«Αλλοίμονο στα έθνη τα οπλομάχα» Ομιλία Ειρήνης του Μητροπολίτη Προικονήσου Ιωσήφ
Η καρδιά μας χαίρεται από έναν γλυκύ πόνο, για όλους τους ανθρώπους και όλη την κτίση, γιατί αυτό σημαίνει χριστιανός. Και την ίδια στιγμή να φλέγεται από μία αγάπη προς τον Θεό και από μία πύρινη προσευχή, και να γίνεται η καρδιά του, άφλεκτος βάτος, γεμάτη φως, αγιότητα, παρουσία Θεού, όπως η καρδιά των αγίων.
Στην 2η ακολουθία της Β΄ Στάσεως των Χαιρετισμών που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Παρασκευή 18 Μαρτίου, ιερούργησε και μίλησε προς τους πιστούς, ο Μητροπολίτης Προικοννήσου κ. Ιωσήφ.
Η ομιλία εντάσσεται στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ 2022».
Ο κ. Ιωσήφ, στην αρχή της ομιλίας τους έκανε μνεία, μεταξύ άλλων, στους ανθρώπους που βρίσκονται εν μέσω πολεμικών πυρών, με γκρεμισμένα τα σπίτια και τα όνειρα τους, με ρημαγμένες τις ζωές τους. Για να τονίσει στη συνέχεια ότι «αλλοίμονο στα έθνη τα οπλομάχα, που ξεκινούν και κατευθύνουν πολέμους. Οδηγούνται ορθόδοξοι εναντίον ορθοδόξων και επωμίζονται μία ευθύνη, ενώπιον του Θεού και της ανθρωπότητας».
Στη συνέχεια, επικεντρώθηκε στους Β’ Χαιρετισμούς, τον δεύτερο σπόνδυλο, όπως χαρακτήρισε, του κοντακίου του Ακάθιστου Ύμνου, που αναφέρεται στην Γέννηση του Χριστού, την προσκύνηση των Μάγων, την φυγή στην Αίγυπτο και την Υπαπαντή.
«Οι Μάγοι, μέχρι εκείνη την στιγμή, δεν είχαν καμία σχέση με τον αληθινό Θεό, κι οδηγούμενοι από τον άγγελο Κυρίου, που εμφανίστηκε υπό μορφή αστέρος, ήρθαν να Τον προσκυνήσουν, στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας.
Εγνώρισαν και αναγνώρισαν τον ήλιο της δικαιοσύνης, του προσέφεραν τα δώρα τους. Κι αφού γονάτισαν και Τον προσκύνησαν, ως αληθινό Θεό, επέστρεψαν στην πατρίδα τους ως ιεραπόστολοι και κήρυξαν στους λαούς της περιοχής εκείνης, τον ενανθρωπήσαντα μονογενή Υιό και Λόγο του Θεού.»
Και κατέληξε:
«Η καρδιά μας χαίρεται από έναν γλυκύ πόνο, για όλους τους ανθρώπους και όλη την κτίση, γιατί αυτό σημαίνει χριστιανός. Και την ίδια στιγμή να φλέγεται από μία αγάπη προς τον Θεό και από μία πύρινη προσευχή, και να γίνεται η καρδιά του, άφλεκτος βάτος, γεμάτη φως, αγιότητα, παρουσία Θεού, όπως η καρδιά των αγίων.
Να τους μιμηθούμε, για να γίνει έτσι και η δική μας καρδιά. Και τότε, όσο βαρύς κι αν είναι ο χειμώνας που μας περιβάλλει, όσο δυνατή κι αν είναι η φτώχεια που βιώνουμε, όσο οδυνηρός και αιματηρός κι αν είναι ο κάθε πόλεμος, εμείς θα έχουμε τον παράδεισο μέσα μας».