Η ΑΝΑΛΗΨΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Η μεγάλη Δεσποτική εορτή της  Αναλήψεως, εορτάζεται σαράντα ημέρες μετά την Ανάστασιν. Είναι ένα γεγονός δόξης και χαράς, διότι ο Κύριος ανεβαίνει στους ουρανούς ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Με την ανάβασίν Του, ολοκλήρωσε την  επί της γης αποστολήν Του. Το γεγονός  αυτό το προφητεύει η Π. Διαθήκη και το παρουσιάζει η Κ. Διαθήκη.

Η Ανάληψις έγινε στο Όρος των Ελαιών, μπροστά στα μάτια των μαθητών Του, όπως αναφέρουν οι Ευαγγελιστές. Μπορούσε να είχεν γίνει και αμέσως μετά την Ανάστασιν, αλλά ο Χριστός ήθελε με τις συνεχείς εμφανίσεις Του και τα θαύματά Του, να πιστέψουν  όλοι οι άνθρωποι ότι η Ανάληψις ήταν πραγματικότητα και όχι φαντασία. Επίσης ήθελε να στερεώσει την πίστιν των μαθητών Του και να μείνουν σταθεροί και αμετακίνητοι στις εντολές Του. «ειρήνη υμίν» τους είπεν, δηλ. να έχετε ειρήνη μεταξύ σας, αλλά και ειρήνη προς τον Θεόν.

Μέσα σε μια υπερκόσμια δόξα ο Κύριος αποχαιρετά την ανθρωπότητα και επιστρέφει στον ουρανόν. Τέλειος Θεός και άνθρωπος.

Ο Άγιος Φιλάρετος Μόσχας προσπαθεί να αποδείξει, πόσον μόνοι και ορφανοί ένιωθαν οι μαθητές του, όταν Τον είδαν να ανεβαίνει στα ουράνια, διότι όταν ευρίσκετο επί γης, ήταν το παν γι’ αυτούς. Διά τον λόγον αυτόν οι ουράνιες δυνάμεις έσπευσαν να τους παρηγορήσουν, ότι ο Κύριος θα έλθει πάλι στην γη, για να Τον γνωρίσετε, όπως αναφέρει ο 33^ος Ψαλμος του Δαυϊδ «γεύσασθε και ίδετε ότι Χριστός ο Κύριος…». Είναι ψαλμός ευχαριστίας, του Δαυΐδ προς τον Θεόν και παραίνεσις στους ανθρώπους. Είναι μακάριος ο άνθρωπος, ο οποίος ελπίζει σε Αυτόν. Ο Θεός  σαν καλός ποιμένας δεν εγκαταλείπει ποτέ το ποίμνιόν Του. Οι άνθρωποι σε όλην τους την ζωήν, πρέπει να δείχνουν πιστότητα στον Κύριον και στο θέλημά Του. Πόσον άδεια είναι η ζωή μας μακριά από Αυτόν. Όσα ωραία πράγματα και αν έχει ο κόσμος, δεν θα γεμίσει η καρδιά μας, η οποία είναι αθάνατος και θα ικανοποιηθεί μόνον με την αθάνατον ζωήν.

Στο Απολυτίκιον της εορτής ψάλλομεν: «Ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών…». Ο Χριστός ανελήφθην στους ουρανούς ενδόξως και αυτό το πέτυχεν με την την «ταπείνωσιν». Ταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου και μάλιστα σταυρικού. Ταπείνωσε και εσύ άνθρωπε τον εαυτόν σου και ενώπιον του Κυρίου θα βρεις χάριν. (Σοφία Σειράχ, γ΄18), διότι ο Θεός δίδει χάριν στους ταπεινούς.

Για τον λόγον αυτόν ο Θεός υπερύψωσεν τον Κύριον και του έδωσεν όνομα, ανώτερον από κάθε όνομα. Και στο όνομα Ιησούς, γονατίζει κάθε επουράνια, επίγεια, καταχθόνια δύναμις, διότι διακήρυξεν ότι «ο Ιησούς, είναι Χριστός, είναι ο Κύριος, σε δόξα Θεού Πατρός».

Για την ταπείνωσιν ομιλεί και ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, ο οποίος τοποθετεί την ταπείνωσιν στο 25^ο σκαλοπάτι, για να δείξει ότι είναι ανηφορική η διαδρομή, που πρέπει να κάνομεν, για να την κατακτήσομεν.

Και συνεχίζει ανώνυμος στιχουργός:

«Ύψη δεν ξέρω δίχως κόπους ν’ ανεβαίνουν. / Ξεκούραστα μονάχα κατεβαίνουν».

Οι Πατέρες της Εκκλησίας τονίζουν τον υπερφυσικόν χαρακτήρα της Αναλήψεως, αλλά και τον δογματικόν, ο οποίος αναφέρεται στο Σύμβολον της Πίστεως. «…και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης…». Στους στίχους αυτούς διακηρύσσεται η σχέσις της Αναλήψεως με την Δευτέραν Παρουσίαν.

Η εορτή της Αναλήψεως, δεν είναι απλά μια εορτή του Θεού, είναι ένα πανηγύρι  του ανθρώπου. Είναι θρίαμβος για τον ξεπεσμένον άνθρωπον, που ανεβαίνει τόσον ψηλά και γίνεται συγκάτοικος του Θεού. Με την Ανάληψίν του ο Θεός δίνει το μήνυμα στην ανθρωπότητα, ότι μας περιμένει μια αιώνια ζωή, κοντά στον θρόνον της Αγίας Τριάδος.

Αγαπητοί μου Αναγνώστες, σήμερον «κόσμος όλος εορτάζει ορατός και αόρατος», «ας βοήσομεν και ημείς… «Δόξα Χριστέ τη Αναλήψει Σου».

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ

Μαρία Τσακανίκα