Ελεύθερη Άποψη..ΟΙ ΓΑΛΑΖΙΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ ΤΡΙΓΡΑΜΜΑΤΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΟΔΟΣ…
Καλή Ανάσταση, με υγεία και αγάπη.
Ο Αντίποδας του Χριστού, πολεμά τους Έλληνες, διαχρονικά, αποκαλώντας τους «γαλάζιους οπαδούς του Τριγράμματου». Γαλάζιους, διότι πιστεύουν την Ανάσταση του Κυρίου, που κάθε χρόνο φανερώνεται με το Άγιο Φως, που γεννάται στον Πανάγιο Τάφο και έχει γαλανό χρώμα.
Τριγράμματος, είναι ο Ων, ο Ήν, ο Ένας Θεός, που πιστεύουμε, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. (Από ομιλία του αειμνήστου πατρός Σάββα Αχιλλέως, με το τεράστιο πνευματικό έργο). Ο Αντίποδας του Χριστού, κάηκε από την Ανάσταση Του και για τούτο, διώκει όσους πιστεύουν στο Θείο αυτό, μοναδικό Θαύμα, που απελευθέρωσε τον άνθρωπο.
Το εφετινό Πάσχα των Ορθοδόξων Χριστιανών, συμπίπτει με περίοδο ενός διαφορετικού αγώνα, ο οποίος φθάνει στην κορύφωση του.
Εδώ και τριάντα περίπου χρόνια, πολλές μικρές, ύπουλες, αλλά καλά οργανωμένες αλλαγές, κατέφαγαν τον κοινωνικό ιστό της χώρας μας, σαν το σαράκι, που θρυμματίζει το πάτωμα και το καταστρέφει αργά, μεθοδικά, αθόρυβα μέχρι τη στιγμή, που όταν γίνει αντιληπτό, η ζημιά είναι πλέον ανεπανόρθωτη.
Η τάξη του ελληνοχριστιανικού προτύπου αξιών, ανατρέπεται με εισαγόμενη νομοθεσία, η οποία προβάλλεται από τους κυβερνώντες ως «υποχρεωτική», λόγω των δεσμεύσεων, που υπαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση, που έχει ξεφύγει από τον αρχικό όραμα της Ενωμένης Ευρώπης, εισάγοντας καινά δαιμόνια.
Αυτό δεν σημαίνει, ότι πρέπει να απομακρυνθούμε από όσα ορίζει ο Λόγος του Θεού, ο άγραφος ηθικός Νόμος, που στέκει υπεράνω ανθρωπίνων «αλλαγών», διότι ο Νόμος αυτός, ορίζει την αθανασία της ψυχής μας…
Τα νέα αυτά πρότυπα, απομάκρυναν τον πολίτη, από τη ζωογόνο δύναμη του φυσικού περιβάλλοντος, έχοντας συγκεντρώσει το 90% του γερασμένου Ευρωπαϊκού πληθυσμού, σε μεγάλα αστικά κέντρα, όπου εισάγονται γραμμές τροφοδοσίας, από διάφορα εκτός Ελλάδος σημεία. Διότι δεν ζούμε από τον αέρα των πόλεων, χρειαζόμαστε τροφή, νερό, ενέργεια και υγεία.
Το νερό, των πόλεων διαφέρει από τα καθαρά νερά των πηγών, που αναβλύζουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, οι οποίες σε λίγο θα ευρίσκονται υπό απόλυτο έλεγχο, ώστε και αυτή η δίψα να θερίσει τους ανθρώπους, όσους τουλάχιστον δεν θα έχουν αρκετά, για να πληρώσουν ένα δημόσιο αγαθό, που και αυτό, όπως και τόσα άλλα, πρόκειται να αποτελέσει αντικείμενο ελεεινών αντίχριστων κερδοσκόπων.
Ήδη στις πόλεις, πίνουμε νερό γεμάτο φάρμακα, χλώριο, φθόριο, μικρόβια και λοιπά κατάλοιπα του δικτύου ύδρευσης, ενώ έχει εξαφανισθεί κάθε πρόσβαση σε καθαρές πηγές, δεν υπάρχουν δημόσιες βρύσες και σιντριβάνια, όπως παλαιότερα, λες και το υγρό αυτό στοιχείο, αποτέλεσε στοιχειό για την πολυδιαφημιζόμενη νέα τάξη του αντίποδα, που μισεί τον άνθρωπο.
