Κανατσέλης Γιάννης

Μοναξιά

Το ένα κερί έσβησε

και με το άλλο

συνέχισα να σου γράφω,

να σου λέω σ’ αγαπώ

και να σου θυμίζω

πως σε περιμένω.

Ίσως εσύ δεν μ’ ακούς,

δεν μπορείς να με νιώσεις,

γιατί ποτέ δεν ήθελες

να ζήσεις για μένα,

όπως εγώ ποθούσα.

Πάντα θα σου γράφω

ακόμα κι όταν σβήσουν

όλα τα κεριά,

τ’ αστέρια, το φως κι ο ήλιος.

Ίσως γιατί μόνο εγώ

μπορώ να βλέπω

ότι ο ήλιος είσαι συ

και μαζί φεγγάρι κι αστέρια.

Άσε με να σου γράφω

και διάβαζέ τα δυνατά

για να τα νιώσεις,

για να καταλάβεις και να αισθανθείς

τον πόνο και την απελπισία,

την απέραντη μοναξιά

και το σκοτάδι που με πνίγει.

 

Γιάννης Κανατσέλης