Θάνου Νατάσσα
Ποίηση είναι το όνομά της…
Ποίηση είναι το όνομά της…
Όταν την δείτε ξεχωρίζει..
Το άρωμά της αυτή χαρίζει…
Στις χαρές της χαμογελάει …
Την χαρά απλόχερα σκορπάει…
Βάζει της ψυχής τα στολίδια…
Ευωδιαστά πέταλα ροζ, χίλια…
Τα προσφέρει, με άσπρα κρίνα…
Γλυκιά υμνωδία, απ’ την καρδερίνα…
Ντύνεται με φορέματα λευκά…
Και με χαρούμενη κόκκινη καρδιά…
Σε παρασέρνει στην χαρά της…
Με τα άσπρα συναισθήματά της…
Μα όταν τα μαύρα της φοράει…
Το αηδόνι δεν τραγουδάει…
Ο ήλιος στα σύννεφα κρυμμένος…
Ο ουρανός κοιτάζει θλιμμένος…
Και όταν την αμαζόνα κάνει..
Στην μέση το σπαθί της βάζει..
Πολεμάει με χάρη το κακό…
Το άδικο στον κόσμο αυτό…
Την γνώση με φως φωτίζει…
Με κλαδί ελιάς την στολίζει…
Ποίηση είναι το όνομά της…
Η έμπνευση είναι χάρισμά της…
Νατάσσα Θάνου