Εξαίρεση αποτελεί το νέο σιντριβάνι της πλατείας Ομονοίας, ως ίχνος της παλαιάς ομορφιάς του χώρου, που δεν θυμίζει σε τίποτα, την αρχοντική Αθήνα, που όλοι αναπολούμε, τώρα, που θυμίζει τριτοκοσμική πόλη.
Η αστυφιλία, προήχθη από τις μετεμφυλιακές κυβερνήσεις δίχως καμία εξαίρεση, ενώ η παραγωγική εργασία, που αποδίδει τροφή και ασφάλεια αντικαταστάθηκε με παροχή υπηρεσιών, εφόσον στην πόλη, δεν παράγεται απολύτως τίποτα και τέλος, διαλύθηκε το οχυρό της οικογένειας, με πάρα πολύ σατανικό τρόπο.
Προκειμένου οι επικυρίαρχοι των εθνών – κρατών, να επιτύχουν εκείνο, που δεν κατάφεραν με δύο παγκόσμιους πολέμους και εσωτερικές ανακατατάξεις, όπως εκείνη στην πρώην Σοβιετική Ένωση, μετά την ανατροπή του τσάρου, εργάσθηκαν πολύ περισσότερο μεθοδικά.
Επειδή ο χώρος της εφημερίδας, είναι περιορισμένος, θα αναφερθώ όσο περισσότερο συνοπτικά κι απλά, γίνεται.
Με το περίφημο φεμινιστικό κίνημα, που μετατράπηκε ας μου επιτραπεί σε φεμ – μισιστικό κίνημα μίσους, προς το ισχυρό σωματικά φύλο, η γυναίκα άρχισε να υπηρετεί ταυτόχρονα δύο έργα, δύο αφέντες. Οι σκιώδεις επικυρίαρχοι όμως, είχαν τη δυνατότητα πλέον, σε μία οικογένεια, να φορολογούν ΔΥΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ. Αυτό ήταν το ζητούμενο…
Αλλά, ούτε αυτό τους ήταν αρκετό. Δεν υπάρχει καριέρα ή εργασία, που να επιτρέπει στη γυναίκα, να γεννά τα παιδιά της και ταυτόχρονα, να είναι εξίσου επιτυχημένη σε όλα.
Αυτό είναι φύσει αδύνατον. Οπότε τι έγινε; Οι σκιώδεις μετέφεραν την από τη φύση αναπαραγωγική ηλικία της γυναίκας, από τα 20 στα τριάντα, τα σαράντα και ξεπέρασαν πλέον τα πενήντα χρόνια… Αλλά, πόσο σωστό είναι αυτό;
Και βέβαια η προγιαγιά μου, γέννησε το στερνοπαίδι της στα 52 της χρόνια, αλλά πριν από αυτό, είχε ήδη αποκτήσει άλλα εννέα παιδιά…
Δεν είναι το ίδιο όμως να γεννά η γυναίκα, με σχέδιο, μετά τα πενήντα. Είναι θαυμάσιο, αν συμβεί, αλλά δεν είναι ορθό, να δίδουμε στην κοινωνία, αυτήν την κατεύθυνση, εξ αρχής.
Είναι εξαιρετικό, να υπάρχουν μέθοδοι, που βοηθούν τα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδιά, εφόσον υπάρχει πρόβλημα. Είναι λάθος όμως, εμείς ως κοινωνία, να δημιουργούμε το πρόβλημα αυτό, εξαναγκάζοντας την γυναίκα, να εργάζεται σκληρά και να κυοφορεί ταυτόχρονα. Να αναβάλλει την απόκτηση τέκνων, κάνοντας αμβλώσεις. Να μην της δίδεται από το νόμο, βοήθεια, ώστε να αφοσιωθεί απρόσκοπτα στην υπέροχη εργασία της μητρότητας. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε όλοι. Οι σημερινές Ελληνίδες δεν παντρεύονται και είναι ζήτημα αν η μία στις δύο αποκτήσει ένα παιδί. Ως έθνος, μαραζώνουμε, καταστρεφόμαστε, εξαφανιζόμαστε.
Αλλά οι κυβερνήσεις μας, βρήκαν τη λύση για την υπογεννητικότητα, μέσα από τα σύμφωνα συμβίωσης…
Ζούμε σε έναν απέραντα μισάνθρωπο κόσμο, όπου επικρατούν η θηλυκοποίηση του άνδρα και η αρρενοποίηση της γυναίκας. Και όταν η γυναίκα, γίνεται και άνδρας, απλούστατα, δεν τίκτει και ούτε ο ανήρ, γεννά.
