25η Μαρτίου

25^η Μαρτίου, 2022 και στο μυαλό μου έρχεται συνέχεια το δράμα της Ουκρανίας. Μιας μαρτυρικής χώρας που παλεύει με απόγνωση για δημοκρατία, ελευθερία και ανεξαρτησία.

Εμείς, οι ελεύθεροι δημοκράτες, παρακολουθούμε ζεματισμένοι από τις τηλεοράσεις μας τις εξελίξεις του πολέμου, ενώ προστατευτικοί οργανισμοί της ανθρωπότητας, όπως το ΝΑΤΟ, ο ΟΗΕ, η Αμερική και η Ευρωπαϊκή Ένωση παρακολουθούν τα γεγονότα με αμηχανία, φροντίζουν να τους στέλνουν όπλα και ανθρωπιστική βοήθεια, επιβάλουν κυρώσεις στην Ρωσία και ανησυχούν, δικαίως, μήπως αυτός ο πόλεμος γίνει αιτία να εκραγεί ο τρίτος παγκόσμιος.

Μια και νιώθω ανήμπορη να βοηθήσω, σκέφτομαι να ανατρέξω σε κάποια λόγια που ισχύουν διαχρονικά για κάθε λαό. Λόγια που δίδασκαν, στα παιδιά και στους μεγάλους, κρυφά, οι ορθόδοξοι ιερείς της εποχής εκείνης, της τουρκικής σκλαβιάς, και τα επικροτούσαν οι απανταχού, εκτός Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,  διάσπαρτοι Έλληνες. Λόγια αρχαίων σοφών που έκαναν τους Έλληνες να μην ξεχνούν την προέλευση και την παλαιά δόξα τους. Λόγια που βοήθησαν στον ξεσηκωμό του 1821. Τότε, που άνθρωποι άοπλοι στην ουσία, βρέθηκαν να πολεμούν με αυταπάρνηση και απόγνωση την ισχυρή Οθωμανική Αυτοκρατορία.  Ήταν όμως άνθρωποι αποφασισμένοι να αποκτήσουν την ελευθερία τους και γνώριζαν πολύ καλά ότι θα πλήρωναν μεγάλο φόρο αίματος, δυστυχίας και καταστροφής. Γι’ αυτό και κατάφεραν να ελευθερώσουν την πατρίδα μας!

Ας θυμηθούμε λοιπόν, τι δίδασκαν τα χρόνια εκείνα της σκλαβιάς οι δάσκαλοι ιερείς μας, που αργότερα έγιναν οι πρώτοι μάρτυρες του αγώνα.

1^ον Από την Οδύσσεια του Ομήρου: «Ως ουδέν γλύκιον της πατρίδος ουδέ τοκήων γίνεται».

2^ον Συμβουλές του Πλάτωνα: «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιότερον εστιν η Πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις νουν έχουσι».

Σήμερα, που ζούμε υπό την προστασία της Δημοκρατίας, ας θυμηθούμε και κάποια λόγια από τα απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη:

«Θεέ, συγχώρεσε τους παντίδους, που θέλουν να μας πάρουν τον αγέρα που αναπνέομεν και την τιμήν που με ντουφέκι και γιαταγάνι πήραμε.

Εμείς το χρέος, το κατά δύναμιν, επράξαμεν. Και αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν την Πατρίδα. Μας γέμισαν φατρία και διχόνοιαν. Και την Πατρίδα δεν την θέλουν Μητέρα κοινή. Αμορόζα εις τα κρεββάτια τους την θέλουν. Γι’ αυτό περνούν και ερεθίζουν τον κόσμον με τέχνες και καμώματα.

Και καζάντισαν αυτοί πουγγιά και αγαθά και αφήκαν τους αγωνιστές, τις χήρες και τα ορφανά εις την άκρην.  Αυτοί είναι οι ανθρώπινοι λύκοι, που φέραν δυστυχήματα και κίνδυνον εις τον τόπον. Ας όψονται».

Δεν τα λέω εγώ. Ο Στρατηγό Μακρυγιάννης τα λέει. Με θλίβουν όμως τα διαχρονικά λόγια του Στρατηγού. Διότι οι παντίδοι υπάρχουν παντού ακόμη και σήμερα!

Ας αναλογιστούμε λίγο τα γεγονότα, προς γνώση και συμμόρφωση όλων μας.

Σοφία Ησυχίδου