Μπούτος Δημήτριος

Ένας έρωτας που δεν έσβησε ποτέ

Θα σ’ αγαπώ για πάντα ο Νίκος σου

Στερνό αντίο

Σ’ ένα χαγιάτι από κάτω

σε γνώρισα ένα δειλινό

ήσουνα μόνο στα δεκάξι

κι γω μεσ’ στα εικοσιδυό.

 

Κοιτάμε ο ένας το άλλο

και με την πρώτη τη ματιά

σαν κεραυνός στα στήθια μέσα

μας κτύπησε μες στην καρδιά.

 

Κορίτσι μου ονειρεμένο

νεράϊδα του Μεσολογγιού

εξήντα χρόνια εγώ μαζί σου

δεν είχα για άλληνε το νου.

 

Και ήρθε δέκα του Μαγιού

γραφτό μου ήταν να σε χάσω

στην Παναγιά το ορκίζομαι

ποτέ μου δεν θα σε ξεχάσω.

 

Καλό ταξίδι μάτια μου

τώρα θα ζεις στα όνειρά μου

μέχρι που να συναντηθούμε

θα σ’ έχω πάντα στην καρδιά μου.

 

Μπούτος Δημήτριος