Ελεύθερη Άποψη..ΤΟ ΣΚΑΜΠΙΛΙ ΤΗΣ MARINE LE PEN ΚΑΙ Ο ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΣ…
«Ιωά. Β’ 1,9 πᾶς ὁ παραβαίνων καὶ μὴ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ Θεὸν οὐκ ἔχει· ὁ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ, οὗτος καὶ τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱὸν ἔχει…..Ιωά. Β’ 1,10 εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε…»
Τι συμβαίνει στην Ευρώπη της μεγάλης επανεκκίνησης; Του περίφημου Great reset;
Μήπως κάποιες «καινοτομίες» κούρασαν; Μήπως 2000 χρόνια συγκεκριμένου κώδικα ηθικής έχουν βαθύτερες ρίζες από εκείνες, που φαντάζονται όσοι προσπαθούν να βαπτίσουν κρέας το ψάρι, η ακόμα χειρότερα, όσοι θέλουν να υποβιβάσουν τον πολιτισμένο άνθρωπο κάτω και από το πλέον άθλιο ρυπαρό ζώο;
Και μιας και μιλάμε για ζώα, πόσες φορές πρέπει να ειπωθεί, ότι σύμφωνα με τις Γραφές, τα ζώα, έχουν ζωή, αλλά όχι ψυχή; Ότι μόνο ο άνθρωπος εκ Θεού έχει πνεύμα, διότι μόνο σε εκείνον έδωσε «πνοήν ζώσαν»;
Τι σημαίνει όμως «πνοή ζώσα»;
Πνοή ζώσα, είναι το ανθρώπινο πνεύμα. Είναι η σταγόνα αθανασίας, που υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο, που δεν ζει απλά, τροφοδοτώντας τα ένστικτά του και τις βασικές υλικές ανάγκες του, αλλά γίνεται και αυτός «δημιουργός». Το πνεύμα, είναι εκείνο, που δημιούργησε όσα γύρω μας διακρίνουν τον άνθρωπο, από τα ζώα.
Τι συμβαίνει όμως σήμερα; Τι σημαίνει αυτό, που σαν φτηνή λεκτική καραμέλα, αναμασούν κάποιοι καλοπληρωμένοι σε αντίθεση με εμάς όλους, σημερινοί Γκαιμπελίσκοι- ινστρούχτορες, που θέλουν τον άνθρωπο, κάτω από τα ζώα, στην κλίμακα της επίγειας ζωής του;
Είναι αλήθεια, ότι αυτός ο νέος τρόπος ζωής δίχως όρια και φραγμούς, που πολυδιαφημίζεται, οδήγησε τον σημερινό άνθρωπο, σε μια απέραντη δυστυχία, μοναχικότητα, σε έναν υπερτροφικό ατομισμό, έναν νοσηρότατο δικαιωματισμό και ταυτόχρονα σε μη αναστρέψιμο ευνουχισμό του πνεύματός του.
Αυτός ο άνθρωπος, που αγαπά ψυχικό και βιολογικό θάνατο, μένει μόνος του, δεν έχει οικογένεια, ή την έχει απρόσκοπτα διαλύσει, δεν έχει παιδί, αλλά σκύλο ή γάτα, ή βόα, ή μαϊμού, ρομπότ, πλαστικές κούκλες… ή οτιδήποτε άλλο, που ονομάζει πικρόχολα «παιδί του», ολημερίς στολίζεται σαν το παγώνι βάφοντας και το τελευταίο κομμάτι, του έργου τέχνης, που θεωρεί ότι είναι το σώμα του, έχει μυθοποιήσει το life style, την ανούσια μόδα, ξοδεύει για να ξοδεύει και τρώει, πίνει, κοιμάται σαν να μην υπάρχει αύριο. Αυτός ο άνθρωπος, συλλέγει κενά πτυχία, διαθέτει επιφανειακή γνώση, θεωρεί ότι είμαστε όλοι ίσοι σε δικαιώματα, αλλά καθόλου σε υποχρεώσεις και ζει σε πολιτείες, όπου η ισότητα κατέστρεψε την ισοτιμία και έτσι η ισοτιμία εκδικήθηκε την κοινωνία…
Αυτός ο άνθρωπος, κατάλαβε πόσο τον έχουν παγιδέψει, αναζητά την αληθινή ελευθερία και -επιτέλους- έχει αρχίσει να αφυπνίζεται, όπως δείχνουν τα ποσοστά, το Brexit και οι πρόσφατες γαλλικές βουλευτικές εκλογές.
