Παναγιωτίδης Απόστολος

Χαμένα όνειρα

Γύρω στο πράσινο τραπέζι όλοι εμείς

και στο δωμάτι’ ο καπνός, γκρίζα ομίχλη.

Πικρό το στόμα. Η γεύση στυφή.

Ό, τι δεις απόψε, άσ’ το εδώ, να μείνει.

 

Σκόρπια τα τραπουλόχαρτα,

στην τσόχα πάνω είναι απλωμένα.

Μια συμφωνία, μας δένει απόψε

όλους μυστική.

Ποιος λογαριάζει τ’ αύριο;

Πήγανε τα χρόνια μας χαμένα.

 

Απόψε, σαν τ’ αγάλματα,

μείναμε γυμνοί μέσα στο κρύο.

Ήτανε άτυχη και λάθος η ζαριά μας.

Ο κόσμος μίκρυνε πολύ,

για μας τους δυο κι έγειρε στραβά

η ζυγαριά μας.

 

Απόστολος Παναγιωτίδης