Παπαντωνίου Ζαχαρίας
Τὸ τσιριτρό
Σὲ μιὰ ρώγα ἀπὸ σταφύλι
ἔπεσαν ὀχτὼ σπουργῖτες
κι ἐτρωγόπιναν οἱ φίλοι.
τσίρι τίρι, τσιριτρό,
Ἐχτυπούσανε τὶς μύτες
κι ἐκουνοῦσαν τὶς οὐρές,
κι εἶχαν γέλια καὶ χαρές.
Τσίρι τίρι, τσιριτρό,
Τσιριτρί, τσιριτρό!
Πώπω, πώπω, σὲ μιὰ ρώγα
φαγοπότι καὶ φωνή!
τὴν ἀφῆκαν ἀδειανή.
Τσίρι τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό!
Καὶ μεθύσαν, κι ὁλημέρα
πᾶνε δῶθε, πᾶνε πέρα,
τραγουδῶντας στὸν ἀέρα.
Τσίρι τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί τσιριτρό!
Ζαχαρίας Παπαντωνίου