Ο εθνικός μας οδηγός Μιλτιάδης Τεντόγλου

Γράφει ο Δημήτρης Καπράνος

Πηγαίνει, που λέτε, ο Μιλτιάδης Τεντόγλου, ένα Ελληνόπουλο από τα Γρεβενά, Μακεδόνας γνήσιος, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκυο. Κι εκεί, με ένα άλμα “ στα μέτρα του”, κερδίζει το χρυσό μετάλλιο. Χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες! Και τί δηλώνει έπειτα από τον θρίαμβο; “Ο αντίπαλός μου ήταν καλύτερος, δεν έπρεπε να τον κερδίσω!”…

Βεβαίως, σε έναν αγώνα που κρίνεται σε ένα από τα έξι άλματα, δεν υπάρχει “δεν έπρεπε”. Αλλά η δήλωση, δείχνει τον άνδρα, δείχνει την ταπεινότητα, την σεμνότητα, το ότι “πατάει στην γη” και δεν έχει ιππεύσει τον κάλαμον!

Και έρχεται η στιγμή που οι αθλητικοί συντάκτες της χώρας πρέπει να βραβεύσουν τον καλύτερο αθλητή του έτους. Και δεν βραβεύεται ο Τεντόγλου, αλλά ένας άλλος ,παίκτης του επαγγελματικού μπάσκετ. Εξ ίσου άξιος, αλλά χωρίς την λαμπρότητα του ολυμπιονίκη, χωρίς μια τόσο μεγάλη, σε παγκόσμιο επίπεδο, διάκριση! Ένα ακόμη δείγμα για το πώς βλέπουν τον “αθλητισμό” τα σημερινά ΜΜΕ, που αγνοούν προκλητικότατα το τί σημαίνει “άθλημα” και τι σημαίνει “αθλοπαιδιά”, λέξεις άγνωστες για κάποιους που λένε “του Απόλλων”, που υμνούν τις ζάπλουτες “προεδράρες” των ανωνύμων ποδοσφαιρικών και καλαθοσφαιρικών εταιρειών οι οποίες αγωνίζονται μόνο με αλλοδαπούς ποδοσφαιριστές και καλαθοσφαιριστές και περιφρονούν τα Ελληνόπουλα!

Κι έρχεται προχθές ο Μιλτιάδης Τεντόγλου και με άλμα στα 8.55 “με την πρώτη”, κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου, στο Βελιγράδι. Δηλαδή παντού πρώτος, παντού ασυναγώνιστος! Αλλά όχι πρώτος αθλητής της χρονιάς στην χώρα του!

Και τί κάνει ο αθλητής; Αφιερώνει την νίκη του στην οικογένειά του και στους συμπολίτες του, που πήγαν οδικώς από τα Γρεβενά στο Βελιγράδι για να τον στηρίξουν!

Και τί δηλώνει ο Μακεδόνας παγκόσμιος πρωταθλητής; “Πρώτα και πάνω απ’ όλα σέβομαι όλους τους αθλητές, ακόμη κι αν δεν είναι καλοί. Σέβομαι την προσπάθειά τους. Σέβομαι όλα τα επαγγέλματα γενικά.

Δεν θεωρώ ότι αυτό που κάνω είναι πιο δύσκολο συγκριτικά με κάποιον που δουλεύει οκτάωρο στην οικοδομή. Αυτό που κάνει ένας οικοδόμος ίσως είναι πιο δύσκολο από αυτό που κάνω εγώ, άρα γιατί “να το παίξω κάποιος”;

Ο “κολλητός” μου δουλεύει σε φούρνο, στα Γρεβενά. Ξέρω ότι είναι δύσκολη δουλειά, όλες οι δουλειές είναι δύσκολες. Σέβομαι όποιον προσπαθεί και δεν θέλω να το παίξω ιστορία”!

Φυσικά, ο Μιλτιάδης Τεντόγλου δεν θα γνωρίσει (και δεν την θέλει) ποτέ την δημοσιότητα των μαυρισμένων γλουτών και των ημίγυμνων κυριών και κυρίων, οι οποίοι μετέχουν στα “Σαρβάιβορ” ούτε θα γνωρίσει την δημοσιότητα των τσιτσιδωμένων “ινφλουένσερ”, που προβάλλουν τα “παραγεμισμένα” τους κάλλη και “τα ‘κονομάνε” μέσα από τα “λάικ” των εξαχρειωμένων “μπακουριών”.

Ούτε τα τουρκομπαρόκ κανάλια θα αφιερώσουν στον Μιλτιάδη Τεντόγλου ώρες επί ωρών προγράμματος. Και τί να προβάλουν; Την συνέπεια; Την πίστη σε κάποιον στόχο; Την σεμνότητα; Τον ρεαλισμό; Ποιός τα θέλει σήμερα όλα αυτά; Ελάχιστοι!

Γι’ αυτούς, λοιπόν, τους ελάχιστους, παλεύει ο Τεντόγλου και ο κάθε Τεντόγλου σ’ αυτόν τον άγονο τόπο.

Και γι αυτό είμαστε και θα είμαστε πάντα μαζί του!

Προχώρα, Μιλτιάδη! Ψηλά την σημαία!