Κατσικάδη. Νίκη Μιχαήλ
Ελεύθερη (σονέτο)
Απόψε, πάλι γύρισα συντρίμμι,
της λύπης το πικρότερο ρημάδι,
κι είναι το σπίτι κρύο καλντερίμι
στης νύχτας το βαθύτατο σκοτάδι.
Έγειρε εδώ, της θλίψης μου τ’ αγρίμι,
στο κρύο προσκεφάλι, δίχως χάδι,
στου μάταιου την τσακισμένη πρύμη,
καντήλι δίχως άναμμα και λάδι.
Έγινε η πλώρη της οργής κηλίδα,
γύπας πατεί του στέρνου μου το τραύμα.
Κι ως προσπερνώ του χρόνου την αψίδα,
Πετάω προς του τίποτα το θαύμα.
Χορεύω στις φωτιές και στους τυφώνες,
ελεύθερη στου κόσμου τους κυκλώνες.
Νίκη Μιχαήλ Κατσικάδη
Από την ποιητική συλλογή
«Η Έβδομη πτήση»