Να προσέχουμε όταν Οδηγούμε!
Φθινόπωρο μπήκε βροχές και κρύα έρχονται. Καλό θα είναι να είμαστε προσεκτικοί. Να οδηγούμε με γνώμονα την επιστροφή στο σπίτι χωρίς άσχημα επακόλουθα. Να κάνουμε τα ταξιδάκια μας να χαρούμε τις εκδρομές μας και να γυρνάμε πίσω σώοι και αβλαβείς! Όμως, όπως κάθε χρόνο, δεν θα λείψουν και φέτος το Φθινόπωρο και τον Χειμώνα οι άσχημες στιγμές, και δυστυχώς θα θρηνήσουμε θύματα, στην πλειοψηφία τους από τα τροχαία. Κάποια από αυτά σίγουρα θα ήταν κατορθωτό να μην έχουν τραγική κατάληξη. Να μην έχουμε δηλαδή απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, και κυρίως, να μην υπάρχουν παιδιά μεταξύ των σκοτωμένων.
Ένα από αυτά τα ατυχήματα, που συμβαίνουν κάθε λίγο, έγινε προχτές και, παρόλο που δεν ήταν και τόσο σοβαρό, είχε ως αποτέλεσμα να βρει το θάνατο ένα μικρό αγγελούδι. Το λέμε και πάλι, η τραγική κατάληξη του ατυχήματος οφειλόταν σε ανθρώπινη παράλειψη. Ούτε ο οδηγός ούτε η συνοδηγός έπαθαν τίποτα. Μάλλον δεν θα πάθαινε κανείς τίποτα, αν η συνοδηγός δεν κρατούσε το νήπιο στην αγκαλιά της. Έτσι, όταν άνοιξαν οι αερόσακοι, το τρυφερό κορμάκι συνεθλίβη! Όταν έφτασαν τα ασθενοφόρα ήταν πλέον αργά γι’ αυτό και οι θρήνοι των γονιών, και των άλλων παρευρισκομένων, μάταιοι.
Είναι αδιανόητο! Μετά από τόσα και τόσα που έχουν γίνει, να συμβαίνουν αυτά τα τραγικά πράγματα. Όλοι γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε σε ένα διαρκή κίνδυνο όταν οδηγούμε και ότι, πρέπει να συμπεριφερόμαστε πάντα με προσοχή και σύνεση. Όπως ο στρατιώτης που πηγαίνει στον πόλεμο, όταν θέλει να γυρίσει πίσω ζωντανός, προσέχει το κάθε του βήμα, έτσι και μεις. Πρέπει να μελετάμε τις κινήσεις μας, πριν ακόμα ξεκινήσουμε, από το σπίτι. Όχι πριν μπούμε στο αυτοκίνητο! Πριν βγούμε από το σπίτι. Έχει μεγάλη σημασία αυτό.
Πρώτη δουλειά μας είναι η εξασφάλιση των οικείων μας, των συνεπιβατών μας δηλαδή. Άσχημες καιρικές μέρες έρχονται και το αυτοκίνητο πρέπει να είναι σε άριστη κατάσταση καθ’ όλα (λάστιχα, φρένα, υαλοκαθαριστήρες, φώτα κλπ). Να μην υπάρχει καμία πιθανότητα να γίνει κάτι από δική μας αμέλεια. Όταν είμαστε σίγουροι για όλα τα παραπάνω, φροντίζουμε να εξασφαλίσουμε και το κάθε ταξίδι. Να βάλουμε δηλαδή στο αυτοκίνητο τους συνεπιβάτες. Τα παιδιά στο πίσω κάθισμα και μάλιστα με ζώνες ασφαλείας ή πάνω στα ειδικά καθίσματα για παιδιά, εάν είναι σε μικρή ηλικία. Το ίδιο φροντίζουμε και τους μεγάλους ανθρώπους. Υπερήλικες ή ασθενείς τους βάζουμε πάντα στα πίσω καθίσματα. Στο τέλος και αφού διαπιστώσουμε ότι όλοι οι δικοί μας έχουν τακτοποιηθεί κατά τον καλύτερο τρόπο, σα να πρόκειται για ένα ακριβό εμπόρευμα που φοβόμαστε μήπως μας πάθει κάτι, μπαίνουμε και εμείς, οι οδηγοί, στο αυτοκίνητο. Και εδώ πρέπει να είμαστε ακόμα πιο προσεκτικοί!! Πριν βάλουμε το κλειδί στη μηχανή, για να την ανάψουμε, φοράμε τη ζώνη ασφάλειας.
Αυτονόητο είναι ότι θα πρέπει και η δική μας φυσική κατάσταση να είναι άριστη, πριν μπούμε στο αυτοκίνητο για να οδηγήσουμε. Να μην είμαστε υπό την επήρεια οινοπνεύματος, να μην είμαστε κουρασμένοι, να έχουμε κοιμηθεί αρκετά κλπ. Έχουν σημασία όλα τα παραπάνω, τα λέμε και τα ξαναλέμε, μήπως και γίνουν βίωμα σε όλους μας. Είμαστε που είμαστε απρόσεκτοι και επιπόλαιοι σε πολλά πράγματα, να μη κινδυνεύουμε κιόλας. Δεν είναι μόνο ότι η ζωή μας είναι πολύτιμη. Πολύτιμες είναι και οι ζωές των συνανθρώπων μας, τις οποίες απειλούμε, όταν δεν κάνουμε κάποια πράγματα σωστά.
Είναι θαύμα το ότι δεν θρηνούμε εκατοντάδες νεκρούς κάθε μέρα, έτσι όπως οδηγούμε. Θυμάμαι κάποτε τις λίγες λέξεις του Αγιορείτη Μοναχού Αγίου Παϊσίου, όταν κάποιος προσκυνητής τον είχε ρωτήσει γιατί δεν γίνονται σήμερα θαύματα. «Μα, και μόνο το ότι κυκλοφορούν τόσες χιλιάδες αυτοκίνητα, χωρίς να θρηνούμε ανάλογα θύματα, δεν είναι θαύμα;». Είχε απαντήσει και πιστεύω πως είχε δίκιο ο Αγιορείτης Πατέρας, όμως ας μην είμαστε αδρανείς. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Έλεγαν κάποτε και οι Αρχαίοι. Φυσικά ούτε αυτοί είχαν άδικο! Ας προσέχουμε λοιπόν όταν οδηγούμε. Από τη στιγμή που χρησιμοποιούμε αυτοκίνητο πρέπει να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα.