Φιλικός Περίπατος με τον Πάνο Μητροπέτρο
Αρεοπαγίτου
Την Κυριακή, 10 Απριλίου
, στις 11 π. μ., συναντηθήκαμε έξω από τον σταθμό “Ακρόπολη” του “Μετρό” στην Αθήνα.
Περπατήσαμε και Φιλικός Περίπατος με τον Πάνο Μητροπέτρο
Στην οδό Διονυσίου φθάσαμε σε απόσταση περίπου 100 μέτρων από το Μνημείο του Κωνσταντίνου Κουκίδη, εκείνου του παραγκωνισμένου (γιατί;;) δεκαεπτάχρονου ήρωα, μαθητή εξαταξίου Γυμνασίου, που το πρωί της 27 Απριλίου 1941 ήταν τιμητικός φρουρός της Ελληνικής Σημαίας, στο ανατολικό μέρος τους βράχου της Ακρόπολης. Και όταν υπεστάλη η Ελληνική Σημαία, την ώρα που οι Γερμανοί ετοίμαζαν την Ναζιστική Σημαία για έπαρση, πρόλαβε και τυλίχτηκε με την Σημαία μας και βούτηξε στο κενό, με αποτέλεσμα να πολτοποιηθεί το σώμα του και να βρει ακαριαίο θάνατο.
Σαν μία όμορφη παρέα συνεχίσαμε το περπάτημα στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτη, με κατεύθυνση από ανατολικά προς δυτικά. Είδαμε, χωρίς να εισέλθουμε στον αρχαιολογικό χώρο, τα υπολείμματα του Ωδείου του Περικλέους και του Διονυσιακού Θεάτρου, το οποίο στην ακμή του κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. χωρούσε 17.000 θεατές. Πάνω από το Θέατρο, και σχεδόν στο τελείωμα του βράχου της Ακρόπολης, είδαμε το χορηγικό Μνημείο του Θρασύλλου, αναστηλωμένο. Μέσα στο σπήλαιο επιβιώνει το ναΰδριο της Παναγίας Σπηλιώτισσας.
Κοντά στο Θέατρο βρίσκονται τα ίχνη του Ασκληπιείου με το εγκοιμητήριό του. Από το σημείο εκείνο και μέχρι το Ωδείο Ηρώδου Αττικού επιβιώνει η περίφημη Στοά του Ευμένους (βασιλιά της Περγάμου, τον 2ο αιώνα π. Χ.), μήκους ενός σταδίου, δηλαδή 192 μέτρων.
Το Ωδείο Ηρώδου Αττικού δεν ήταν θέατρο. Ήταν αυτό ακριβώς, που δηλώνει το όνομά του. Το σπουδαίο είναι ότι ήταν στεγασμένο. Η στέγη στηριζόταν στην νότια πλευρά στην πρόσοψη με τα αψιδοειδή αρχιτεκτονικά μέλη. Ο Ηρώδης αυτός τον 2ο αιώνα μ. Χ. αφιέρωσε το κτήριο αυτό στην γυναίκα του την Ρήγιλλα, την οποία όμως ενόσω ζούσε δεν έπαυε καθημερινά να ξυλοφορτώνει! Οι Ρωμαίοι του απένειμαν τον τίτλο του “Ελλαδάρχη“, που σήμαινε τον πολιτικό προϊστάμενο της υποδούλου Ελλάδος.
Στην αριστερή μεριά της οδού Αρεοπαγίτου βρίσκονται τα ίχνη της οικίας του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πρόκλου (5ος αιώνας π. Χ.), που οι χιλιάδες ευγενείς περιπατητές τα προσπερνούν!
Φθάνουμε στο τέλος της Αρεοπαγίτου και προχωρούμε ανατολικά προς τον Άγιο Δήμητρη Λουμπαρδιάρη. Από εκεί ο Μοροζίνι εκτόξευσε την οβίδα, που γκρέμισε τον Παρθενώνα, ο οποίος μέχρι τότε ήταν ακέραιος.
Προχωρήσαμε προς τα λεγόμενα “Κιμώνεια Μνήματα” και συνεχίσαμε μέχρι την αρχή της οδού, που διασχίζοντας τον αρχαίο Δήμο της Κοίλης, κατέληγε προς το Φάληρο.
Όταν είδαμε αυτά, που θέλαμε, πήραμε την οδό Αποστόλου Παύλου και καταλήξαμε σε μία καφετέρια, σχεδόν απέναντι από το Αστεροσκοπείο Αθηνών. Οι συζητήσεις μεταξύ μας για ιδέες και σκέψεις, για την θεωρία του Χάους, για την διαφορά περιπλοκότητας και πολυπλοκότητας και για άλλα σπουδαία θέματα Τέχνης και Επιστήμης, γέμισαν την ψυχή μας. Θα ξαναβρεθούμε όμως.
Να ευχαριστήσουμε τον Φίλο, Νομικό και Λυκειάρχη Πάνο Μητροπέτρο, ιδέα του οποίου ήταν η όμορφη αυτή συνάντηση, περίπατος και ξενάγηση.
Ευτυχώς η μέρα ήταν ανοιξιάτικη και αισθανθήκαμε την δροσιά αλλά και την ευοσμία της, με την φύση να βρίσκεται στο απόγειο της ανθοφορίας της.
Πολύ ευχάριστο, ξαφνικό γεγονός, τα γενέθλια της συνοδοιπόρου μας Καίτης Σουλιώτη, η οποία μας πρόσφερε τα αναψυκτικά και τους καφέδες, λαμβάνοντας τις ευχές μας και το σχετικό τραγουδάκι των γενεθλίων της, μέσα από την καρδιά μας.
Να είναι καλά, χρόνια της πολλά και ευτυχισμένα.