Αλλά, αυτό, δεν ξεκίνησε από τη μια στιγμή στην άλλη. Ήταν αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν το (πρωτοπόρο σε νομοθεσία διάλυσης) Ελληνικό Κράτος, θέσπισε, την απαγόρευση αλλαγής του επωνύμου της συζύγου, μετά το γάμο. Κοντολογίς κι απλά, έως κωμικοτραγικά, οι οικογένειες, πλέον αποτελούντο: από τον πατέρα, κύριο Κοκοβίκο, την θυγατέρα δεσποινίδα Κοκοβίκου, τον υιό Κοκοβίκο, το στερνοπούλι Κοκοβικάκι και την κυρία Μαυρομήτσου. Ποια ήταν η κυρία Μαυρομήτσου; Μα η μητέρα φυσικά, το «ξένο σώμα» στην οικογένεια. Αυτομάτως, το ζευγάρι σημειολογικά και όχι μόνο, διαλύθηκε. Αλλά, δεν τους έφθανε αυτό, προκειμένου να καταστρέψουν την Ελλάδα μας.
Θέσπισαν κατά καιρούς, η διαδικασία του διαζυγίου να είναι ολοένα κι ευκολότερη, από το κλείσιμο της γραμμής ενός καρτοκινητού. Αλλά ούτε κι αυτό έφθανε. Κατέστησαν την διατροφή της γυναίκας, ανύπαρκτη και εκείνη των παιδιών, να φθάνει όσο χρειάζεται για το γάλα τους… Σύμφωνα με το Ελληνικό κράτος, η γονική μέριμνα, ως προς το υλικό κομμάτι της, λογαριάζεται υποκριτικά εξίσου δια δύο, ως προς τη φροντίδα όμως, δεν υπάρχει αντίτιμο, βαρύνει μόνο έναν, συνήθως τη μητέρα, τη γυναίκα, που γίνεται σαράντα κομμάτια. Το μισογύνικο Ελληνικό κράτος, που ακόμα και σήμερα, διαθέτει ελάχιστες γυναίκες πολιτικούς, νομοθέτησε… δίκαια!
Δυστυχώς η δικαιοσύνη στην Ελλάδα, είναι a la carte, ακριβή, αργή, δυσχερής και βασίζεται συνήθως σε χιλιάδες ανεξέλεγκτους και περιζήτητους ψευδομάρτυρες.
Είναι κοινό μυστικό, ότι οι δικαστές κατορθώνουν πολλές φορές να αποκαλύπτουν τα ψεύδη. Δυστυχώς όμως, το είδος των ψευδομαρτύρων ανθεί, διότι υφίστανται ανταλλάγματα, διόλου ευκαταφρόνητα, ενώ συνήθως οι έντιμοι μάρτυρες, μηνύονται πριν τελεσιδικήσει η υπόθεση, ώστε να εκφοβίζονται και να αποχωρούν. Οπότε όποιος διαθέτει τα περισσότερα ανταλλάγματα, διαθέτει και περισσότερους μάρτυρες. Αυτό όμως, δεν λέγεται δικαιοσύνη, ειδικά, όταν δεν αντέχει η τσέπη σου, να ανταποκρίνεσαι σε δικαστικά έξοδα.
Για όσους, έχουν αντιρρήσεις, καλό θα ήταν να παρακολουθήσουν διαδικτυακά, τον συχωρεμένο Κώστα Τσάκωνα (1943-2015), εκείνο τον θαυμάσιο καλλιτέχνη, να υποδύεται τον ψευδομάρτυρα, στην ομώνυμη ταινία. Μπορεί οι βιντεοταινίες της δεκαετίας του 1980, να υπήρξαν φθηνές παραγωγές, αλλά ουδέποτε τα ταλέντα των καλλιτεχνών, που δημιούργησαν σε αυτές, έκαναν εκπτώσεις, καθιστώντας τις σήμερα διαχρονικές!
Σήμερα λοιπόν, η Ελλάδα, μαστίζεται από υπογεννητικότητα και εισάγει νέο πληθυσμό εφόσον, για τον αυτόχθονα, οι συνθήκες διαβίωσης, είναι απαγορευτικές.
Αποκορύφωμα της κρατικής αναλγησίας, μετά την απολιγνιτοποίηση της χώρας, η αστρονομική τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος. Καθημερινά, στο μικρό ιατρείο, όπου με ευλόγησε ο Θεός να εξυπηρετώ συνανθρώπους, γίνομαι αποδέκτης απελπισίας πολλών, εξ αιτίας του λογαριασμού της αμαρτωλής ΔΕΗ. Κόψαν τη θέρμανση από ασθενείς ηλικιωμένους, ας το πω απλά, λαϊκά, κατανοητά, διότι δεν υπάρχουν λόγια να σκιαγραφήσουν αυτό το προκλητό αίσχος.
Ζάμπλουτοι ολιγάρχες πολιτικοί, που πλούτισαν μέσα από δημόσιο βίο, κουνούν το δάκτυλο υποτιμητικά σε όσους αντιστεκόμεθα ακόμα, με λόγο και έργα, υπονομεύοντας, αποκαλώντας μας λαϊκιστές, μέσα από τη χλιδή τους. Απεχθάνομαι το λόγο, το ύφος, το ψέμα, το ανύπαρκτο έργο τους. Την επιδοτούμενη από το αίμα του κόσμου, αέναη μπουρδολογία, με την οποία δικαιολογούν την ύπαρξη τους. Και τους προκαλώ: Είναι αυτή η Ελλάδα, έργο δικό σας; Τότε δεν έχετε λόγο ύπαρξης στα κοινά.
Πότε ήταν η τελευταία φορά, που ασχοληθήκατε με παραγωγή άλλων εγχώριων προϊόντων, εκτός από παραγωγή αέναου δανεισμού κι εξάρτησης;
Να υπενθυμίσω τέλος, ότι και τον Ιησού Χριστό, που υφίσταται ανηλεή διωγμό, εφόσον ψηφίζονται νόμοι ενάντια στο Λόγο του, καταδίκασε σε θάνατο, ένα παρόμοιο φθαρμένο σύστημα, που κάτω από τη μπότα των Ρωμαίων, χρησιμοποίησε τους τότε επικυρίαρχους (νυν Βρυξέλλες), βασισμένο σε ψευδομάρτυρες, για να σταυρώσει Τον ΑντίΛογό του, που ήθελε τον κόσμο ελεύθερο. Ανθρωποκτόνος φθόνος ενός συστήματος εξουσιών, που δεν άλλαξε έως σήμερα. Ο Ιησούς, ήρθε να απελευθερώσει τον άνθρωπο από όλα αυτά, που τον κρατούν δεσμώτη, αλλά δυστυχώς, είναι πια πολύ δύσκολο, να γίνει τούτο αντιληπτό, από όσους βλέπουν τον ουρανό, μέσα από την οθόνη του κινητού τους…
Καλή Ανάσταση και στους συναδέλφους μου υγειονομικούς, που έσωζαν ζωές μέχρι το Σεπτέμβριο του 2020, αλλά σήμερα λησμονήθηκαν από όλους και δη, τους Ιατρικούς Συλλόγους ενόσω ταλαιπωρούνται ουσιαστικά άνεργοι, μαζί με τις οικογένειές τους.
Η τιμωρία τους, επειδή έχουν άποψη κατά της αντιεπιστημονικής νοοτροπίας, που απαγορεύει τον αντίλογο, στο απολυταρχικό δίκαιο των πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιρειών, που μονοπωλούν την έρευνα γιατί βυζαίνουν από το χρήμα κρατικών προϋπολογισμών σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι απάνθρωπη, άδικη και σκληρή.
Τα πάντα ρει, έλεγε ο Ηράκλειτος… Για τούτο, ο εργάτης της μη εμπορεύσιμης υγείας, (στις δημοκρατίες ακόμα περισσότερο), πρέπει να σέβεται υπεράνω όλων, την επιθυμία κάθε ανθρώπου, να υπερασπίζεται τη σωματική του ακεραιότητα, όπως εκείνος θεωρεί ότι του υπαγορεύει το πνεύμα και η ψυχή του και κανένας άλλος.
Θα κλείσω με τα λόγια του αειμνήστου πατρός Σάββα Αχιλλέως, όταν από το 2007, προειδοποιούσε ότι, τις έσχατες ημέρες: «… Ο Αντίχριστος, θα λάβει την καθέδρα της υγείας…»… Και ο νοών, νοείτω.
Μαρία Μπουκουβάλα
Ιατρός