Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
Η ευγνωμοσύνη, η εμπιστοσύνη και η αγάπη του λαού στην Παναγία, αποτυπώνεται στην Υμνογραφία, στην λαογραφία, στην τέχνη και στην λατρεία. Στις 15 Αυγούστου εορτάζεται πανηγυρικώς η Κοίμησίς Της, αλλά οι εορτασμοί, δεν σταματούν την ημέραν αυτήν, αλλά οποιανδήποτε ημέρα του χρόνου, γίνεται αναφορά στο ιερόν πρόσωπόν Της.
Οι ορθόδοξοι Χριστιανοί διαρκώς ομιλούν για τα θαύματά Της. Η Μητέρα Θεοτόκος, η μητέρα του Φωτός, που δεν δύει ποτέ, είναι «η υψηλοτέρα των Χερουβίμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ». Αυτή σκεπάζει, ευλογεί και γεμίζει την Ορθόδοξη ψυχή με την Χάριν Της.
Η Κοίμησίς Της έγινε χαρά, γιορτή, ύμνος, δοξολογία, διότι κατά τον Ιερόν Υμνωδόν: «Εν τη κοιμήσει, ου κατέλιπεν τον κόσμον», «Πεποικιλμένη με θεία δόξα», μένει στον λαόν της και πρεσβεύει υπέρ πάντων ημών. Οι Υμνωδοί Την ύμνησαν και στους ναούς αντήχησαν τα τροπάρια και τα μεγαλυνάριά τους. Οι ναοί μας μπορεί να είναι άγιοι, η ταπεινή όμως Κόρη ονομάστηκεν «Ναός ηγιασμένος» διότι κατοίκησεν μέσα Της, Αυτός, που υπερβαίνει την ανθρωπίνην διάνοιαν.
Ο ιερός Δαμασκηνός απορεί και λέγει: «Πως την πλατυτέραν των ουρανών, υπεδέχτηκεν ο τάφος; Αυτήν, που έγινε δοχείον και εδέχθη τον άπειρον Θεόν;».
Οι Αγιογράφοι εστόλισαν τις Εκκλησίες με την εικόνα Της. Αμέτρητες εικόνες και τοιχογραφίες βρίσκονται στις Εκκλησίες και στα μοναστήρια της Ελλάδος.
Στην Ρουμανία σώζεται η εικόνα της Κοιμήσεως, στην αρχαίαν Εκκλησία Κούρτια ντ’ Άρτζες. Είναι από τα σπουδαιότερα έργα της Βυζαντινής Αγιογραφίας.
Μία θαυματουργή εικόνα είναι της Παναγίας της Προυσιώτισσας και φυλάσσεται στην ιεράν μονήν του Προυσού. Λέγεται ότι είναι έργον του Ευαγγελιστή Λουκά. Η εικόνα αυτή ευρισκόταν στην Προύσα της Βιθυνίας. Στα χρόνια όμως της εικονομαχίας, ένας ευσεβής νέος, ήθελε να την φέρει στην Ελλάδα, που δεν υπήρχαν εικονομάχοι… Στην διαδρομή η εικόνα χάθηκε και βρέθηκε από βοσκούς, την νύχτα, 22 προς 23 Αυγούστου σε περιοχή της Ευρυτανίας. Η εικόνα είναι επιχρυσωμένη, δώρον του στρατηγού Καραϊσκάκη.
Εορτάζει στις 23 Αυγούστου, στα εννιάμερα της Παναγίας. Την ημέραν αυτήν, ολοκληρώνεται η μεγάλη χριστιανική εορτή, που ξεκίνησε πριν από οκτώ ημέρες. Τιμάται με λαμπρότητα και κατάνυξιν.
Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ας ικετεύσομε την Παναγία μητέρα μας, να σκέπει, να ευλογεί, να είναι παρηγοριά μας, δύναμις μας και φωτισμός.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΗΣ
ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ
Οι μάρτυρες και οι άγγελοι, στα ονόματα μόνον ξεχωρίζουν, αλλά στα έργα ενώνονται. Στον ουρανόν κατοικούν οι άγγελοι, αλλά και οι μάρτυρες, διότι με τους αγώνες τους, απέκτησαν και αυτοί την Θείαν χάριν. Πήραν ασώματη φύσιν και έγιναν αθάνατα τα σώματά τους. Οι μάρτυρες οδηγήθηκαν στον θάνατον, υπομένοντας φοβερά βασανιστήρια, σαν αυτά που συμβαίνουν στους πραγματικούς πολέμους.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, στην ομιλία του «προς μάρτυρας» τους εγκωμιάζει για τις μάχες που έδωσαν και λέγει: Στις μάχες έχομε πάντα δύο στρατόπεδα, περιφραγμένα, που ακτινοβολούν τα όπλα. Ρίχνουν σύννεφα τα βέλη, κρύβουν το φως και ρυάκια το αίμα ρέει στο χώμα. Στρατιώτες πέφτουν νεκροί, παντού πτώματα, σαν θερισμένα στάχυα.
Το ίδιο γίνεται με τους Αγίους. Έχομεν δύο παρατάξεις των μαρτύρων και των τυράννων. Οι τύραννοι οπλισμένοι, οι μάρτυρες άοπλοι μάχονται με γυμνά σώματα. Νικούν οι γυμνοί, που είναι άοπλοι, διότι έχουν όπλα την ακλόνητον πίστιν στον Θεόν.
Ένα τέτοιο ζωντανό παράδειγμα είναι ο εορτάζων, στις 27 Αυγούστου, Άγιος Φανούριος, ο αγαπημένος Άγιος του λαού, ο οποίος δεν εορτάζει μόνον την ημέραν της μνήμης του, αλλά κάθε φορά, που διαβάζονται οι φανουρόπιτες.
Ο Άγιος έγινε γνωστός, όταν στην νήσον Ρόδον ευρέθη η εικόνα του, κάτω από ερείπια.
Η εικόνα έδειχνε έναν νεαρόν στρατιώτην κρατώντας στο χέρι του αναμμένη λαμπάδα.
Γύρω από το εικόνα του, ήταν άλλες δώδεκα εικόνες, από την ζωήν Του και το μαρτύριον του. Ο Θεός τον αξίωσε να δώσει την ζωήν Του στον Χριστόν και να γραφεί το όνομά στο «Βιβλίον της ζωής».
Ας μιμηθούμε την υποδειγματικήν και άμεμπτον ζωήν του Αγίου, για να καταξιωθούμε να τιμήσομε το χριστιανικόν όνομα, που φέρομε, όπως επαξίως το ετίμησεν ο Άγιος.
Μαρία Τσακανίκα