σειρά επιμελείται ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ψωίνος, Θεολόγος, Ιεροκήρυκας.
Το Σεμινάριο είναι ανοιχτό σε όλους και η παρακολούθηση του γίνεται μόνο διαδικτυακά, μέσα από το κανάλι του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» στο YouTube.
Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος είναι μία τεράστια πατερική προσωπικότητα. Γεννήθηκε στη Ναζιανζό το 329/330 και ο πατέρας του Γρηγόριος, ήταν Επίσκοπος της πόλεως.
Σπούδασε στη Ναζιανζό, την Καισάρεια της Καππαδοκίας, όπου γνωρίστηκε με τον Μ. Βασίλειο, την Καισάρεια της Παλαιστίνης, την Αλεξάνδρεια και τέλος την Αθήνα, όπου διδάχτηκε από σπουδαίους ρητοροδιδάσκαλους και στερεώθηκε η φιλία του με τον Μ. Βασίλειο. Τον ακολούθησε μάλιστα, στο ασκητήριο του στον Πόντο, όπου συνασκήτεψαν και συνεργάστηκαν και στο συγγραφικό έργο.
Υποκύπτοντας στις πιέσεις του πατέρα του, χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και εγκαινίασε την μεγάλη θεολογική του προσφορά. Μετά τον θάνατο του πατέρα του χειροτονήθηκε Επίσκοπος και επωμίστηκε προσωρινά την ευθύνη της Επισκοπής. Μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, όπου επιδόθηκε στην καταπολέμηση της αιρέσεως του αρειανισμού.
Έγινε Επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και συμμετείχε στην Β’ Οικουμενική Σύνοδο, όμως αυτή η συμμετοχή, του επεφύλαξε χαρές και πικρίες. Χαρές γιατί, εν πολλοίς, κατεύθυνε την θεολογία της Συνόδου, όμως τον θεώρησαν αντικανονικό Επίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, γιατί είχε μετατεθεί από τα Σάσιμα, και μετέβη στην Αριανζό, όπου έζησε με άσκηση και συγγραφή, και κοιμήθηκε το 390.
Ο άγιος Γρηγόριος, είναι ο επιφανέστερος θεολόγος της Εκκλησίας, μετά τον πρώτο και μεγάλο θεολόγο, τον άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή. Το θεολογικό του βάθος και η έντονη ποιητικότητα στο έργο του, τον ύψωσαν σε πρότυπο μοναδικού κάλλους και λάμψεως. Κατείχε την μεγάλη ικανότητα να συγγράφει ποιήματα, να χρησιμοποιεί έμμετρο λόγο, κάτι που προσδίδει ιδιαίτερη χάρη στα γραφόμενα του και τον κατέστησε μοναδικό.
Απέφευγε συστηματικά την δραστηριοποίηση του στο ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας και δεν ήθελε να χειροτονηθεί Πρεσβύτερος, και ακόμη περισσότερο Επίσκοπος. Τελικά, και ποιμαντική φροντίδα ανέλαβε, και τα μεγάλα θεολογικά προβλήματα της Εκκλησίας, αντιμετώπισε επιτυχώς, με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.
Μεγάλο θεολογικό επίτευγμα του αγίου, είναι η αναφορά του στην ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού. Εστίασε στην προσπάθεια του να δείξει ότι, ο Λόγος προσέλαβε ολόκληρο τον άνθρωπο και στο πρόσωπο του Χριστού, έχουμε δύο πραγματικές φύσεις, θεία και ανθρώπινη.