ΤΑ ΝΕΑ  ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ 

 

Τα λεφτά μου θα τα κάψω,

και απένταρος θ’ αράξω!

ΧΑΤΖΙΑΒΑΤΗΣ: Μπα, τι ακούω, ο Καραγ-κιόζης τραγουδάει… για να πλησιάσω να δω τι γίνεται… μακάρι να του έτυχε κάτι ευχάριστο! Καραγκιόζη μου καλημέρα!

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ (εξερχόμενος συνεχίζει να τραγουδάει): «Θα τα

κάψω τα ρημάδια τα λεφτά μου, θα τα κάψω…»

ΧΑΤΖ.: Που το θυμήθηκες το παλιό αυτό τραγουδάκι;

ΚΑΡ.: Το θυμήθηκα γιατί αποφάσισα, να τα κάψω τα ρημάδια!

ΧΑΤΖ.: Τι να κάψεις ματάκια μου;

ΚΑΡ.: Τα λεφτά ρε τούβλο!

ΧΑΤΖ.: Σοβαρά μιλάς;

ΚΑΡ.: Όχι, ασόβαρα…

ΧΑΤΖ.: Κάτσε, γιατί με μπέρδεψες… τι να κάψεις βρε, αφού είσαι

άφραγκος! Αλλά και να είχες, γιατί θα τα έκαιγες;

ΚΑΡ.: Γιατί τα λεφτά, χαλάνε τον άνθρωπο! Δεν βλέπεις γύρω μαςτι γίνεται; Άρχισε από τους άρχοντές μας! Τρώνε με δέκα μασέλες, κόβουνε μισθούς και συντάξεις, εκτός από τα δικά τους, που λένε κιόλας ότι δεν τους φτάνουνε… Τελευταία ζητήσανε και αναδρομικά! Αναδρομικές κλωτσιές τους χρειάζονται, αλλά το λέω μόνο σ΄ εσένα, για να μη με πούνε και φασίστα!

ΧΑΤΖ.: Δίκιο έχεις, αλλά τώρα κατάλαβες ότι τα λεφτά χαλάνε τον άνθρωπο;

ΚΑΡ.: Όχι… αλλά ορισμένες φορές, τυχαίνει να μας συμβεί κάτι πουνα μας ταρακουνήσει! Έτσι, είδα χθες βράδυ ένα όνειρο ολοζώντανο! Κονόμησα λέει ξαφνικά χοντρά λεφτά, και άρχισα να κάνω άσωτη ζωή, όπως ο νέος της παραβολήςο! Έτσι γλέντι από δω γλέντι απ’ εκεί, στο τέλος τα έφαγα και κατάντησα ζητιάνος! Όταν ξύπνησα λοιπόν και κατάλαβα τι κακό μου κάνανε, αποφάσισα να τα κάψω…

ΧΑΤΖ.: Ευτυχώς που δεν έχεις…

ΚΑΡ.: Από σήμερα θα έχω… πιάνω δουλειά! Μόνο και μόνο, για να έχω να καίω!

ΧΑΤΖ.: Τρελάθηκες;

ΚΑΡ.: Να βλέπω τις φλόγες, και να αγαλλιάζω… τώρα καταλαβαίνω αυτό τον τρελό που την εύρισκε τραγουδώντας, όταν έκαιγε την αρχαία Βρώμη!

ΧΑΤΖ.: Ποια Βρώμη βρε! Τη Ρώμη θες να πεις!

ΚΑΡ.: Κάποια βρώμα θα είχε πάρει χαμπάρι! Δεν μπορεί να ήταν όλα μέλι – γάλα! Μη με χασομεράς! Ξεκινάω για δουλειά! Και πίσω δεν κάνω!

ΧΑΤΖ.: Καραγκιόζη μου, αφού το πήρες απόφαση, σου εύχομαι καλό κάψιμο, αλλά πριν αρχίσεις, θα δώσεις από τα άκαφτα κάτι και σ΄ εμένα, που έχω ανάγκη;

ΚΑΡ.: Θα δώσω! Αλλά όχι σ’ εσένα!

ΧΑΤΖ.: Αλλά σε ποιόν;

ΚΑΡ.: Στον περιπτερά για να αγοράσω σπίρτα…

ΧΑΤΖ.: Βρε άντε να χαθείς! Φταίω εγώ που κάθομαι σαν τον βλάκα και σ’ ακούω! Φεύγω!

ΚΑΡ.: Στο καλό να πάς! «Θα τα κάψω τα ρημάδια τα λεφτά μου…»

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Ι. ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