Ο μαγικός κόσμος της θάλασσας
Ιούλιος ο δεύτερος μήνας του καλοκαιριού, η ωραιότερη εποχή του χρόνου, γιατί είναι συνδεδεμένη με την θάλασσα. Όλη η φύσις εορτάζει, αλλά η θάλασσα έχει την τιμητικήν της, Το γαλάζιο της χρώμα, η δροσιά της σε μαγεύουν. Ο κόσμος έρχεται κοντά της, όχι μόνον για να απολαύσει την ομορφιά της, αλλά και για τα πολλά πνευματικά μηνύματα, που κρύβονται μέσα στον θαλάσσιον κόσμο της.
Αναφέρεται πολλάκις και στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα έργα του Θεού. Είναι δώρο της φύσεως στον άνθρωπον, ο οποίος είναι άμεσα εξαρτώμενος από αυτήν.
Ο φιλεύσπλαχνος και φιλάνθρωπος Θεός, την πρώτην ημέρα εδημιούργησεν, εκ του μηδενός τον ουρανόν και την γην. Την δεύτερην ημέρα εδημιούργησε τον ουράνιον θόλον, για να διαχωρίσει τα ύδατα της γης από τα ύδατα του ουρανού. και είπε: να συναχθεί όλον το ύδωρ και αυτό το ονόμασεν θάλασσα. Τα δε μέρη, που ευρίσκοντο εκτός θαλάσσης τα ονόμασε γη.
Φιλόσοφοι μίλησαν για αυτό το υγρό στοχείον, που καλύπτει τα δύο τρίτα της γης και είναι το πιο διαδεδομένο. Ο Θαλής ο Μιλήσιος το απεκάλεσεν «αρχή πάντων ύδωρ».
«Αυτήν την θάλασσαν την μεγάλην και ευρύχωρην» (Ψαλμός 103), απολαμβάνει ό άνθρωπος, περισσότερον το καλοκαίρι. Όταν βρίσκεσαι στην αγκαλιά της, αισθάνεσαι ότι ζεις το θαύμα της ζωής, της φύσεως και του Θεού. Μαγεύεσαι βλέποντας τα νερά της να αλλάζουν χρώμα, ανάλογα με την ώρα της ημέρας. Η θέα του νερού και ο ήχος των κυμάτων ασκεί ευεργετικήν επίδρασιν στο σώμα και στο νου. Κοντά σε μίαν παραλίαν, έχεις την αίσθησιν της ελευθερίας, που χαρίζει στον άνθρωπο η επαφή του με την ζωογόνον θάλασσαν. Την δε νύχτα να βλέπεις την πανσέληνον να καθρεφτίζεται στα γαλανά νερά της. Κοντά της απολαμβάνεις έναν από τους τρείς ήχους της φύσεως, το ήχον της βροχής, τον ήχον του ανέμου και τον ήχον του κύματος.
Η θάλασσα παρομοιάζεται πολλές φορές με την ζωή, πότε φουρτουνιάζει, πότε γαληνεύει.
Οι Έλληνες ήταν κατ’ εξοχήν ναυτικός λαός. Ο αγώνας τους για την κατάκτησιν της θαλάσσας ήτο αδυσώπητος, προς αυτό το υγρόν στοιχείον της φύσεως. Οι αγώνες των προγόνων μας εις την θάλασσαν είναι γνωστοί, όπως η ναυμαχία της Σαλαμίνος, όπου εξοντώθη ο Περσικός στόλος. Κανένα άλλο στοιχείο της φύσεως, δεν είναι τόσον συνδεδεμένο με την ιστορία του Έθνους μας.
Ας παρομοιάσομεν την θάλασσα με μία τεράστια καρδιά, που κλείνει μέσα της, όλα τα συναισθήματα, τα οποία έρχονται και φεύγουν, όπως τα κύματα της θάλασσας.
Στην Παλαιά Διαθήκη γίνεται αναφορά για την θάλασσα, στον Προφήτην Ιωνά, ο οποίος ριφθείς στην θάλασσα, ευρέθη εις την κοιλίαν του κήτους και προσευχόμενος στον Θεό εσώθη. (Γένεσις Ιωνάς 2, 2-11). Γνωστός είναι και ο κατακλυσμός του Νώε. (Γένεσις 6,11-7,5)
Η αγάπη του Χριστού για την θάλασσαν ήταν τόσο μεγάλη, χρησιμοποιούσε εικόνες και για τις παραβολές Του και για την διδασκαλίαν Του. Επίσης βλέπομεν τον Κύριον άλλοτε περιπατούντα επί της θαλάσσης και άλλοτε να την επιτιμά, διότι η θάλασσα και οι άνεμοι υπακούουν στις εντολές Του.
Η Εκκλησία παρομοιάζει την ζωή μας με πέλαγος, διότι δεν γνωρίζομεν τι θα συναντήσομεν, ταξιδεύοντας σε αυτήν. Η τρικυμία της θάλασσας είναι εικόνα της τρικυμισμένης ψυχής μας από την αμαρτία.
Ο Απόστολος Παύλος, πόσα ταξίδια έκανε δια θαλάσσης, πόσους κινδύνους δεν υπέστη από τα άγρια κύματά της.
Η ευλογημένη πατρίδα μας με τις άπειρες ομορφιές της, τα καταγάλανα νερά της, τα αναρίθμητα νησιά της, αγιάσθηκε από το πλήθος των οσίων ασκητών, οι οποίοι ανέβηκαν στον ουρανόν και ενώθηκαν με τον Θεόν.
Της θαλάσσης το νερό δεν πίνεται, γιατί είναι βλαβερό για τον άνθρωπον, αλλά τρέφει τα ψάρια.
Ο Πλούταρχος αναφέρει την σχέσιν ανθρώπου και φύσεως. Η ζωή των πρώτων ανθρώπων ήταν άγρια και ακοινώνητη, Η θάλασσα έγινε αφορμή να επικοινωνήσουν οι άνθρωποι μεταξύ τους και να δημιουργήσουν κοινωνικούς δεσμούς. Αν έλειπεν η θάλασσα, ο άνθρωπος θα ήταν το πιο άγριο ζώον.
Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ευχόμαστε η Θεία χάρις να γαληνεύει την θάλασσαν της ζωής μας, για να ταξιδεύομεν με ασφάλεια, δοξάζοντας τον Θεόν.
Καλό και ευλογημένο το υπόλοιπο καλοκαίρι.
Μαρία Τσακανίκα