Φωτιές
Υποτιμητές της Ανθρώπινης Νοημοσύνης παραδίδουν στις πύρινες φλόγες μιας Λερναίας Ύδρας τις χώρες του κόσμου. Ιούδες παραδίδουν στο Σταυρό του Μαρτυρίου τον ύμνο της κάθε χώρας.
Όμως υπάρχει πάντα μια Συκομορέα η ένα σχοινί για να κρεμαστούν από το Ανάστημα της Ψυχής του Πατέρα Παντοκράτορα, οι εκάστοτε Ιούδες.
Κάηκαν τα ωραιότερα διαμάντια του κόσμου. Πόλεις, Χωριά από ανάλγητους εχθρούς, και φίλους Σίμονες, με τα μαχαίρια μέσα στις Γλυδώλες.
Όμως υπάρχουν πάντα και οι θεάνθρωποι, που προσφέρουν τα δώρα ζωής, όπως οι ένστολοι, και οι πραγματικοί εθελοντές.
Ας γίνουμε όλοι Άνθρωποι και όχι Ιούδες, όσο υπάρχει ακόμα χρόνος. Ας νοιώσουμε το ανάλογο δέος, που θα μας οδηγήσει στη μελέτη της Φιλοσοφίας της Φύσης.
Και κατά Αϊνστάιν, ας αφήσουμε τη συγκίνηση να μας αγγίξει για να έρθει το απέραντο ρίγος μιας ψυχής μαγεμένης. Χωρίς αυτά δεν μπορούμε να δούμε την ζωή!..Μπορούμε μόνο να πεθάνουμε.
Νίκη Μιχαήλ Κατσικάδη