Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Οίκτος και Επιείκεια

Όταν κάποτε ένας νέος Τύραννος ρώτησε έναν άλλο, παλαιό, Τύραννο για το πώς θα μπορούσε να διαιωνίσει την εξουσία του, ο άλλος δεν μίλησε, τον πήρε μαζί του και πήγαν σε ένα χωράφι φυτεμένο στάρι. Εκεί διέταξε τους επιτελείς του να κόψουν όλα τα στάχυα που εξείχαν από τα άλλα. Του έδειξε δηλαδή ότι, για να κρατήσει την εξουσία έπρεπε να εξολοθρέψει όσους ξεχώριζαν από το σύνολο. Ας θυμηθούμε και τον Ηρώδη που, για να είναι σίγουρος ότι σκότωσε τον μελλοντικό αντίπαλό του, έσφαξε όλα τα νήπια της περιοχής. Όλα ανεξαιρέτως, χωρίς να δείξει οίκτο.

Και ο ίδιος ο Περικλής της περίφημης Αθηναϊκής Αυτοκρατορίας, σε όλους τους λόγους του, έλεγε και ξανάλεγε για την δύναμη της πόλης του και με ποιο τρόπο θα μπορούσε να διατηρηθεί. «Είμαστε υποχρεωμένοι να δείχνουμε σκληρότητα για να μπορούμε να κρατάμε τους Συμμάχους μας κοντά μας και να φοβίζουμε τους εχθρούς μας». Το ίδιο κάνουν και οι σημερινές δυνάμεις. Σε όλα τα επίπεδα, από τις τοπικές κοινωνίες μέχρι και τις υπερδυνάμεις των κρατών. Εκεί βασίζεται ως ένα πολύ μεγάλο βαθμό η διαιώνιση της τρομοκρατίας και η αυξανόμενη σκληρότητά της.

Κοιτάξτε τι γίνεται και θαυμάστε λογική! Όλοι οι μεγάλοι και ισχυροί λαοί που κόπτονται για την Διεθνή Ειρήνη και προσπαθούν να βάλουν σε μια τάξη τα πράγματα και τους διεθνείς ταραξίες, παρανομούν. Και το κάνουν εν γνώσει τους ότι δεν μπορεί να τους πειράξει κανείς. Ποιος θα κατηγορήσει τους Ρώσους, τους Αμερικάνους, τους Κινέζους, τους Εγγλέζους ή τους Ισραηλινούς; Ποιός έχει το σθένος να ρωτήσει γιατί καταπατούν τις συνθήκες που πρώτοι αυτοί υπέγραψαν; Υποκρισία στον ύψιστο βαθμό. Είναι σα να γίνεται αεροπειρατεία και αντί να προσπαθούμε για μια λογική λύση, ρίχνουμε το αεροπλάνο, σε μια επίδειξη αδιαλλαξίας και σκληρότητας. Τι παραλογία και αυτή!

Και ξέρετε κάτι; Θυμάμαι πως μετά την πολύνεκρη επίθεση των αρχών της Ρωσίας στο θέατρο της Μόσχας, όλοι ήθελαν την συνταγή του φονικού δηλητηρίου που εξουδετέρωσε τους καταληψίες! Όσο όσο το πλήρωσαν οι Αμερικάνοι, όπως μαθεύτηκε αργότερα. Το τερπνόν με το σκληρόν και το ωφέλιμον! Τι να πεις; Ποιος στην ουσία νοιάζεται για τους λαούς και τα παθήματά τους; Να δούμε πως θα ξεμπλέξουμε τελικά με όλα αυτά που γίνονται γύρω μας. Κανείς δεν ξέρει τελικά ποιος είναι θύτης και ποιος θύμα. Μήπως είναι καιρός να τα δούμε όλα με αρκετό οίκτο και επιείκεια;

Κάποτε ήρθε στα χέρια μου ένα εκπληκτικό βιβλίο της Γαλλίδας Ακαδημαϊκού Ζακλίν ντε Ρομιγύ, που είχε τον τίτλο «Γιατί η Ελλάδα;», και διδάχτηκα πάρα πολλά. Σε ένα σημείο του αναφέρεται στην εξουσία, την κάθε είδους εξουσία. Εξουσία πάνω σε λαούς, σε υπηκόους κλπ. Γράφει λοιπόν η κ. Ρομιγύ ότι, οι δύο μεγαλύτεροι εχθροί της εξουσίας είναι, ο Οίκτος και η Επιείκεια.

Οίκτος και Επιείκεια, δύο σημαντικές λέξεις που δυστυχώς έχουν εκλείψει από τα σημερινά λεξιλόγια όλων των λαών, αφού κανείς πια δεν θέλει να λύνονται οι διαφορές και τα προβλήματα με τον οίκτο που θέλει να συγχωρείς, παρά να τιμωρείς και με την επιείκεια που σημαίνει να βλέπεις τον άλλο με τις αδυναμίες και τα ελαττώματά του και να μην ασκείς πάνω του όλη την δύναμη που κατέχεις.

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *