Για τον Θάνο Αξαρλιάν
Την οικογένεια Αξαρλιάν την γνωρίζω πολλά χρόνια. Η μητέρα του Θάνου είναι αδελφή του καλού μου φίλου -και μαθητή της μητέρας μου- σπουδαίου επιχειρηματία Γιάννη Πολυχρονόπουλου.
Σαν σήμερα, τότε, ο Θάνος Αξαρλιάν ήταν ένα εικοσάχρονο αγόρι, που τα καλοκαίρια εργαζόταν στην οικογενειακή επιχείρηση για το χαρτζιλίκι του.
Δεν ήταν ένα ακόμη καλομαθημένο καλόπαιδο (το “κα” με “ωμέγα”) σαν εκείνα, που είχαν αναγάγει τις δολοφονίες σε “χόμπι” και σκότωναν σαν τα άγρια ζώα, που αν “μάθουν” στο αίμα δεν σταματούν.
Αυτών των “τύπων” θύμα, έπεσε ο Θάνος Αξαρλιάν το μεσημέρι της 16ης Ιουλίου 1992, στη γωνία Καραγεώργη Σερβίας και Βουλής, από τα θραύσματα της “ρουκέτας” που εξαπέλυσε η δολοφονική συμμορία στοχεύοντας τον τότε υπουργό Γιάννη Παλαιοκρασά.
“Ρωτώ τον Κουφοντίνα. “Γατί έριξες τη ρουκέτα, αφού υπήρχε κόσμος στην Καραγεώργη Σερβίας;” και μου απαντά: “Δεν γινόταν να αναβληθεί γιατί με πιέζει η γυναίκα μου να πάμε διακοπές!”…
Αυτό, λοιπόν, το τέρας, που είχε κάνει επάγγελμα τον φόνο, “δεν μπορούσε να αναβάλει την επιχείρηση γιατί η γυναίκα του τον πίεζε να πάνε διακοπές”. Να κάνουν, δηλαδή -χωρίς να εργάζονται- εκείνο που ΔΕΝ έκανε ο Αξαρλιάν -αν και θα μπορούσε- επειδή εργαζόταν, επειδή ήθελε “να μπει στην παραγωγή” επειδή “δεν ήθελε να κάθεται”!
Δυο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι βρέθηκαν ο ένας απέναντι στον άλλο εκείνο το μεσημέρι στο Σύνταγμα. Ο κόσμος της προόδου, της εργασίας, της προσφοράς, της αγοράς και ο κόσμος του παρασιτισμού, του υποκόσμου, των δήθεν “αντιεξουσιαστών”, στην ουσία ο κόσμος εκείνων που στο όνομα “του πολέμου στο κατεστημένο”, τα “κονομάνε”, βολεύονται και καλοπερνούν, όπως εκείνοι οι συμμορίτες στην Χιλιαδού, στο Αγκίστρι και σε άλλα μέρη, αφού προηγουμένως είχαν “κλείσει” κάποια σπίτια με δολοφονίες και ένοπλες φονικές ληστείες ,από τις οποίες -είναι βέβαιο- είχαν “πληρωθεί” καλά!
Και όμως, υπάρχουν σήμερα -ναι, ακόμη και σήμερα- κάποιοι που θεωρούν τον επαγγελματία δολοφόνο και φονιά του Αξαρλιάν “πολιτικό κρατούμενο”. Κάποιοι, μάλιστα, του παραχωρούν ζωτικό χώρο για αρθρογραφία σχετικά με την γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή μας και την εξωτερική μας πολιτική.
Σε ποιόν; Σε εκείνον που δολοφόνησε πισώπλατα (ο δειλός) και ύπουλα τον Παύλο Μπακογιάννη, τον δημοσιογράφο της αντίστασης στην Επταετία! Στον άνθρωπο που πυροβόλησε ύπουλα και δολοφόνησε τον Κωστή Περατικό, επειδή ο πατέρας του είχε αγοράσει τα “Ναυπηγεία Ελευσίνας” τα οποία είχε διαλύσει ο “προοδευτικός” συνδικαλισμός. Σε εκείνον που δολοφόνησε τον Θάνο Αξαρλιάν επειδή “η γυναίκα του βιαζόταν και τον πίεζε να πάνε διακοπές”.
Αύριο, είναι η τριακοστή επέτειος της δολοφονίας του Θάνου. Αύριο, ο Θάνος θα ήταν πενήντα χρόνων! Δεν θα γίνουν διαδηλώσεις, δεν θα πέσουν μολότωφ. Αλλά και ο Θάνος, δολοφονήθηκε! Και ήταν μόλις είκοσι χρόνων!
Δημήτρης Καπράνος