Το παράπονο του Καραγκιόζη!

Μ’ αυτά που βλέπω φίλοι μου φιλόσοφος θα γίνω… κι όσα εκτιμούσα άλλοτε, ήρθ’ η ώρα και τα φτύνω!

Μας γέλασαν, μας ρήμαξαν, μ’ εσάς τα ίδια νοιώθω, κι αυτοί να λογαριάζουνε, χωρίς τον ξενοδόχο!… Μα αν δεν είχαν στ’ άχρηστα, Θρησκεία κι’ Ιστορία, σίγουρα θα υπολόγιζαν την Θεία Τιμωρία!

Στο χάλι που μας σκάρωσε το «τσίρκο», τι να κάνω; Μπάζα δεν πιάνει μπρος σ’ αυτούς, το θρυλικό «ΜΕΝΤΡΑΝΟ…»

Θεατές σε μία παράσταση, «ΙΟΝΕΣΚΟ», παραλόγου… δίχως να θέμε γίναμε άνευ σκοπού και λόγου!…

Και νάτανε το θέαμα δωρεάν, πάει στο διάολο… μα το χρυσοπληρώνουμε!… Μαύρης αγοράς «ρεγάλο…». Ας μη όμως πελαγοδρομώ… ας πιάσω το τιμόνι…

Κοιτάχτε λίγο πιο ψηλά, η Παναγιά ζυγώνει… ως τώρα, ότι κι αν έφερνε, η κάθε συγκυρία, είχαμε Αυτή Ικέτιδα, του Ουρανού Κυρία!

Φίλοι μου, καλή Δύναμη…, κουράγιο, είναι μπόρα… Κι εγώ μαζί σας πάντοτε… Όπως παλιά και τώρα!…

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Ι. ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