Μπριλή Μαίρη

Ξύπνα

 

Ξύπνα!

είπε ο χρόνος στη μέρα

που κοιμόταν πλάι του.

 

Εκείνη, με μια αφοπλιστική κίνηση,

άνοιξε το παράθυρο,

πήρε το προζύμι της προηγουμένης

κι άρχισε να πλάθει τον κόσμο.

 

Μορφοποίησε το σχήμα του

με τα ευκίνητα χέρια της

και με την απλότητα της επιτήδευσης

σμίλεψε με σταρένιο αλεύρι

όλες τις άγονες μεριές.

 

Έψησε στα ξύλα της αγκαλιάς της

το πιο  τέλειο καρβέλι

και το άφησε ελεύθερο

να πασπαλισθεί γλυκά

από την άχνη του Σύμπαντος.

 

Για να θρέψει όλα τα παιδιά της γης.

 

Μετά ξαναγύρισε στον χρόνο

που κοιμόταν του καλού καιρού

και είπε:

Ξύπνα!

 

Μαίρη Μπριλή