Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΧΑΡΙΣΤΟ Ουχί οι δέκα εκκαθαρίσθηκαν οι δε εννέα πού;

Χατζηγιάννης - Σκούμπελος ΑντώνιοςΡάγισε η καρδιά του χριστού μας όταν είδε τους δέκα λεπρούς, κουφάρια απόκληρα μιάς «καθαρής» κοινωνίας περιθωριοποιημένα και ξένα από ανθρώπινη θαλπωρή και συν αντίληψη.

Λύγισε η καρδιά Του στο παρακάλεσμα. «Ιησού επιστάτα ελέησον ημάς» καὶ άπλωσε τά άχραντα χέρια του και τους απάλλαξε από τη λέπρα με μόνο το λόγο του. Δεν άκουσε ούτε ευχαριστώ. Η χαρά της γιατρειάς έκαμε ίσως τους ιαθέντες να το ξεχάσουν. Σαν το συνειδητοποίησαν πώς τά νεκρά τους τά μουδιασμένα μέλη πού δεν τάνοιωθαν ζωντάνεψαν όλοι εκτός από έναν πήραν τους δρόμους να προλάβουν τη Ζωή πού δεν χάρηκαν.

Ένας μόνο. Ναι ένας αυτός πού το όνομά του δεν έμεινε να το λένε, έμεινε όμως η πράξη του να τη διηγούνται στους αιώνες… Αυτός ο ένας από τους δέκα, γύρισε πίσω και έπεσε επί πρόσωπο παρά τους πόδας αυτού (του Ιησού) ευχαριστών Αυτόν. Κι αυτός ο ένας ήταν ξένος αλλογενής Σαμαρείτης. Από τη Σαμάρεια, την κακόφημη πού δε βγάζει τίποτα καλό. Ο Σαμαρείτης αυτός ο ένας ενσαρκώνει μια από τις πιο μεγαλύτερες και τόσο λησμονημένες στις μέρες μας αρετές… Την Ευχαριστία και την Ευγνωμοσύνη. Αντίθετα οι άλλοι οι εννέα, η πλειοψηφία ενσαρκώνουν την Αχαριστία και την Αγνωμοσύνη. Συνηθισμένη συμπεριφορά ανέκαθεν. Προ χριστού, στην εποχή του χριστού, σήμερα και πάντοτε.

Ο Κύριός μας στιγματίζει αυτή τη συμπεριφορά λέγοντας, «οι άλλοι δεν ηύραν τον δρόμο να έρθουν να δοξάσουν τον θεό» Καί δεν το λέει παρά για να θυμίσει ότι πάν δώρημα τέλειον, άνωθεν εστί μεταβαίνον, εκ του πατρός των φώτων του ‘Θεού’. Ξεχείλισε το παράπονο του Ιησού καὶ το δάκρυ του πότισε τις κοιλάδες του θείου του προσώπου. Κι από τά βάθη της αρχιερατικής του υπόστασης ξεπήδησε φοβερός ο λογισμός: Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη. Έως πότε έσομαι μέθ’ υμών, έως πότε ανέξομαι  υμών. (Ματθ.  ΙΖ, 17).

Είναι το ίδιο παράπονο για την αχαριστία του ίδιου του περιούσιου λαού Του, όπως ποιητικά ακούγεται τη Μεγάλη Εβδομάδα (Όρθρος Μ. Παρασκευής) «Λαός μου, τι εποίησά σοι ή τι σοί παρενόχλησα, τους τυφλούς σου φώτισα, τους λεπρούς σου εκκαθάρισα, άνδρα όντα επί κλίνης ηνωρθωσάμην. Λαός μου, τι εποίησά σοι, και τι μοι ανταπέδωκας. Αντί του μάνα χολή, αντί του ύδατος όζος, αντί του αγαπάν με, σταυρό με προσηλώσατε.

Ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (ο Άγιος των ημερών μας) διδάσκει ότι ο αχάριστος δεν έχει ευλογία. Έλεγε χαρακτηριστικά «Ο Αχάριστος είναι άνθρωπος καταραμένος από τον θεό και δε βλέπει προκοπή»

Δυστυχώς οι αχάριστοι άνθρωποι δεν το συναισθάνονται. Στέκονται ψυχροί και αδιάφοροι  απέναντι στον ευεργέτη τους. Κυριεύονται από αλλοφροσύνη και πολλές φορές στρέφονται και εναντίον του (ευεργέτη τους) Καί έτσι επαληθεύεται η αρχαία ρήσης… «Τη αχαριστία δοκεί έπεται η αναισχυντία» (φαίνεται ότι την αχαριστία την ακολουθεί η ξεδιαντροπιά).

Ο Οξύνους Ανδρέας Λασκαράτος, στο γνωστό σύγγραμμά του «Ιδού ο άνθρωπος» ονομάζει τον αχάριστο «δημόσιο αδικητή», «Υποκείμενο Χρεωκοπημένο» «Εχθρό της κοινωνίας»

Ο Ξενοφώντας, ο αρχαίος αυτός συγγραφέας στο περίφημο σύγγραμμά του «Κύρου Παιδεία» γράφει ότι «Ο Κύρος ύστερα από Παλλαϊκή αξίωση εξέδωσε νόμο με τον οποίο ο Α χ ά ρ ι σ τ ο ς ιδίως όταν κακολογούσε τον συνεργάτη του τιμωρείτο με δημόσιο εμπτυσμό και μαστίγωση, γιατί εθεωρείτο ως αναίσχυντος και αφιλότιμος (αναιδής τε ούτος και τιμής στερούμενος). Άς μη ξεχνούμε ότι στους αντίποδες της αχαριστίας, βρίσκονται η ευγνωμοσύνη και η ευχαριστία, αρετή των λίγων. Κατά το Ευαγγέλιο και τον Κύριό μας ένας από τους δέκα (το 10%) της κοινωνίας έχει αυτές τις αρετές. Η ταπεινή και γεμάτη ευγνωμοσύνη ευχαριστία προς τους ευεργέτες μας εξευγενίζει την ψυχή μας. Γιατί η ευχαριστία προς τον ευεργέτη, είναι ευχαριστία προς τον Θεό όπως λέει ο Άγιος του γένους ο Κοσμάς ο Αιτωλός.

Η Ευχαριστία είναι το πιο ευωδιαστό άνθος στον κόσμο, πανέμορφο άνθος, αληθινό μυριόπνοο του Παραδείσου κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Κι όποιος την προσφέρει δεν έχει να χάσει, αντίθετα θα κερδίσει. Η Ευχαριστία εκείνω μὲν ουδέν προστίθησιν ημάς δε δικαιοτέρους αυτώ κατασκευάζει. Στις μέρες μας επίκαιρος ηχεί ο λόγος του Αποστόλου Παύλου «Εν εσχάταις ημέρες ενστήσονται καιροί χαλεπαί ἔσονται γάρ οι άνθρωποι… Αχάριστοι».

Η αχαριστία λοιπόν είναι αιτία της χαλεπότητας των καιρών. Σ’ αυτήν οφείλονται οι δυσκολίες και τά δεινά. Η υπέρβασή τους; Γίνεται πάντα με τη βοήθεια του πανάγαθου θεού. «Ω, πρέπει πάσα δόξα τιμή και προσκύνησις». Στον ευεργέτη πάντων Θεώ αναπέμπομε ευχαριστίες πάντοτε κατά το ρητόν «Εν παντί χαίρετε, εν παντί ευχαριστείτε»

ΑΝΤΩΝΗΣ ΕΥΘ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ – ΣΚΟΥΜΠΕΕΛΟΣ

ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ Ε.Ν.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *