Ο Πίτερ Μπρουκ για το θέατρο και τον ηθοποιό

Η θεμελίωση της καριέρας και η καλλιτεχνική βελτίωση δεν συμβαδίζουν αναγκαστικά. Συχνά ο ηθοποιός, καθώς εδραιώνεται η καριέρα του αρχίζει να στρέφεται σ’ ένα είδος δουλειάς ολοένα και περισσότερο τυποποιημένης. Είναι μια άθλια ιστορία και όλες οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Η “αυτο-διείσδυση” του ρόλου, σχετίζεται με την έκθεση. Ο ηθοποιός δεν διστάζει να δείξει τον εαυτό του όπως ακριβώς είναι, γιατί αντιλαμβάνεται πως το μυστικό του ρόλου απαιτεί την αποκάλυψη του ίδιου του εαυτού του, που κρατάει ερμητικά κλεισμένα τα προσωπικά του μυστικά. Έτσι η ίδια η παράσταση γίνεται μια πράξη θυσίας, θυσίας όλων εκείνων των πραγμάτων που οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμάνε να κρύβουν. Αυτή η θυσία είναι το δώρο του ηθοποιού προς τον θεατή.