Μήπως λοιπόν, η αποκαλούμενη «ακροδεξιά» από το νέο σύστημα της μεγάλης επανεκκίνησης, που εργάζεται για τη δυστυχία μας, είναι απλά, ένα δόκιμο σύστημα διακυβέρνησης, με εφαρμοσμένο ορθολογισμό και συγκεκριμένα ορατά όρια;
Τι συνέβη στην καθολική Γαλλία;
Ο περισσότερο φιλοευρωπαίος πολιτικός της Ευρώπης, ο κ. Εμμανουέλ Μακρόν, παρουσιάζεται πλέον αποδυναμωμένος, εξ αιτίας της ανόδου της «ακδοδεξιάς» κ. Μαρίν Λεπέν. Η ισχυρότερη οικονομική και στρατιωτική δύναμη της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Γαλλία, που διαθέτει ακόμα και πυρηνικά, αυτή τη στιγμή παρουσιάζει ένα κύμα ηχηρής αντίδρασης προς τον Ευρωπαϊκό άκρατο «αναρχοφιλελευθερισμό».
Τι έφταιξε και πάλλεται τσιρίζοντας εναντίον της κυρίας Λεπέν, από αγανάκτηση σύσσωμο το σύστημα των ΜΜΕ και του πολιτικού δίπολου αριστεράς -δεξιάς, που ως δύο όψεις του ιδίου νομίσματος, μετουσιωμένες, βρήκαν επιτέλους το μάστορη τους στο πρόσωπο της γαλλικής ορθολογικής δεξιάς;
Το Brexit, που αποτελεί την απαρχή του καταθρυμματισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θάφτηκε κάτω από το χαλί της «ενημέρωσης», όπως όλα τα ένοχα μυστικά της. Δεν θα τολμούσαν ποτέ να παραδεχθούν δημόσια οι γκαιμπελίσκοι της συμφοράς, ότι ο μέγας και τρανός, αρχοντικός και υπερήφανος λαός του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως αυτοπροσδιορίζεται -και καλά κάνει- πιάστηκε στην κυριολεξία από το χέρι της Βασίλισσας του -την οποία λατρεύουν- κι αποφάσισε ότι είναι καλύτερα να επιβιώνει «μέσα σε στενά όρια», παρά «μέσα σε αλλοπρόσαλλο χάος». Διότι τα «όρια» όπως ξεκουράζουν το παιδί, ομοίως δημιουργούν στον πολίτη, αίσθημα ασφάλειας.
Η καθολική Γαλλία, εμφάνισε κόπωση. Μετά την αγανάκτηση, επήλθε οργή και μετά την οργή, απελπισία, που διαδέχτηκε κόπωση. Ο μέσος συντηρητικός Γάλλος, εξοργίστηκε βλέποντας το παιδί του άνεργο, εφόσον οι εργασίες μετακόμιζαν και από εκεί, στο εργοτάξιο της Κίνας ή της Τουρκίας. Βίωσε τον τρόμο, από εξτρεμιστικές ενέργειες. Είδε τη σφαγή στο περιοδικό Charlie Hebdo, αλλά και την ακραία αφοσίωση των απρόσκλητων μη αφομοιούμενων αλλοεθνών -μέσα- στη χώρα του, προς την πίστη τους, σε αντίθεση με την ελευθερία να καίγονται χριστιανικά θρησκευτικά σύμβολα αιώνων, να σφάζονται ιερείς μέσα στις εκκλησίες των Γάλλων, να φλέγεται η Notre Dame, μέσα στην καρδιά του Παρισιού.
Ποια μέσα προστασίας παρείχε, να αντιπαραθέσει ο σύγχρονος ευρωπαϊκός «φιλελευθερισμός» του life style, της πούλιας και της χάντρας, της τρίχας με ή χωρίς κερατίνη και των δωδεκάποντων στο στρατό, προς όσους τεμάχιζαν ανθρώπους, σε περίοδο ειρήνης με τη χατζάρα, το μαχαίρι και το σουγιά;
Ποια μέσα προστασίας παρέχει το σημερινό Ελληνικό κράτος, όταν κάθε καλοκαίρι καίγεται η μισή Ελλάδα, πάλι από εμπρησμούς;
Μήπως την πολυδιαφημιζόμενη καθολικότητα στη χρήση βερνικιού νυχιών και του ασετόν με λάδι καρύδας;
Μια κοινωνία, που ολημερίς και ολονυχτίς, ασχολείται με τη θεοποίηση της ανθρώπινης σεξουαλικής λειτουργίας και του φάσματος των εκδηλώσεών της, δεν έχει μέλλον, ούτε παρόν. Τον νέο πολιτισμό των ειδών των εσωρούχων, που απειλεί ακόμα και την υπεροχή της Ακροπόλεως, δεν τον θέλει κανείς, σε κανένα μέρος του κόσμου και δεν θα περάσει.
Σιχάθηκε ο κόσμος. Δεν το λένε τα μικρόφωνα, αλλά είναι αλήθεια. Κουράστηκαν όλοι, να αγανακτούν, όταν τα οικονομικά μέσα τους εξαντλήθηκαν, τα παιδιά τους εξορίστηκαν, τα σπίτια τους χάθηκαν και το μόνο που τους παρέχεται, είναι μια κοινωνία, «σε όλα gay», που δεν σημαίνει πλέον, ότι επιλέγω ποιος ή ποια θα είναι ο σύντροφος μου, αλλά σηματοδοτεί με κάθε μέσον, ότι σε τίποτα, δεν υπάρχει όριο, ούτε από τη φύση, ούτε από τη λογική, ούτε από αυτό, το αίσθημα αυτοσυντήρησης της ανθρωπότητας.
Δεν πρόκειται για ρατσιστικό ομοφοβικό παραλήρημα, αλλά για ερμηνεία φαινομένων και ανάδειξη όσων, εντός ολίγου, θα φέρουν την ορθολογική δεξιά των ορίων, που προστατεύουν την ευημερία της κοινωνίας, στην εξουσία, γιατί ο κόσμος, κουράστηκε από την υπερπροβολή νέων προτύπων, που δεν συνηθίζει, δεν αφομοιώνει, δεν αναζητεί.
Ίσως τελικά, η επιγραφή πάνω στο πολεμικό αεροπλάνο, που σκόρπισε θάνατο στην Χιροσίμα, με τη φράση “ENOLA GAY”, να μην υπήρξε τυχαία. Το σκάφος, με το όνομα ENOLA GAY, δηλαδή ΣΕ ΟΛΑ GAY σκόρπισε ΘΑΝΑΤΟ. Τυχαίο γεγονός; Όχι βέβαια… (άρθρο στο εξαιρετικό imdleo.gr)… Gay, σημαίνει χαρούμενος, ζωηρός, ευτυχής. Τι είδους ευτυχία έπεσε στη Χιροσίμα;
Τι είδους ευτυχία παράγεται στις κοινωνίες, όταν όλοι επιθυμούμε να ζούμε δίχως όρια;
Μήπως όσοι πολυδιαφημίζουν αυτήν την «ελευθερία ίσον ευτυχία σε όλα», υπερίπτανται της αφέλειας μας, με την πολυδιαφημισμένη σημαία της ευτυχίας αναρτημένη στην ουρά και τη βόμβα στα σπλάχνα του σκάφους τους;
Και για όσους επιθυμούν να με αποκαλέσουν «ομοφοβική» ας μη βιαστούν, διότι κάθε άλλο παρά τούτο συμβαίνει. Το αντίθετο μάλιστα, διότι πρώτη επεσήμανα τον κίνδυνο, να επιστρέψουμε σε εποχές, που οι άνθρωποι αυτοί κλείστηκαν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως της Γερμανίας του Αδόλφου. Δεν μπορεί από τη μία να εισάγεις ανθρώπους, που στη χώρα τους πετούν από ταράτσες τους ομοφυλόφιλους κι από την άλλη να εξωθείς να δηλώνουν παντού οι πολίτες σου, την σεξουαλική τους προτίμηση. Είναι μακροπρόθεσμα επικίνδυνο. Οι άνθρωποι αυτοί, πολύ συχνά γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης και πολλές φορές κινδυνεύουν πάρα πολύ, από την υποκρισία κακών μαγισσών, που προσφέρουν απλόχερα ζαχαρωτά, σαν τον Χάνσελ και τη Γκρέτελ.
ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΝΙΚΟ….
Δεν ενδιαφέρει φίλε μου αν εκφράζεσαι φορώντας τη σκελέα του προπάππου σου ή φύλλο συκής, μέσα από το πανταλόνι σου, με ενδιαφέρει να μην περιφέρεσαι φορώντας τα έξω στο δρόμο, αντί για το πανταλόνι ή τη φούστα σου. Μπορώ να κυκλοφορώ στο δρόμο γυμνός, για να πάρω χρώμα τώρα το καλοκαίρι; Θα είναι ρατσιστές, τα όργανα της τάξης αν με συλλάβουν; Με ενδιαφέρει να μην βγάζεις τα της κρεβατοκάμαράς σου σε δημόσια θέα, διότι εν τέλει, υπάρχουν ειδικοί χώροι για αυτό, για όλα υπάρχουν όρια, εν πάσει περιπτώσει, εγώ δεν θα έστρωνα ποτέ να φάμε με φόντο π.χ., την τουαλέτα, για να εκφραστώ δημόσια και δεν θα έκανα την ανάγκη μου στο νεροχύτη. Δε θα πήγαινα στη δουλειά μου περπατώντας με ένα χέρι και ένα πόδι στη γη, για να ξεχωρίσω. Όπως ο άνθρωπος, έτσι και η κοινωνία, δεν βαδίζει φορώντας δύο αριστερά η δύο δεξιά υποδήματα. Απλά δε γίνεται.
Δε με ενδιαφέρει τι κάνεις στην ιδιωτική ζωή σου, αλλά μην προκαλείς, μη μου αποσπάς στην προσοχή από τα πολύ μεγαλύτερα προβλήματα, που υποχρεούμαι να επιλύσω. Αδιαφορώ για τις τρίχες, που κολλάς στο κεφάλι σου για να παραστήσεις την Παγώνα ή το παγώνι, αντί για κότσυφας, που γεννήθηκες. Δεν μπορείς να με βομβαρδίζεις συνεχώς με το πρότυπο του ατομισμού σου, όταν η κοινωνία, χρειάζεται τροφή κι ενέργεια, ύλη και πνεύμα, για να επιβιώσει, ο γιός μου, που στα 40 είναι άνεργος και η κόρη μου κοντά στα πενήντα, καταπίνει αντικαταθλιπτικά και κυκλοφορεί τα βράδια με το σκύλο της, με απασχολούν περισσότερο. Ξέρεις τι μου είπε η κόρη μου προχθές; Μου λέει….. « Μπαμπά, φοβάμαι… Ζω σε μια κοινωνία, που αγαπά τα ζώα, αλλά φοβάμαι, ότι ίσως διατρέχω κίνδυνο, από αυτούς, που γεννούν παιδιά, αντί για σκύλους ή ακόμα χειρότερα, τρέφονται από το κρέας τους…».
Και μετά σου λέει, γιατί ανέβηκαν τα ποσοστά της Μαρίν Λεπέν, ή γιατί ο Βίκτορ Ορμπάν, ο «ακροδεξιός» εκλέγεται με δυσθεώρητου ύψους ποσοστά από τους λεβέντες τους Ούγγρους, που κάποτε σταμάτησαν την επέλαση των Οθωμανών στην Ευρώπη… Πολλά θα είχαν να διδαχτούν επίσης, ορισμένοι, που υποτιμούν εύκολα τους αντιπάλους τους, από τη ζωή του Γάλλου στρατηγού Ευγένιου της Σαβοΐας, που είχε εκδιωχθεί από τη γαλλική αυλή του Louis IV με τα φτερά, το σατέν και τις πούλιες, σε νεαρή ηλικία, αλλά καταφεύγοντας στην αυλή των Αψβούργων, εξελίχτηκε τάχιστα σε μέγα φόβο και τρόμο των Οθωμανών και όχι μόνο… Αυτοί, ήταν άντρες, όχι χάντρες.
Μαρία Μπουκουβάλα
Ιατρός