Χαρίτου Μαρία- Μαριάνθη
Κυριακή των Βαΐων
Ένας λαός που ξεχύνεται στους δρόμους.
Αναπνοές που σταματούν από την έξαψη της στιγμής.
Τρέχω Αγαπημένε να προλάβω, να φωνάξω με όλη μου την δύναμη:
-Περνάει ο Βασιλιάς! Άνοιξαν οι Πύλες! Ανοίξτε δρόμο σπέρνοντας με ελπίδες τις ψυχές όσων ακούνε τις φωνές και τρέχουν κι εκείνες να προφτάσουν.
Ο ήλιος λάμπει με μια ομορφιά απόκοσμη, ολόχρυση που γύρω περιβάλλει.
Μια Ζωή πανηγυρίζει ολόλαμπρη, στεφανωμένη!
Γέρνει ο Ήλιος να κρυφτεί…
Μα πως να αντέξει τόση λάμψη;
Σαν έκλεψε το Φως του, ο Βασιλιάς!
Μέχρι κι ο Ήλιος σεβάστηκε αυτήν, της ομορφιάς την περήφανη ευλογημένη ώρα!
Άνοιξες δρόμο Ήλιε στη Ζωή για να περάσει…
Υποκλίθηκες με σεβασμό, πριν έρθει στο ίδιο βράδυ, η σκοτεινιά μιας προετοιμασίας, ενός πικρού σταθμού που θα ανοίξει δρόμο στο σκοτάδι…
Όμορφες λάμψεις παντού, χαμόγελα που θα παγώσουν…
Ανθρώπινη καρδιά:
Πως ξεχνάς; Πως μετατρέπεις το αίμα σου σε χολή;
Τόσο μάταια αγαπάς;
Φωνάζεις κόσμε από χαρά, αλλά προετοιμάζεις το σκοτάδι…
….Άνθρωποι…
Μαρία Μαριάνθη Χαρίτου
Από την Ποιητική συλλογή
«Ψήγματα Αθανασίας»