ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΩΡΑΙΟΤΗΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ

Το καλοκαίρι είναι η ωραιότερη εποχή, απ’ όλες τις άλλες, διότι μπορούμε να ζήσομε μεγάλο διάστημα στην φύσιν. Η πρόνοια του Θεού, προ παντός για τα πλάσματά Του, εκδηλώνεται με διαφόρους τρόπους. Όπως η εναλλαγή των εποχών. Κάθε εποχή είναι  χρήσιμη στην ζωήν μας, αλλά και ευφροσύνη για την καρδιά μας. Το καλοκαίρι είναι «Θεού χαρά», όπως τονίζει ο ποιητής μας. Εποχή διακοπών, ξεκούρασης, και εφοδιασμού για τον επερχόμενον χειμώνα. Έχομε την ευκαιρίαν να ζήσομε κοντά στην φύσιν. Όταν βλέπομε τα θαυμαστά έργα της και βαδίζομεν ήρεμα, ατενίζομεν το μέγα τούτο κάλλος του κόσμου και στοχαζόμαστε την σταθεράν τάξιν αυτού.

Με τα πνευματικά μας μάτια, αισθανόμεθα την λαμπρότητα των ουρανών, την καρποφορίαν της γης, το περίεργον σχήμα και την ευωδίαν των φυτών. Την εξαίσιαν κατασκευήν των ζώων και όλα τα λοιπά εκπληκτικά θαύματα της δημιουργίας, εις τα οποία λάμπουν οι ένδοξες του Θεού ιδιότητες και μάλιστα η υπέροχος Αυτού αγαθότης. Όπου και σταθούμε αισθανόμεθα ότι ο τόπος είναι ιερός. Κάθε τι που βλέπομεν μπροστά μας είναι ιερόν και άγιον, έχει άπειρην αξίαν και είναι παράθυρον στην αιωνιότητα. Έτσι γινόμεθα ευαίσθητοι και πλησιάζομε περισσότερον τον κόσμον του Θεού. Βλέπομε την φύσιν «εν Θεώ».

Η Εκκλησία μας προτρέπει, να χρησιμοποιούμε την υλικήν δημιουργίαν και μέσω των δικών μας έργων να φανερώνεται το κάλλος των έργων του Θεού. Πρέπει να τονιστεί ο σεβασμός του ανθρώπου στο περιβάλλον, διότι το περιβάλλον και ο περιβαλλόμενος, ευρίσκονται σε άμεσην και διαρκήν αλληλεπίδρασιν. Σε οικολογικόν συνέδριον επισημάνθην, ότι κάθε ενέργεια του ανθρώπου, που συντελεί εις την καταστροφήν του περιβάλλοντος, είναι αμαρτία. Όταν αρχίσομεν να βλέπομεν την φύσιν ως έργον Θεού, τότε κατανοούμε την θέσιν μας εντός της φύσεως.

Ο Επίσκοπος Κάλλιστος Ware, λέγει ότι ο άνθρωπος μέσα στην φύσιν έχει τρεις ιδιότητες, ως βασιλεύς, ως οικονόμος, ως ιερεύς.

Δεν πρέπει λοιπόν, να γεμίζουν από ευγνωμοσύνη οι καρδιές μας; και να υμνούν τα χείλη μας τον Ύψιστον; Όλα είναι δώρα Θεού και μέσα επικοινωνίας μαζί Του. Διατηρούνται δε χάρη στις άκτιστες ενέργειές του. Κάθε δημιούργημα να το βλέπομεν σαν να είναι διάφανο και μέσα σε αυτό να διακρίνομεν τον Δημιουργόν.

Μέσα σε αυτήν την γαλήνη της φύσεως, δεν ακούγεται μουσική τόσον τερπνή εις τα ώτα, όσον φωνή ανθρώπου, να ομολογεί τον Θεόν, ως  ευεργέτην.

Το κάθε δημιούργημα είναι ανεπανάληπτο, έχει άπειρην αξίαν και είναι ένα παράθυρον στην αιωνιότητα. Με τα πνευματικά μας μάτια, ας βλέπομεν το σύμπαν, σαν να είναι η κοσμική «φλεγόμενη βάτος».

Ας γίνει παράδειγμά μας ο Άγιος Νεκτάριος, ο οποίος  σε όλην του την ζωήν στάθηκε με σεβασμόν, στο δημιούργημα του Θεού, την κτίσιν. Είχεν μεγάλην αγάπη για τα δένδρα και τα λουλούδια. Αγαπούσε τόσον την φύσιν, που όταν εφιλοξενούντο παιδιά στο μοναστήρι, έστελνε την μοναχή μαζί με τα παιδιά, να ψάλλουν στο βουνό το «Χριστός Ανέστη».

Το καλοκαίρι, που θα βρεθούμε μέσα στην φύσιν, κάτω από την σκιάν των δένδρων, θα υμνήσομεν τον Δημιουργόν του παντός, με το στόμα του ποιητή μας, Γεωργίου Βιζυηνού, του οποίου τα ποιήματα έχουν βραβευθεί δύο φορές, σε πανεπιστημιακούς διαγωνισμούς. Ακολουθεί ένα χαρακτηριστικό ποιηματάκι για τα δένδρα.

Όλα τα δένδρα ’ναι παιδιά, / Πώχουν την Γη μητέρα / κ’ εχουν για χέρια τα κλαδιά / και σειούνται στον αγέρα.

Σειούνται και λεν μια προσευχή, / λυγούν και προσκυνούνε / τον Ουρανό πούχει βροχή / και βλέπει πως διψούνε.

Κι ο ουρανός που τα τηρά / θυμάται τα παλιά του, / πως ήταν χάμου μια φορά / κ΄ είχεν την Γη κοντά του.

κι΄ απ΄ τα φιλιά τ΄ αδερφωτά / κι΄απ΄ τα΄ αγκαλιάσματά τους, / βγήκαν τα δένδρα όλ΄ αυτά. / τα γνήσια παιδιά τους

Ακολουθούν και άλλοι ωραίοι στίχοι, αλλά θα γράψομε μόνον τους τελευταίους για οικονομία χώρου.

Γι΄ αυτό φυτεύετε δενδρά / καθείς, όπου προφθάσει, / κι΄ αφήτε να γενούν χονδρά / να σχηματίσουν  δάση.

Για νάχουμε και εμείς βροχή / κι΄ ωραία πρασινάδα, / διά να κάμουμε ευτυχή / την άκαρπην Ελλάδα.

Αγαπητοί μου Αναγνώστες, σας εύχομαι καλό καλοκαίρι και να το ζήσομε κάτω από το βλέμμα του Θεού, μέσα από την φύσιν.

Μαρία Τσακανίκα