Κατσικάδη Νίκη Μιχαήλ

Στη Μητέρα

Μέσα στο σέλας του Μαγιού και πέρ’ απ’ τη φενάκη,

κι ως Ερινύες τιμωροί δονούν την ησυχία,

παίρνεις του πόνου το ζενίθ, μου δράττεις το φαρμάκι,

και στ’ άχραντά σου κοινωνώ της γης την ευτυχία.

 

Καθώς ανθούν κυκλάμινα της πλησμονής οι πόθου,

υψιπετώ στου φάσματος τη φεγγαρένια ράγια

μ’ άσπρα φτερά και ράθυμα, που το μετάξι κλώθει.

Εσύ θεά των αρπιστών στου φεγγαριού τα μάγια!

 

Ω! Παναγία του Ρισπέν, Μάννα και σκέπη πίστης!

Βάλσαμο στάζει στην ψυχή το λήιτόν σου βλέμμα.

Κι εγώ, εσχάτων θυσιών ταπεινωμένη μύστης,

τα λούλουδα του κόσμου προσφέρω σου για Στέμμα!

 

 

Από την ποιητική συλλογή

«Η Έβδομη Πτήση»